Hartenkreten over liefde

Bij "Bruna" aan de Schouwburgpromenade trof ik een wenskaart aan met bescheiden bloemmotief van nog net niet verwelkte maar nog kleurige bloemen, die me geschikt leek om toe te zenden aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren. De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was...

Het meisje, onze klasgenote met de gitaar, genaamd Marijke, dat prijzen had gewonnen met haar zang en spel bij wedstrijden en songfestivals, vergezelde ons naar Rome. De touringcar had op onze reis via Frankrijk en Zwitserland de Eeuwige Stad bereikt en we vonden onderdak in een klooster in de...

Het Nazisme had hem beschadigd en getormenteerd. Hij had de gruwelen van de nacht en van de eenzaamheid op zich toe moeten laten op zijn eenzame uitkijkpost. Na de Wereldbrand had ogenschijnlijk de beschaving haar greep op Europa heroverd. Een melodie veroverde zijn ziel en gemoed: "Some...

Het viel me nooit mee als ik na terugkomst van Haar in het zwarte vlak van de zoveelste eenzame nacht moest staren terwijl ik had willen rusten aan de schouders, aan de borst en in de armen van Degene die me deze hardnekkig bleef weigeren. De liefde en de verliefdheid waren tot absolute waanzin...

Het huwelijk was op handen. Mijn zus en toekomstige zwager hadden elkaar veertig jaar geleden in een liefde die bestendig blijkt tot op de dag van vandaag gevonden. De moeder van de bruid koos gele zijde voor de trouwjurk van de aanstaande bruid die zij eigenhandig zou vervaardigen voor haar...

....en op de televisie zie ik die opgewekte, vrolijke, hartstochtelijke Afrikanen die zo enthousiast hun trommels beroeren in een strak ritme. Bij hen wilde je zijn en bij hen wilde je sterven. Je danste nog je mallotige dans op het ritme van de trommels als oude man. Je had Afrika zo lief, mijn...

Ik had een goede, lieve moeder die zich voortsleepte door het leed van haar leven en wier nagedachtenis ik boven alles wil blijven vereren. Hoe bizar, absurd of desastreus de verwikkelingen van mijn leven ook waren, mijn moeder wrong zich in alle bochten om mij, haar dochter, bij te staan. Haar...

Op Internet rijgen zich de foto's aaneen van het Zuid-Amerikaanse plaatsje genaamd Saint-Laurent-du-Maroni. Daar gingen dus mijn trans-Atlantische brieven naar toe, in een ogenschijnlijk nooit eindigende stroom; in een betreurenswaardige, tot dwang verworden sequentie, die slechts mijn hartzeer...

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en...

....en zo bewaar ik nog altijd een klein boekwerkje met romantisch aandoende en kunstzinnig verantwoorde tekening op de kaft en de titel: "Es gibt also die Liebe". Het geschrift moet de verloving en de prille eerste huwelijksjaren van mijn ouders begeleid hebben.... Beide kinderen van de...

In mijn boekenkast vond ik onlangs tussen "restanten van mijn leven" ofwel tussen "Forgotten Lore" het leerboek van mijn goede, lieve Vader die ik lang geleden heb moeten overgeven aan God, dan wel aan de Kosmos, dan wel aan de Sterren. De titel van het boek is: "Le Francais accéléré"....

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd...

Ik droeg mijn liefde aan en stortte deze in een peilloze put; in de onherbergzame afgrond; in de kloof, in het ijzig kille ravijn van de voort-durende afwijzingen, van de koude weigerachtigheid.... De boeketten gele en rode rozen en de overige schitterende bloemen had ik net zo goed met de...

De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten..... De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer...

De roze lelies ontvouwen zich en hun donkerrode meeldraden worden zichtbaar. Ligt daarin je zusterliefde besloten; de liefde die we deelden en die langs bergen en dalen langs ups and downs ging, die zozeer geschokt werd dat zij nauwelijks nog stand kon houden; ligt jouw liefde in de lelies...

Het was in het jaar 1971, toen ik nog een kind was, een groot kind van negentien jaar, dat ik aantrad, samen met zeventig medestudenten, om de academische studie in de psychologie te gaan volgen; een radicaal misplaatste keuze. In de lage barakken van wat men toen nog noemde: "De Katholieke...

