Emma Crebolder: Oplijnen
Oplijnen
Golf is oefening in verdwijnen,
zich van de wereld afslaan,
geconcentreerd op niets dan
wat aarde, wat ruimte, op lijnen.
Tussen nevelingen loopt
men vooruit op het einde.
Binnen wazig en onbestemd
voorgeborchte tot inkeer genoopt.
En als dan de kraaien het aas
volgen, de uithalen van armen
schril met vleugels beamen
ziet één hoe schimmen dwaas
een ei lanceren, hij vliegt er
mee weg, dropt het onvindbaar.
Emma Marie Yrma Crebolder is geboren in 1942 te Sint-Jansteen.
Ze groeide op in Zeeuws-Vlaanderen en haar achternaam luidde Van de Velde. Ze ging naar de Middelbare Meisjesschool in Hulst. Reynaert de Vos, ook uit Hulst en omgeving, komt vaak in haar werk voor. Ze studeerde Duitse taal- en letterkunde aan de universiteit van Utrecht en na die voltooide studie trouwde ze met Harry Crebolder. Met Harry woonde en werkte ze drie jaar in Tanzania, van 1968 (ze was zesentwintig) tot 1971. Ze behaalde in Mwanza het staatsexamen Swahili.
Eenmaal terug in Nederland studeerde ze Afrikaanse talen en Bantoeïstiek in Leiden en Keulen.
In 1979 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Een hol in de zon' bij de Ravenburgpers te Oosterbeek.
In 1980 verscheen 'De salamander is over land vertrokken'.
Aan de universiteit van Keulen behaalde ze in 1986 haar Magisterexamen.
In 1987 verscheen 'Onderbroken door 't licht'.
Emma publiceerde in: De Gids, Maatstaf, Hollands Maandblad, Het Liegend Konijn, Tirade, Tweemaal Stroom, Buun en Hit 'm. Ze geeft al meer dan 25 jaar les in het Swahili aan de universiteit van Nijmegen.
Vanaf 1972 woonde ze in Venlo en vanaf 1987 in Maastricht, tegen de helling van de Sint-Pietersberg.
Harry was hoogleraar aan de Limburgse Rijksuniversiteit.
In 1993 was ze stadsdichteres van Venlo. Ze is daarmee de eerste stadsdichter(es) van Nederland.
Haar stadsgedichten zijn gebundeld in 'Weerkaatst in de stroom' bij Prometheus.
Ze heeft in Venlo een literair café opgericht en ze is bestuurslid van de Stichting Poëziefestival Landgraaf.
In 2006 is ze gehuldigd door het Reynaertgenootschap, ze is officieel lid geworden van de Orde van de Vossenstaart.
Ze stelde namelijk de bloemlezing 'Die Felle..., gedichten over vossen' samen en ze dichtte ook zelf veel over de slimme vos Reynaert. Verder schreef ze veel over Afrika, kinderen, vrouwen en landschappen.
Met haar bundel 'Toegift' won ze de Publieksprijs voor de beste poëziebundel van 2006.
Annelies Hoek portretteerde haar, dit schilderij hangt in de Nationale Schrijvers Portrettengalerij, in het Letterkundig Museum te Den Haag.
Haar gedicht 'Fort en Flanken' pronkt in het Fort Sint Pieter te Maastricht.
In 2010 las ze gedichten voor tijdens een zinnenprikkelend viergangenmenu in hotel-restaurant 'De Maastol' te Eijsden, ter ere van Gedichtendag.
In het voorjaar van 2012 verschijnt haar nieuwste bundel 'Vallen'.
Haar stem klinkt gedragen, deftig en strijdlustig.
Haar poëzie bezit vaak diepere lagen en het vergt wel enige belezenheid om er de toegang van te vinden, want ze is een elitaire dichteres, die met de jaren haar doolhofpoëzie heeft uitgebreid met allerlei geheime technieken en wetmatigheden. Nou behoort een dichteres zich ook niet zomaar te laten vangen, het is de aard van het beestje om stofwolken en afleidingsacties te gebruiken, nieuwe vluchtroutes te hanteren en onverwachtse ruimten te openen. Ze kan het zichzelf als deftige dame niet veroorloven om zich hoe dan ook inhoudelijk te verlagen tot al te verstaanbare omgangstaal.
De opwaartse lijn moet worden doorgetrokken. ZHaar werk is van een hoog niveau, omdat ze dat weet vol te houden, zonder te struikelen of in eigen valkuilen te vallen, zonder in haar eigen wirwaralfabet niet knettergek te worden of zelfs dat magistraal weten te verbloemen.
'We dreven in een smokkelboot, op de stranden lagen blinkende visjes te drogen, we bezochten de chimpansees, we aten cassave en niemand wees ons de weg, later zou het vlooien beginnen en het tuiten van lippen'
Geplaatst in de categorie: literatuur
Emma Crebolder
4.354
Geef je reactie op deze inzending: