Taal van de zomer 19

Bjarne had zoveel aandacht voor haar leven gehad. Emma dit, Emma dat. Alles draaide om lieve Emma, aandacht voor hetgeen waar Bjarne zich mee bezighield had ze niet. Dat kon ze niet opbrengen in haar haastige leven van glitter en roem. Bjarne begon er steeds meer over te denken om haar te verlaten. Maar dan zou hij op straat komen te staan, want er was een groot tekort aan studentenkamers in Utrecht omdat er een grote universiteit was.

Emma dit en Emma dat, de behaagzieke Emma bezorgde de jeugdige Bjarne een Emma obsessie. Een obsessie die zijn leven in een greep hield.

Dit was geen gezonde liefde. De jeugdige Bjarne was afhankelijk van haar geworden. Zij kon doen en laten wat ze wilde. In zijn psyche was het een wildernis. De magnetische aantrekkingskracht moest vernietigd worden. Bjarne had zin om heel erg dronken te worden. Maar dat was niet verstandig want de drank zou de chaos alleen maar erger maken.
 
Hij moest rustig blijven ademhalen, nadenken over het feit dat leegte en stilte op dat moment heil brachten.

Meerdere tijdseenheden naar de toekomst, toen de zomer nog steeds liet merken, dat de strijd om het mooiste seizoen nog niet gestreden was.
De succesvolle Peter Halm had Bjarne Gosse uitgenodigd bij hem thuis voor een kaasfondue. Een gerecht met gesmolten kaas. Het huis van Peter was vijf minuten fietsen vanaf het huis van Emma.

De kunstenaar Peter ontving de donkerblonde Bjarne met een grote glimlach. Peter zag er indrukwekkend uit in zijn dure modieuze kleren. “Welkom Bjarne. Ik heb naar je uitgekeken. Doe je jas maar uit, dan kan ik die op de kapstok hangen.” Bjarne deed zijn donkerrode jas uit en Peter wees de weg naar zijn eetkeuken waar de fondue al op de eettafel stond.

Terwijl Bjarne de stukjes stokbrood in de dampende gesmolten kaas doopte raakten ze aan de praat. De fles witte wijn raakte steeds verder leeg, omdat het lekker was bij de gesmolten kaas en het knapperige stokbrood.

Plotseling floepte het eruit. Bjarne had zijn Hector Havermout schrift vernietigd. Die bitch van een hospita had gedaan alsof het kitsch was, hetgeen hij had geschreven. Peter begon te lachen, Bjarne begreep niet waarom. “Ze is altijd jaloers op het prille talent van een ander, pas wanneer iemand beroemd is wordt ze fanatiek. Dan is ze plotseling vol lof”. Hij begon een lange anekdote over het verleden van de hospita van Bjarne. Hij had ook al het een en ander met haar mee gemaakt, en met Christiaan de beroemde kunstenaar en haar beste vriend.

De twee vrienden raakten beschonken en praatten onbeschaamd over hun ervaringen, maar Bjarne begreep nog steeds niet waarom Peter er zo vrolijk onder bleef. De telefoon ging. Peter nam op. Bjarne begreep al snel dat hij de schrijver Jan Boter aan de lijn had. Hij hield het gelukkig kort, maar Bjarne ving helaas op dat het gesprek over Gerard Vroeg ging. Wat was er gebeurd? Had Gerard weer net gedaan of zijn fantasiespinsels werkelijkheid waren? Bjarne kon merken dat Peter en Jan bezorgd waren.
  
Er verscheen een grote grijns op het gezicht van Peter toen hij het telefoongesprek met Jan beëindigde. Kennelijk had Jan Boter hem iets grappigs verteld.

Plotseling liep de vrolijke Peter naar de grote houten kast die in zijn riante leefkamer stond. Hij pakte een stapel papieren van de bovenste plank. Met een brede glimlach liet hij die aan Bjarne zien. Kopieën van de bladzijdes uit zijn gedichtenschrift. Hij had heimelijk alles uit het schrift van Bjarne gekopieerd.

Peter had een eigen soort van mensenkennis en hij kende Emma Petronella, die lieve intelligente Emma en Bjarne, het persoontje Bjarne, al langer dan vandaag.

Na enkele dagen kwam er een einde aan het mooie zomerweer waar Bjarne zo van had genoten. Hij moest studeren voor de middelbare tuinbouwschool. Eigenlijk had hij daar helemaal geen zin in.

Die maandag kwam het droeve nieuws op school. De vaste leraar Engels Willem-Jan Maanveld was door de warmte in het weekend bezweken aan een hartstilstand en het lesuur Engels ging niet door. Nooit had de jeugdige Bjarne het gevoel gehad dat hij enige sympathie voor leraar Maanveld had gehad, maar nu vond hij het sneu dat hij dood was. Over de doden niets dan goed.

Er moest worden gezocht naar een vervangende leerkracht en dat duurde niet lang, want op de donderdag van diezelfde week verscheen ze, vers van de kweekschool, de nieuwe lerares Engels, die in jaren niet veel ouder was dan de leerlingen die ze les moest geven.

Het was een bijzondere verschijning, de jongste leerkracht van de middelbare tuinbouwschool. Als het je niet wist zou je denken dat het een van de medeleerlingen was. Ze had een mooie vriendelijke gezichtsuitdrukking en prachtige blonde haren die licht golvend langs haar zachte gezicht hingen.

Ze had ook een vlotte manier van lesgeven. Er werd een bekende song uit die tijd beluisterd en de scholieren mochten de songtekst vertalen. Het eerste liedje dat ze koos was “Every little thing she does is magic” van de popgroep the Police. Ze was meteen populair bij de meisjes en jongens van de klas. Een frisse wind was door de school komen waaien.
Ze vroeg de leerlingen om ideeën voor volgende songs die ze in de klas konden luisteren en vertalen van het Engels naar het Nederlands.
“Wie heeft er een goed idee voor het liedje voor volgende week?”
Het meisje, dat een week eerder tijdens de les Nederlands had verteld dat ze Gerard Reve een perverse schrijver vond, kwam met het idee om een song van Lee Towers te gebruiken. De nieuwe lerares Engels begon te lachen en zei “wat die man zingt is geen Engels, daar beginnen we niet aan.” De rest van de klas was haar dankbaar. Het idee van Bjarne om “Baggy trousers” van Madness te kiezen werd met applaus begroet.

Engels behaagziek obsessie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 6 stemmen 225