Alle inzendingen over school

Ik was dus te werk gesteld op die school, de Openluchtschool, die ergens gesitueerd was in het bosgebied tussen Tilburg en Goirle, in de nabijheid van de Tilburgseweg, geflankeerd door vele villa's, die de genoemde gemeenten als vanouds verbindt. Op de eerste werkdag verklaarde ik aan mijn toekomstige collega's bij mijn eerste kennismaking met…

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd; de heer S. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" en van onder anderen zijn favoriete…

Alle jongens en meisjes die elkaar kenden van opleidingsschool Eduland, kweekvijver voor knappe koppen, stonden al licht tandakkend bij elkaar. Ze hadden in dezelfde houten schoolbanken met inktpotjes gezeten, met z'n drieën op een rij. Die broedplaats voor beloftevolle bollebozen bevond zich tussen de witte muren van een opvallend laag, langgerekt…

Met sonore stem liet Ursul de namen weerklinken, een bariton als in een aria van Claudio Monteverdi. Hoog resonerende vocalen galmden tussen de muren der campus. Vijftig namen, dertig met een mannelijke, twintig met een vrouwelijke uitgang... Geen der novices ontbrak. Na het laatste slotakkoord zette hij een vijftigste vinkje en sloeg als een…

De statige poort bevond zich in een uithoek van de campus. Hooggelegen boven marmeren trappen bood zij toegang tot het domein der Muzen. Daar bevond zich de Helicon, de heilige berg van dichters, waar men dagelijks verzen declameerde en gezangen in dactylische hexameters scandeerde. De heuvels van de Helicon zelf waren onttrokken aan het zicht van…

Mijn eerste tijd op het lyceum was allerminst onaangenaam. We schreven negentienvijfenzestig. Ik had het gevoel mijn vleugels uit te mogen slaan. We tekenden en schilderden en mochten kalligraferen op ons zelf-gelinieerde papier met de zwarte Fount India inkt en de redispen met het kleine metalen reservoir dat de inkt bevatte en vasthield. We leerden…

We schreven negentienvijfenzestig. Ik was goed door het toelatingsexamen gekomen en trad aan voor de brugklas. Mijn trotse en liefdevolle oma schonk mij bij die gelegenheid de boekentas. De bruine lederen tas was zoals boekentassen horen te zijn en zoals deze gangbaar zijn. Ruim van inhoud, met twee voorvakken en een hengsel. Ze zou zes jaar dienen…

Het was in die tijd van mijn jeugd dat ik met de bonte studentenschare het amfitheater van onze universiteit bezocht. Daar debiteerde de professor over onze argeloze en onnozele kinderhoofden de leer van de zozeer beroemde en befaamde Weense grootheid, profeet en guru, inclusief al haar esoterische en buitensporige kronkels en dwaalwegen, waarin men…

Mejuffrouw H. had me de hand gereikt ter verwelkoming bij mijn intrede in de lagere school. We schreven negentiennegenenvijftig; mijn eerste schooljaar ging in. Tot de lessen behoorde tevens het onderricht in het handwerken onder leiding van zuster T., gekleed in het lange, zwarte habijt; de kap met het stijf gesteven witte front op het hoofd. Het…

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel, overdekt met een linnen kleed, onder leiding van de…

We schreven in die tijd nog met de kroontjespen en inkt. We doopten de pen in het inktpotje en veegden deze af aan de zelfgebreide inktlap. Mejuffrouw S. zwaaide de scepter in het lokaal van het lage houten gebouw, belegd met planken van Zweeds hout, onze lagere school. Ze ordonneerde ons de letters te schrijven in het schuine, lopende schrift: de sierlijke…

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik bracht er zes jaar van mijn leven door. In een lange…

Wie ons de schoolbank bezorgd heeft, kunnen we ons niet herinneren. Mogelijk was deze afgestaan door onze lagere school waar inderdaad zulke banken in die tijd Gang und Gebe waren. De bank was van bruin, glanzend, gepolitoerd hout en bevatte kastjes voor het schrijfmateriaal, de pennen, de schriften en de inktlap. Aan de bank speelde ik als een echte…

Bjarne Gosse had een boek met de gedichten van Kaváfis uit de boekenkast gehaald en hij begon er in te lezen: Muren Zonder voorzorg, zonder medelijden, zonder schaamte bouwden ze rondom mij grote hoge muren. En nu zit ik hier en ik ben in wanhoop. Aan niets anders denk ik: dit lot verteert mijn geest; want veel dingen had ik buiten nog…

Mijn vroegste herinneringen aan mijn schooltijd zijn de herinneringen aan de lagere school. Want toen heette het nog geen basisschool. Je had de kleuterschool en de lagere school. In mijn tijd waren dat twee aparte gebouwen. Als je zes jaar oud was, mocht je naar de lagere school, "de grote school", zoals dat toen genoemd werd. En o, wat voelde…

...en zo duikt dwars door de langdurige schemer van de jaren die zich opgestapeld hebben - vele jaren - in mijn bewustzijn mijn verre schooltijd op; op zaterdagmorgen naar school; "Deutscher Wortschatz"; "English Idiom for Grammar Schools"; de stalen poort die zich voor je sloot als je te laat was; het paraafje van de conrector (rode ballpoint!…

