Het heeft me jaren gekost om los van je te komen.
Als ik nu aan je denk, dan denk ik aan onze mooie momenten samen.
Maar ik heb geen erkenning meer nodig voor het verdriet dat je me hebt aangedaan.
Eigenlijk heb ik niets meer van je nodig.
Hij moet zachtmoedig geweest zijn. Zijn warme, mokkabruine Indonesische ogen toonden warmte en ze reflecteerden helder, intelligent en liefdevol de wereld. Haat, nijd en jaloezie gingen hem bezielen en kwamen tussen ons in te staan als nodeloze maar onverbiddelijke stoorzenders.
Ik weigerde hem...
De "Arriva"-bus kroop en kronkelde als een slang over de Lage Witsiebaan en zij bereikte de halte aan het Nassauplein waar ik stond te wachten. Het voertuig zou me naar Tilburg Noord brengen waar ik een vriend zou ontmoeten. Ik was ruim op tijd en vóór onze ontmoeting in Zorgcentrum "De...
Het kasteeltje met de twee parallelle torens die ten hemel rijzen, bevindt zich aan de rand van een bosgebied. We hadden gezamenlijk de brede toegangsdeur open geduwd en de monumentale trap beklommen tot ik plotseling oog in oog stond met de verguisde, sinds lang verloren vriend met wie de ruzies...
Haast aarzelend, haast tastend, beroerde ik eens je gezicht; haast aarzelend, haast tastend legde ik me eens aan je borst.....
Mijn woede om je vertrek is uitgebarsten als een rijpe vrucht die door haar schil niet meer belemmerd werd....
Jouw armen hebben me losgelaten vóór ze me ooit...
De stadsbussen volgen nog altijd hun aloude parcours. Lijn zes richting Noord voert via de Von Weberstraat, over de witte ophaalbrug en verder over de Heikantlaan naar je oude adres, naar je huisje, het brandpunt van mijn talloze bezoeken uit het verleden.
De bus zal me niet meer naar jou voeren....
300
Bezig met laden