Herfst 1998

In de herfst van 1998 bleek dat het samenwerken op het atelier van het T.W.C. niet zomaar vanzelfsprekend was. Ego’s bleken te botsen, al snel waren de eerste ruzies een feit.
Els haalde weer al haar vrouwelijke charmes uit de kast om het bestuur te overtuigen van haar gelijk in haar ruzie met Bjarne. Bjarne mocht twee weken niet op het atelier komen, terwijl hij degene was die het vaakst op het atelier aan het werk was.

Joop van Teil kwam eindelijk over de brug met een geldbedrag voor vijf tekeningen die hij van Bjarne had gekocht. Een vriendin van Berend kocht een vierkant textuur schilderij van Bjarne.
Eindelijk kon Bjarne weer een fiets kopen. Een met versnellingen en trommelremmen.

Voor zijn verjaardag kreeg Bjarne een lange brief van Emma, die hem in haar dromen nog steeds Tijger noemde, omdat hij zo gretig was geweest in haar bed. De toon van haar schrijven was veranderd nu ze een liefdesrelatie had met Jan Boter. Bjarne had het niet aan zien komen, maar hij was er ook niet echt verbaasd over.

Even leek het alsof Bjarne, zijn vroegere liefde, Kees Broodakker door de straat zag lopen. Hij had zich waarschijnlijk vergist, het moest iemand zijn die veel op hem leek. Bij het ouder worden veranderde ook het uiterlijk. Jaren later zagen mensen er vaak heel anders uit. Het was een gestalte in de avond, een silhouet uit een vroegere droom.

Hij moest zijn droomkompas nu proberen zelf meer richting te geven, want als hij dat niet deed liep hij in zeven sloten tegelijk. Zijn eigen doorzettingsvermogen werd zijn redding. De meeste portretten die hij nu maakte toonden hun gezichten naar de toekomst.

Joop van Teil was royaal. Hij had het geldbedrag verdubbeld omdat hij een van de tekeningen met dikke winst had doorverkocht. Jan Boter had in Emma zijn nieuwe muze gevonden. Het was alsof er een last van de schouders van Bjarne was gevallen.

De nieuwe fiets reed als een tierelier. De beste fiets die hij ooit had gehad.

Bjarne Herfst 1998

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 174