Koffer (uitgepakt)
(geanimeerd door de filosofie)
De koffer, met als inhoud leven en werk, is ergens in een nis van de vestibule onder één der kapstokken neergezet. Op hetzelfde moment schalde een boodschap, een bericht, mensa-gem*, je zou kunnen zeggen: post, door de speakers. Een mythische interpretatie van verleden en heden van Portugal en een daarop gebaseerd visioen van zijn toekomst. Een prachtige, bloemrijke stem declameerde de Spiegel van de Hemel, ofwel de Portugese Zee:
O zilte zee, wat van uw zout tezamen
Zijn door Portugal geweende tranen!
Hoeveel moeders hebben niet voor u geleden
Hoeveel zoons hebben vergeefs gebeden!
Hoeveel meisjes bleven manloos zitten
Opdat wij u, o zee, zouden bezitten!
Was het dit waard? Alles is alles waard
Wanneer de ziel zichzelf aanvaardt
Wie varen wil voorbij het verst verschiet
Moet voorbij pijn, voorbij verdriet
God gaf de zee gevaren, diepten, kolken
Maar in haar weerspiegelt Hij de wolken
Cyprus is een prachtparel in het Middellands blauw en Nelson Mandela stond op om vervolgens jaren te moeten zitten. Fernando Pessoa, 1888-1935, díchtte en daarmee diende;
- LEVEN IS NIET NOODZAKELIJK, SCHEPPEN DAARENTEGEN WEL -
'Scheef op zijn hoofd stond een vuile gleufhoed die zo uit een film noir uit de jaren vijftig leek te komen, zo'n film waarin alle vrouwen grote tieten hebben en alle mannen snel praten met een sigaret in hun mondhoek'.
Uit: 22-11-1963
Van: Stephen King
Fernando Pessoa is misschien wel de slagroom op de Portugese taart die mij dit voorjaar, deze zomer, goed zal smaken. Weer thuis, een koffer met woorden, zinnen, de meest prachtige ooit. Bucolisch. Vreedzaam. Door eenvoud en onschuld aantrekkelijker dan ooit.
Leve de dichters die te allen tijde, zowel tíjdens hun leven als ná hun dood, (zullen) worden gelezen.
*Boodschap: het enige door Fernando Pessoa bij zijn leven in boekvorm uitgegeven dichtwerk.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: literatuur
Bucolisch
113
Geef je reactie op deze inzending: