Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ruimteschip

DE BLIKKEN TROMMEL

Auteur: G. Grass; ontving in 1999 de Nobelprijs voor de Literatuur


Ongeveer net zo oud als Oskar tóen, had ik er ook één: een blikken trommel. Het huis, óns huis, de straat waarin wij woonden en zeker vriendjes van toen mochten weten dat ik deze op mijn verjaardag had gekregen. Een echte blikken trommel. Prachtig vond ik 'em, dat ronde, gekleurde blik waarvan 't membraan, het slagvel, door een kruislings aangelegd koord strak werd en blééf getrokken. Het intellect van Oskar heb ik geenszins, wel zie ik overeenkomsten. Parallellen tussen toen en nu. Het verleden en het heden. De verleden- en tegenwoordige tijd: Oskar & Geert? Nazisme & Extreem Fanatisme? Contra, wel te verstaan!

Moet ik mij, moeten wij ons, de wereld zich zorgen maken over buitenlands beleid van islamitische landen die geenszins moeite doen vóór, maar alleszins moeite doen tégen, zich inzetten vóór. Zelf geloof ik dat God/Allah niet bestaat. Als kind zag ik 'm als een soort van ruimteschip, communicerend met de bewoners van het heelal. Zoals daar zijn de zon, maan en sterren. Zich ondertussen concentrerend op onze planeet, waarop in principe, helaas! vaak veel meer mis gaat dan goed!

Als lezer, lid en abonnee van de Avrobode ben ik waarschijnlijk meer cultuurliefhebber dan de gemiddelde radiobode-abonnees. 'k Weet het echter allerminst zeker en bovendien is het van ondergeschikt belang. Wat van cruciaal belang is, zijn tegenstellingen in de wereld die beeld-bepalend zijn; zij zijn er op het gebied van zowel geloof, hoop als liefde. Drie begrippen, waarbij 'cultuur' veelzeggend is. Veelbetekenend door respectievelijk de hoeveelheid aan, de vorm van en de manieren waarop. De hoeveelheid aan, is te raadplegen in de programmaboekjes van de diverse theaters. De vorm van, eveneens. Bovendien zijn de manieren waarop, in vormen ván, te verdelen, waardoor jij als liefhebber te kust en te keur cultuur kan beleven.

Die cultuur is overigens niet waar het werkelijk om gaat, waar het om draait, die het betreft. Het gaat in deze om begrip, tolerantie en acceptatie; drie begrippen, met elkaar verweven, dus verbonden...! Begrijpen wij mensen met een andere gedachtegang betreffende bijvoorbeeld politiek en geloof? Zo ja, kunnen wij deze toelaten, -staan en verdragen? Of is dat iets godsonmogelijk? Zo nee!, wat willen wij dan?

Onszelf afzonderen en daarna compleet isoleren, of juist Venster op de Wereld van vandaag zijn?

Schrijver: Annejan Kuperus, 21 december 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 251



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Maarten
Datum:
23 december 2011
Goed om te horen.

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
22 december 2011
Email:
ajkuperushotmail.com
Een nuchtere, geboren noorderling als ik, zal zich nooit in een fictief stramien kúnnen en wíllen nestelen.
Naam:
Maarten
Datum:
22 december 2011
Maar deze beleving staat niet automatisch gelijk aan de werkelijkheid. Dat wel willen geloven is een vorm van zelfbedrog die ervoor zorgt dat men zich nestelt in een fictief stramien dat blind is voor alternatieve verklaringen.
Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
22 december 2011
Email:
ajkuperushotmail.com
Ergens naar streven, wordt op zeker moment daadwerkelijk beleven...!
Naam:
Maarten
Datum:
21 december 2011
Goede vraag,

Wat wij vandaag de dag zien is fundamentalisme binnen (bijna) elke religie als radicaal antwoord op de, in hun ogen, secularisering en de dreiging die dit meebrengt. Veel mensen die teleurgesteld zijn in de moderne maatschappij keren terug naar vroegere, in hun ogen pure vorm van geloofsbelijdenis. Zowel de Islam als het Christendom zijn in beginsel vredelievende geloven. De excessen met religieuze inslag die men tegenwoordig vindt in de wereld zijn afkomstig van praktiserend gelovigen die hun eigen interpretatie of de interpretatie van radicale gelovigen aanhangen. Eventuele vervolging van dit fundamentalisme heeft een averechts effect en resulteert uiteindelijk in volharding en verbreiding van dit fundamentalisme.

Een goed voorbeeld hiervan is het creationisme - en in het bijzonder de jongeaarde creationisten - dat in mijn ogen het grootste gevaar is van de hedendaagse maatschappij. Aanhangers van deze stroming interpreteren de Bijbel wederom letterlijk en verwerpen elke vorm van wetenschappelijk onderzoek dat interfereert met hun denkbeelden. Dit resulteert in propaganda die feiten verdraait en leugens verspreidt over, bijvoorbeeld, de evolutietheorie en theorieën over het ontstaan van leven. De propaganda is uiteraard zo lek als een mandje en vindt alleen gehoor bij extremisten. Het blijft echter een koppig clubje.

Wat wij uiteindelijk willen is een tolerante maatschappij waarin geloof en cultuur uitgeoefend kunnen worden naar eigen keuze. Maar de geschiedenis leert ons dat dit een Utopie is waar we alleen maar naar kunnen streven, wat wellicht de beste optie is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)