Mijn zo goede, zo liefdevolle zus, wiens liefdevolle zorg echter vaak zo moeilijk te bespeuren valt had me "het huis uitgezet" en had het woord "straatverbod" laten vallen. Met "het huis" bedoel ik niets minder dan de aanleunwoning in de buitenwijk waar onze oude moeder haar laatste dagen nog...

De man; nee, niet de man; de tweeënzestigjarige jongen die mijn broer is, staart met ondoorgrondelijke, redeloze ogen naar een smurfenfilm. Zijn thuis is sinds jaar en dag het kleine appartementje in de inrichting waar zijn luttele bezittingen; zijn speelgoed verborgen zijn achter de deur van...

Het is, geloof ik, Toon Kortooms die de naam gemunt heeft; een epitheton ornans: "een blooze kriekske". Mijn moeder hield van de romans van Kortooms en van zijn humor en gaf haar zozeer geliefde dochter en mijn zus die naam. Inderdaad bezat mijn zus in haar jeugd volop blozende wangen met een...

Het was in die verre, verre jaren. De herinnering is ondergesneeuwd door de tijd. Had ik een vriend gevonden? Ik was buiten alle proporties verliefd geraakt op de jongen met het halflange, blonde haar die gitaar speelde in de band "Bridge". The leader of the pack. Tijdens de Sensitivity Training,...

Ik beken, niet foutloos te zijn, maak blunders bij het leven, nou is dat laatste maar goed ook want als hier zou staan: dat ik blunders maak terwijl ik dood ben, dan verschijnt er natuurlijk niks want er is geen wifi in de hemel, ga ik ervan uit daar te komen als het mijn tijd is natuurlijk! Maar...

Negenenvijftig jaar geleden heeft de onverbiddelijke dood haar jonge echtgenoot overvallen en nog legt de weduwe bloemen op zijn graf. Haar negentigste verjaardag nadert en ze is teruggekeerd naar het dorp van haar huwelijksjaren waar men haar kent, waar de nu oud geworden vrienden uit haar jonge...

.....en dan observeerde ik je, als je paradeerde in het park te midden van je geloofsgenoten, zoals ik altijd in blinde adoratie naar je Griekse gestalte bleef staren....Onze liefde bleef al die jaren hopeloos, onmogelijk en onvervuld.... Het moest van jou de liefde blijven die vriendschap...

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en,...

Lang, lang geleden sloeg ik je gade in het park. Als een standbeeld stond je, gekleed in je groene regenjas, achter de kraam waarmee je je godsdienst moe probeerde te propageren en aan de man te brengen. Waarom toch moesten mijn blikken zich, letterlijk en figuurlijk gesproken, jarenlang op jou...

Er zijn mensen die telkens hetzelfde verhaal vertellen, maar eigenlijk niet veel zeggen. Je hoort over ze op de radio. Je ziet ze op de televisie, je leest over ze in het nieuws. Ze praten, doen dingen, ze zetten woorden op papier, maken kunstwerken, haken truien. Maar je bent ze snel weer...

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het...

Ze was mijn goede, zachtzinnige collega geweest in die lang-vervlogen tijd van veertig jaar her. Naast haar en aan haar zijde had ik eens mijn type- en archiefwerkzaamheden volvoerd. We ontmoetten elkaar onder de zwarte luifel van café "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg, die gelardeerd was...

Praten over “ houden van” hoor je telkens opnieuw, praten over “ doeslief” de campagne die momenteel in ons land overal tevoorschijn komt, houdt ons bij de les! Maar ik beken, altijd lief, is geen optie! Nooit boos, geen optie, nooit kwaad of verbolgen, evenmin! Geen ruzie is volgens...

"Uw zus is er", verklaarde de verpleger, Spoedig inderdaad verscheen zij aan mijn bed in de ziekenkamer; het oude gezicht omlijst door een gordijn van grijze haren, als een helm. Zo trots noemde ik steeds haar naam en bezigheden tegenover vreemden, tegenover onbekenden, die onze familienaam niet...