Verzetsdaden in een ander daglicht
Steeds als ik op de televisie documentaires zie over verzetsgroepen in de tweede wereldoorlog komt er bij mij iets boven van, was het allemaal wel zo geweldig wat er is gebeurd.
Er zijn zoveel onschuldige slachtoffers gevallen die niets met een aanslag te maken hadden, was het al die moeite wel waard. Ik noem hier enkele voorbeelden.
Een overval op een Duits militair auto rond Putten op 30 september 1944. Er ging van alles mis waardoor de inzittenden terug konden schieten. De Duitsers namen wraak. Op 1 en 2 oktober werden in Putten 661 mannen opgepakt en naar een concentratiekamp gebracht, 552 mannen haalden de bevrijding niet.
Aanslag op Heydrich, een hoge Nazi-funktionaris in Praag. Heydrich zat in een open auto, hij werd niet direct gedood maar overleed enkele dagen later aan zijn verwondingen. De vergelding was verschrikkelijk. Het dorp Lidice (de Duitsers dachten dat de aanslagplegers hiervan afkomstig waren) werd met de grond gelijk gemaakt. Alle inwoners mannen, vrouwen en kinderen werden gedood in totaal 348 mensen.
Er waren ook kleinschalige aanslagen bijvoorbeeld op NSB-ers die veel leed veroorzaakten door Joden te verraden en op te sporen. Ook hier weer genadeloos opgetreden door de Duitsers, vaak werden 10 onschuldige mensen dood geschoten.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden, er zijn er helaas nog zoveel meer. Ik denk dus dat het niet allemaal heldendaden waren, veel onschuldige mensen zijn uiteindelijk het slachtoffer geworden, mensen die op dat moment op de verkeerde plek waren.
De vraag is dan ook: woog het belang van het verzet wel op tegen de slachtoffers die daarop volgden?
Misschien moet daar ook eens meer aan gedacht worden bij de herdenking op 4 mei.
Geplaatst in de categorie: oorlog
verzet
123
Geef je reactie op deze inzending:
En toch hebben de verzetshelden, ondanks de statistische verliezen, moreel en filosofisch gezien volop gewonnen. Hun tegenstrijd was wel degelijk effectief en overwinnend.
Het tragische drama in Putten is uiterst navrant. Die nazi's waren laffe moordenaars, de verzetshelden uitzonderlijk moedig! Ze hadden ook veel verdriet om die represaille-acties. Ze worstelden ook panisch met hun geweten, maar werkeloos toekijken konden ze niet met hun rechtvaardige karakters overeen komen.
Ik had destijds hetzelfde gedaan. Volgens mij, jij ook. Of denk je dat geen enkele reactie op die satanische agressie het beste was geweest?... Als masochistische slaven ten onder gaan?... Zelfs Jezus Christus verweerde Zich op het martelkruiswerk en sprak over de Liefde van God, die alle menselijke tirannie en doodslag overwint!...