Hartenkreten

In Tilburg Zuid strekken zich nog altijd de grasgroene velden uit waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mos begroeid, breed pad voert naar het gebouwtje met de kleedkamers. In een lange stoet liepen wij eens naar het sportterrein....Daar, op die velden,...

Terugkerend van de bibliotheek trof ik in lijn zeven een jongeman die een zwarte, kleine hond met rafelige vacht en met kleine witte vlekjes op de poten knuffelde en tegen zich aan klemde en die zijn hoofd begroef in de warrige vacht van het dier. "Het is een schat" merkte ik op en ik vroeg he...

Door de lange gang, die deels behangen is met Brabants-blauwe tegeltjes en waarin een rij boeken in een boekenkast alsmede een lieflijk Paastafereel is uitgestald, heb ik "De Refter", het restaurant van Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen" bereikt.... Het is hier langzamerhand drukker geworden e...

....en zo bewaar ik nog altijd een klein boekwerkje met romantisch aandoende en kunstzinnig verantwoorde tekening op de kaft en de titel: "Es gibt also die Liebe". Het geschrift moet de verloving en de prille eerste huwelijksjaren van mijn ouders begeleid hebben.... Beide kinderen van de Crisis...

De allerliefste bracht onlangs een wagentje, een karretje op wieltjes en van rood linnen mee dat nu werkloos staat te pronken in het halletje van mijn flat, maar dat nooit in gebruik zal worden genomen.... We leven langs elkaar heen. De diepgaande sentimenten, de obsessies, de gedachten bewaar ik...

Enkele "onduidelijke" vrijwilligers hebben zich geschaard rond een tafel in Wijkcentrum "De Poorten". Het is nooit goed want ze vliegen er hier in en uit als duiven in een duiventil. De mannen kijken naar de meisjes, de meisjes naar de mannen. Ik zit er verwezen en verweesd bij met een lullig kn...

In mijn boekenkast vond ik onlangs tussen "restanten van mijn leven" ofwel tussen "Forgotten Lore" het leerboek van mijn goede, lieve Vader die ik lang geleden heb moeten overgeven aan God, dan wel aan de Kosmos, dan wel aan de Sterren. De titel van het boek is: "Le Francais accéléré". ...

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak en uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke, verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en leg...

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een e...

Lucie, we legden samen een groot deel van de levensweg af; de levensweg die voor jou zo bochtig en hobbelig was met ravijnen en spelonken waar je telkens in dreigde te vallen. Samen leefden we, samen werkten we en samen beleefden we die zo schitterende zomer in Oostenrijk, zo lang geleden. Je wens...

Van onze beide oma's noemden we haar "oude" oma. Op de foto's die ik nog altijd bewaar is ze afgebeeld; in een roeibootje met haar toekomstige echtgenoot August, onze opa, sinds lang niet meer te midden van de levenden, en op latere leeftijd, in ouwelijk aandoende kledij; zorgelijk, bezorgd. Ik ...

Bij het winkelcentrum waar we heen rijden, staat- een spannende wagen met allerlei slangen die ook over de stoep liggen, tja, dat kan want achter die wagen zien we een soort spuit-gast die plantenbakken van water voorziet. Een prima plan want de droogte is ook daar merkbaar en de plantjes gaan dood ...

De naam "Benatzky" is ongetwijfeld Russisch en mogelijk van een componist, zoals ook de andere namen van musici die zo prominent zijn in de wijk. In het kleine zaaltje waarin we zullen gaan sporten vanavond liggen de attributen hiervoor al klaar en de loopband en hometrainers staan opgesteld. Meer...

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd e...

Af en toe kom ik hem tegen; mijn onbekende buurman die al twintig jaar in alle anonimiteit bivakkeert in de woning beneden mij op de begane grond. Nogmaals: de anonimiteit en onwetendheid omtrent elkaar heersen hier in het appartementencomplex met haar vier verdiepingen. De overleden eveneens on...

Het prikje in de vinger, waardoor een druppel felrood bloed ontsnapte, was weer toegediend en tot mijn grote verbazing gaf het vernuftige apparaat het cijfer acht weer ten teken van het feit dat het ijzergehalte in mijn lichaam op peil was.... Later, op de markt aanschouwde ik een zielige, betreu...

