Terugkerende herinneringen
Marcel Proust is beroemd geworden met een Madeleine-beschrijving. Een bedlegerige tante geeft hem een Madeleine bij een kopje dampende bloesemthee. Een Madeleine is een schelpvormig sponscakeje met amandel en citroenrasp. Nadat Marcel de Madeleine in zijn thee heeft gedoopt, proeft hij heel intens van de zoet-frisse smaak, waardoor er een explosie vol herinneringen in hem wordt aangeboord. Hij herinnert zich met name hoe hij de zomers in Combray heeft beleefd. Overigens zei hij later, dat het slechts een verteltruc was om de overgang tussen twee tijdsniveaus mogelijk te maken. Dat had hij beter niet kunnen zeggen. Toch is het waar dat smaakmomenten mooie herinneringen kunnen opwekken. Dat zeg ik uit eigen ervaring en de laatste tijd heb ik die smaakmomenten meer en meer. Of dat bij een bepaald ouderdomsverschijnsel hoort, weet ik niet, het is in ieder geval hoogst aangenaam.
Tijdens de warme maaltijd drink ik tussendoor glazen water, wat mij herinnert aan mijn kloostertijd, waar er in de refter met de lange, houten tafels altijd grijze, ijzeren waterkannen stonden. Bier, wijn en frisdrank was er niet. Ik kan je verzekeren, dat water smaakte naar champagne, wanneer ik het na een vegetarische homp door mijn keel liet glijden. Nu triggert water bij de maaltijd nog steeds dat zo zeldzame geluksgevoel. Ditzelfde effect krijg ik bij het drinken van coca cola, Rivella en cassis, wat ik dan ook geregeld tot mij neem. Als kind dronk ik heel veel van deze soorten frisdrank en door de smaakbeleving overbrug ik op magische wijze de tijd. Ik voel me even weer het kind, dat ik was, en met een lange nasmaak. Dit geldt ook voor koelkastkoele sinaasappelsap, wat ik op warme dagen graag door mijn slokdarm giet. Als kind kreeg ik op warme dagen koele Appelsientje en dat maakte me intens gelukkig. Via Innocent herbeleef ik die verfrissende, dorstlessende geluksmomenten.
De geur van pas gemaaid gras brengt me ook nog steeds in extase. Wellicht omdat ik als kind vaak met zo'n ijzeren handmaaimachine het gras rondom de pastorieën maaide. En dan met de vingers het ronddraaiding grasvrij maken. Daar kon ik helemaal in op gaan. Ik werkte ook wel met zo'n electrisch geval, maar dat vond ik minder oer en een pokkenherrie. Bovendien moest ik steeds opletten, dat het snoer niet onder de machine terecht kwam. Natuurlijk kan ik ook de hele dag door winegums en paprikachips eten, want dat deed ik als kind ook heel veel en tot op hoge leeftijd, maar dat is inmiddels afgevallen. Drank, voedsel en versnaperingen zijn dus eigenlijks geluksmiddelen, die eerdere geluksmomenten triggeren. Het is dus niet zo gek wanneer wij reeds moddervette vijftigers opnieuw vele flessen frisdrank in het supermarktwagentje zien hijsen. Met daarnaast nog allerlei plastic zakken in schreeuwerige kleuren met smaakversterkt funkfood en kilo's van de agressie-opwekkende harddrug suiker.
Soms komt er zomaar een jeugdherinnering boven water of heb ik niet door waarom dat gebeurt. Neem nu een bloedhete dag, die komen er in de toekomst meer en meer, dankzij de wereldwijde aardevervuiling door de domme, aan gemakzuchtige materie verslaafde massamens, welnu, onlangs zat ik op mijn balkon te zweten en ineens schoot mij het liedje 'Summer Nights' van John Travolta en Olivia Newton-John te binnen. Als tiener zag ik 'Grease' in een bioscoop in Leeuwarden. Ik droomde mij later ook graag een lekker stuk zoals Sandy in de film. Mon Dieu nog aantoe zeg, wat zag ze er supersexy uit in dat strakke, zwarte pak, terwijl er 'You're The One That I Want' werd gezongen. Opeens was ik weer in dat geluksmoment, toen ik als tiener naar het filmscherm keek. Alsof Sandy vandaag voor het eerst voor mij verschijnt. De film 'Xanadu' heb ik ook in de bioscoop bekeken. De elpee vaak gedraaid. Olivia was een droomvrouw voor mij, iemand waar niets aan mankeerde. Nu weet ik wel anders, maar die blanco naïviteit kan ik nog steeds in mijzelf oproepen. Als een geluksshot. Of even U-Tube op en bij de beelden en muziek wegzwijmelen.
Inmiddels is Olivia's dochter Chloe Rose Lattanzi al ouder als toen Olivia Sandy in 'Grease' speelde. Chloe is ook een zangeres, maar ze loopt wel heel opvallend kunstmatig met haar opgepompte watermeloenen te koop, wat zelfs afstootwekkend werkt. Grote borsten zijn niet per definitie mooier of aantrekkelijker, integendeel zelfs. Vaak zijn van nature kleine of iets grotere borsten esthetisch gezien veel mooier en aantrekkelijker. Bovendien zijn de tepels van kleinere borsten vaak veel mooier. Bij XXL-borsten zijn de tepels vaak mini-erwtjes op een plank of zeg maar een ei zonder dooier, wat een behoorlijke afknapper kan zijn. En ja, jeetjemina, dames op leeftijd, jullie droomprins John Travolta, die Scientology-creap, is inmiddels ook al 63 jaar en ook geen vlotte danser en Casanova meer.
Geplaatst in de categorie: psychologie