“Je moet ook afscheid durven nemen, van alles wat overbodig is. Kleine onbenulligheden, prullaria, goedkoop gelul en tenslotte mensen. Het leven is niet oneindig.” Je weet het allemaal zo goed te vertellen. We schuilen voor de regen in een telefooncel. We zijn vreemde vogels in een telefooncel. Bloedserieus in de conversatie, alsof er een belangrijker…

Ik ben opnieuw het krijtwitte gebouw gepasseerd met de neergelaten donkerblauwe zonneschermen, waarvoor nu ook de veelkleurige vlag, symbool van tolerantie, wappert. In 1965 namen de leraren mij in hun, figuurlijk gesproken, "erudiete omhelzing" en wij, scholieren, gaven hen bijnamen; de halfblinde leraar Engels, die ons Shakespeare reciteerde…

Ze kwam uit Breda, de stad die ik met mijn kinderlijke verbeeldingskracht "de serene stad" noemde. We schreven 1962: tweede klas lagere school. We leerden het schrijven met pen en inkt en de schuin geschreven hoofdletters namen vormen aan onder onze kinderhanden. De zelfgemaakte inktlap met de pontificale knoop erop diende om de penhouder af te vegen…

Het is welhaast vanzelfsprekend dat in Tilburg voor de studenten in de omgeving van de campus heel wat tot stand is gekomen dat voorziet in hun behoeften. Grote witte letters geven aan dat zich ergens achter de solide stenen vesting van de muren de sportzaal bevindt waar ik veertig jaar geleden bokkensprongen maakte in het gezelschap van mijn medestudenten…

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik mijn schooljaren door... Ik herinner me de lange…

Op de pasfoto, aangebracht op de collegekaart uit 1972, die ik nog altijd bewaar, is het portret afgebeeld van het meisje dat ik was (lang haar rond het glimlachende gezicht; een hippie in de flower-powertijd, die nooit echt hippie werd). De barakken, collegezalen, gangen en trappenhuizen van wat toen nog de Katholieke Hogeschool was, hebben mij in…

Mijn vroege jaren op het lyceum waren allerminst onaangenaam; we mochten tekenen en kalligraferen onder leiding van meneer Heijdenrijk en meneer Hurkens leerde ons het notenschrift. We traden op in de Schouwburg in een grootse, moderne opera, getiteld; "The Astronaut". Later stelden Vergilius, Ovidius en Cicero en andere auteurs hogere eisen. Met…

Het breien was mij kennelijk moeilijk aan te leren. Het rozenkranszakje dat door geduldig was- en strijkwerk van Zuster Theodorina tenslotte presentabel was voor de jaarlijkse handwerktentoonstelling in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en verwoede inspanningen die in feite niets hadden opgeleverd…

Mejuffrouw H. in de cognackleurige trui schudde alle toekomstige leerlingen en ook mij de hand op de eerste schooldag. Het tijdperk van "aap, noot, mies" was aangebroken en vanaf mijn plaats tegen de gelaagde muur van het houten schoolgebouw zou ik voortaan het wilde, onstuimige spel van mijn medescholieren gadeslaan zonder er zelf aan deel te nemen…

Hoe kan dit nou? Van overheidswege wordt bepaald dat: ouders met een cruciaal beroep terug mogen vallen op nood opvang voor hun kinderen , dan geldt dit toch voor alle kinderen in het onderwijs? Zoveel begreep men er toch wel van en dus: vraagt moeder opvang aan voor haar zoon van acht jaar, immers zit zij in een cruciaal beroep en oké, hij is kok maar…

Hoe demotiveren we de toekomstige mensen die in de zorg willen komen werken? Nou dat is peanuts hoor, fluitje van een cent, of zeg ik in dit geval fluitje van een wortel, want die speelt de hoofdrol in deze! Er zijn namelijk in de zorg, ook in de thuiszorg best zeg maar: bedrijven of instellingen die gebruik willen maken van een stagiere en dat is hartstikke…

De meidagen van het jaar 1983 waren aangebroken. Bjarne was weer bezig met leren voor zijn examens op de Middelbare tuinbouwschool. Tom, de jongere broer van Bjarne, was op het Amsterdamse politiebureau geweest. Hij had zijn eigen stereo gestolen, aangifte gedaan van diefstal en zo de verzekering opgelicht. De dominante moeder van Bjarne was compleet…

De eerste algebrarepetitie leverde me een drie op en dit cijfer vormde een teleurstelling. Vol enthousiasme had ik me op de opgaven gestort. Het ging zo goed met de talen; waarom nu niet met de wiskunde? Ik bloosde vaak in de klas bij de elegante meneer Lepelaers, maar hij had van zijn kant met tieners al alles meegemaakt en blikte of bloosde nergens…

De decembermaand van het memorabele jaar 1982 was aangebroken. Op de Middelbare Tuinbouwschool werd het sinterklaasfeest sober gevierd. Arthur had een clownspak aangetrokken en hij droeg een lange witte baard om zijn langzaam uitgesproken zinnen indrukwekkend te laten klinken. Carla, Judith en Ingrid droegen korte rijmgedichten voor die gingen over…