Zomer 1998

De Portugese benedenbuurman van Bjarne was een meedogenloze “dierenvriend”. Hij schopte de oude zwarte hond die hij uit Portugal had meegenomen en hij liet de vissen in de vijver van zijn tuin verhongeren wanneer hij op vakantie ging. De bovenbuurman met de neurotische tik had inmiddels kinderen, die veel lawaai maakten in de gehorige woning. Hij hield ervan in de late avond zijn meubels te verplaatsen.

Op het atelier van het T. W. C. werden er modeltekensessies gehouden. De oude leden van het collectief tekenden met houtskool stil zittende naakte jonge vrouwen en mannen na. Het liet ze niet onberoerd. Sommigen tekenden met trillende handen, anderen hadden een fluistertoon in hun stem. Het was een goedkope manier om de naakte mens te zien, voor mensen die door de armoede van hun bestaan anders nauwelijks geld hadden om werkelijk naakt te zijn.

De schizofrene buurvrouw van Bjarne haalde de dode vissen uit de vijver van de buurman en voerde ze tot de verbazing van Bjarne, die als een voyeur op zijn balkon zat, aan haar rode huiskat die zijn staart had verloren. Ze was met haar zoon een kippenhok aan het timmeren, maar het zag er amateuristisch uit. Bjarne had het vermoeden dat het niet stevig genoeg zou blijken voor een stel overijverige leghennen in de grote stad.

Op het atelier van het T.W.C. begon Bjarne aan een serie zelfportretten op doek. Hij luisterde naar de muziek van Jimi Hendrix wanneer hij alleen in het atelier was. Er waren uren dat er niemand kwam, dan kon hij ongestoord zijn gang gaan.

Emma had hem een ansichtkaart gestuurd met een afbeelding van een werk van Egon Schiele. Op de achterkant stonden wat aanmoedigingswoorden die ze uit een oud boek had overgeschreven. Bjarne kon het wel waarderen, al was het hem verboden haar te bellen. Ze wilde geen telefoongesprekken meer. Als hij met haar wilde praten moest hij maar langskomen.

zomer 1998 vissen atelier

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 166