Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Dromerige biotoop

Het najagen van de hersenschim van liefde die ik in mijn dromen had gevonden had behalve nadelen ook voordelen. Zo hoefde ik me niet bezig te houden met de internationale politiek, ik volgde het wel maar ik had er geen commentaar op. Het boeide me zolang het me niet van mijn bezigheden hield.
Met de nationale politiek was het niet anders gesteld, ik liet me op de hoogte brengen, er gingen geen momenten ongemerkt voorbij, maar ik werd er niet warm of koud van, en ik deed er geen dingen door die ik anders niet had gedaan.
Ik had mijn eigen dromerige biotoop, met vogels die niet tam konden worden, wolven die achter muziek aan liepen en uilen die muizen vingen in de droomnacht.

Er waren kleine restanten van het zuchtend landschap tussen mijn prullaria te vinden. Een paar woorden die ik op had geschreven toen ik van het nachtleven van Amsterdam hield. Een pijnlijke gedachte die ik had toen ik de route langs het water fietste.
Er waren inktzwarte duisterwolken die intense schaduw wierpen op het dansende verleden.
Dan zag ik de pijn op een manlijk gezicht met herinneringen van gestorven familieleden en huilende kinderen op de begraafplaats.

Het krassen van de kraaien zat ook in de muziek van mijn woonkamer, het wisselde de korte verhalen af met een roep uit de natuur. Het nodigde uit om iets over mijn leven te vertellen onder de oppervlakte laag waarover iedereen al wist. Maar ik kwam weer in mijn eenzaamheid uit bij contacten die ik had verloren en die zich niet meer zouden herstellen omdat de emotie te hevig was geweest en nooit in een mildere vorm terug kon komen.
Ik hield me vast aan de daadkracht van mijn favoriete schrijvers, zij lieten zich niet door stemmingen verstoren maar gingen stug door met de opdracht die ze hadden.

Er waren geen bruggen die ik kon verzinnen om de afstand naar de werkelijkheid te verkleinen, of zelfs maar begaanbaar te maken, de melancholie had me overvallen als een beklemmende zoet hangende mist. Achter de wolken klonk het geluid van een mondharmonica, er daalde een man de berg af en hij liep ons tegemoet.

Ik was weer terug in mijn dromerige biotoop in afwachting van wat de muzikanten kwamen vertellen.

Schrijver: Bjarne Gosse, 15 juni 2017


Geplaatst in de categorie: muziek

4.3 met 3 stemmen 880



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)