Het systeem

Men kan ook zeggen de gevangenis of de begrenzing. Welke naam we het ook geven: we zitten gevangen en we kunnen er niet uit. Althans niet zolang we leven. Over wat er daarna mogelijk is, kan ik geen zinnige uitspraken doen. We kunnen theorieën ontwikkelen over buitentijdse en buitenruimtelijke mogelijkheden maar als mens van vlees en bloed zijn we onlosmakelijk verbonden met tijd en ruimte en is onze speelruimte beperkt. Gevangen in deze tijd-ruimte constructie bezitten we nog meerdere beperkingen die onze bewegingsvrijheid beperken.

De meesten van ons hebben vijf zintuigen. Die vijf zintuigen zijn meestal afdoende om ons te kunnen handhaven in ons beperkte domein dat wij wereld noemen. Maar die vijf zintuigen zitten vol met verraderlijke trucjes. Die zintuigen geven ons de illusie dat wat we waarnemen ook de werkelijkheid is. Dat is natuurlijk niet zo. Het is slechts onze werkelijkheid. Onze zintuigen zijn niets meer of minder dan antennes die elk op hun eigen wijze signalen opvangen uit de buitenwereld. Daarna worden die signalen langs zenuwbanen naar ons brein verstuurd. Daar volgt nog een complexe interpretatie en dan pas beleven we onze werkelijkheid. De signalen waarmee onze zintuigen werden gevoed behoren dan al tot het verleden. Eigenlijk leven we voortdurend in het verleden. Voor we ons bewust zijn van de invloed die prikkels van buitenaf op ons hebben is er tijd verstreken. De stap van binnenkomen van het signaal tot het bewust worden van het signaal naar vertaalde ‘werkelijkheden’ kost nu eenmaal tijd.

We leven in het heden maar we beleven in het verleden.

Hadden we andere, meer of minder zintuigen dan zag onze werkelijkheid er anders uit en waren we niet de mens die we nu zijn. Zonder zintuigen is er niets.
Onze zintuigen bepalen ons zijn.

Tijd Ruimte Zintuige Ruimte Zintuigen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 9 stemmen 280