Generaties

Als de mate waarin ik de man herkende die me opendeed maatstaf was voor zijn herkenning van mij, er wat bij hem van mij ronddoolde net zo weinig was als mij van hem was bijgebleven dan zou het met mijn plan wel goedkomen. Het is dat ik zeker wist dat ik naast hem in de auto gezeten had en hij de koper was van een van mijn linosnedes, maar over zijn uiterlijk haalde de zoekfunctie in mijn geheugen in de splitsecond van het in de deuropening verschijnen niets naar boven, fladderde met de versleten wieken van een op drift geraakte vogel.

In wat hij ter begroeting zei, klonk inderdaad geen kennis van ons gedeelde verleden door waarbij hij me een lift had gegeven en ik hem had uitgenodigd de Grietmarkt te bezoeken waar ik een kraam zou bemannen. Waar hij gehoor aan had gegeven en bij welke gelegenheid hij een kleine linosnede van me had aangekocht. Het was natuurlijk ook alweer even geleden.
`Je komt voor het kunstwerk?'
Ik knikte. De man verdween in zijn meer dan gemiddeld grote huis aan de rand van Zeist. Binnen waren tekenen te zien van pril gezinsleven; veel kleurig plastic speelgoed. 
Verder ging mijn nieuwsgierigheid niet en kreeg daar ook niet de kans voor, want hij kwam alweer aangelopen met `Generaties', het sluitstuk van de serie `Groei' die ik ooit had gemaakt als opdracht voor het vak grafiek aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Het had blijkbaar al klaar gelegen op het dressoir en was in afwachting van mijn komst alvast van de spijker gehaald of verstoft uit een lade gevist eerder.

`Ik ben blij met de aankoop. Ik vind het mooi en de maker van het werk timmert behoorlijk aan de weg,' zette ik boud in, `en de prijs is heel schappelijk in verhouding tot wat zijn werk over het algemeen doet'.
Hij keek wat bedremmeld naar wat hij vasthield, vroeg zich af of hij iets over het hoofd gezien had bij wat hij jaren onder zijn hoede gehad had. Een lichte aarzeling bij de overhandiging was waarneembaar, want wie geeft er graag iets uit handen waarvan de waarde achteraf een veelvoud blijkt te zijn van wat hij er voor kreeg? 
Maar de overeenkomst stond als een huis. Ik had me erover verbaasd mijn eigen werk op Marktplaats tegen te komen en had direct een bod uitgebracht wat neerkwam op ongeveer mijn verkoopprijs van destijds wat onmiddellijk door hem aanvaard was.
`O ja? Nou, het zij zo. Mij deed het niet zoveel. Veel plezier ermee.'

En zo vertrok ik tevreden met mijn aankoop naar huis, mijn liftgever van weleer confuus achterlatend, want wie wil er bekend staan als de onoordeelkundige handelaar uit een aflevering van `Tussen Kunst en Kitsch' die door een knullige verkoop dramatisch achter het net vist wat valt af te lezen op het glunderende gezicht van de koper?

Zie ook: https://www.apartefact.nl

Schrijver: Albert Goudberg, 8 november 2025

othello2casema.nl

Biografie van deze schrijver

linosnede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21