Ik droeg mijn liefde aan en stortte deze in een peilloze put; in de onherbergzame afgrond; in de kloof, in het ijzig kille ravijn van de voort-durende afwijzingen, van de koude weigerachtigheid.... De boeketten gele en rode rozen en de overige schitterende bloemen had ik net zo goed met de vuilni...

De mondkapjes deal, zoals we inmiddels allemaal weten, staat nu na een arrestatie van de verkoper, die er een schamele negen miljoen aan verdiende, zonder winstoogmerk ook nog, hoog op de dealing lijst van de kamer, gesprekken over- en weer inclusief de talloze discussies, afgeroomd met mooie mails ...

Het was in de tijd van onze, door armoede getekende, jeugdjaren toen we zo weinig bezaten maar toen ik een grote voorliefde koesterde voor de kleine, felrode plastic vormpjes die, als we ze vulden met gips, leuke beeldjes zouden opleveren van een indiaantje en een eekhoorn. Wegens de overlast en de ...

Ik kwam hem tegen vóór de Praktijk voor Fysiotherapie, gesitueerd in het westelijk gedeelte van onze stad waar ik iets af te handelen had gehad. Ik herkende hem van mijn vroegere jaren bij een eetclub, toen ik zijn neerslachtigheid tevergeefs had proberen te stelpen. Een bescheiden grijs snorretje...

Ze kwam me tegemoet in de winkelgalerij, strompelend achter een rollator (grijs haar, ruiten bloes, een gouden tand in het gebit) en ze sprak mij aan met de woorden; "Het valt niet mee". Ze verklaarde op zoek te zijn naar een blauw voorwerp om de deur van haar flat te openen; een voorwerp dat z...

Wie het snapt, mag het zeggen, wie het begrijpt, mag het me uitleggen, althans proberen dan, want logica is er niet! Geen enkel normaal denkend mens (let wel- normaal denkend en functionerend) heeft het toch in zijn idiote hoofd om zoveel, zo ongekend veel slachtoffers te maken als wat er nu gebe...

De dood heeft zich al aangekondigd en deze heeft zijn schaduw vooruitgeworpen maar zij is niet bang; nooit is zij bang. Zij heeft de zwarte lijkwade al gehaakt die haar lichaam zal moeten omhullen in de kist en ze is al gaan kijken op de natuurbegraafplaats waar de vogeltjes kwinkeleren en waar de o...

Wat leeft in de geest is sterk; een sterke geest is sterk en wat (onhoorbaar?) uitgesproken wordt, schijnt bestaansrecht te hebben of te verkrijgen. Mijn zware hoest trok altijd en overal de aandacht maar de vraag bleef of ik er blij mee moest zijn als er in de stadsbus opgemerkt werd: "Nog een nac...

Het is veertig jaar geleden dat ik met vriendinnen het bosgebied doorkruiste nabij de oude kapel in bosgebied "De Brand" in Udenhout. Daar bloeien nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen en...

Toen ik nog altijd in de veilige, besloten omgeving van mijn goede ouderlijke huis verbleef, als het ware ingesloten in de armen, in de liefdevolle omhelzing van mijn ouders en zus, was er op zondag vaak het Zondagsconcert op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek w...

Ergens in de chique buurt rond het voormalige Elisabeth Ziekenhuis, waar ik nog altijd mijn geboortehuis kan terugvinden, bevond zich de woning van de arts die mij ter wereld heeft gebracht met de kleine wachtkamer die ik vaak bezette in later jaren. Ergens in die contreien moet zich ook de werk...

In de Hasseltstraat, op de hoek is van oudsher Bakker Van I. gevestigd. Een "nieuwe" blonde jongedame heeft nu haar "rechtmatige" plaats ingenomen achter de toonbank en zij heeft de andere lieftallige dames vervangen, die om mij onbekende redenen hun bestemming elders moesten zoeken of hun lot e...

Ik wachtte al geruime tijd bij de drie pontificale witte standbeelden van mij onbekende heiligen vóór de oude Korvelse kerk, momenteel niet meer in gebruik, toen onze gids en de belangstellenden voor onze stadswandeling arriveerden. Met brede gebaren en geïllustreerd met foto's zou onze gids on...

In die jaren van mijn vroegste jeugd toen ik voortdurend verkeerde onder de bescherming en koestering van de ouderliefde die als een veilige paraplu boven mijn hoofd was uitgespannen, als de altijd blauwe, onbewolkte hemel van de zorgeloosheid, bezat ik een klein popje, een duikelaartje dat uit zich...