Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Domineeszoon

Domineeszonen en domineesdochters leven in een glazen huis. Ze worden door de gemeenteleden onder de loep genomen, want ze moeten net als hun ouders het goede voorbeeld geven. Daardoor leren ze zichzelf af te splitsen van de werkelijkheid en produceren ze tomeloze fantasie, die vaak uitmondt in serieuze kunstzinnigheid.

Creatieve domineeskinderen zijn o.a. Freek de Jonge, Annie M.G. Schmidt, Jacques Perk, Seth Gaaikema en Jean-Pierre Rawie. Dominees gingen van het gymnasium naar de opleiding tot predikant, wat vele jaren lastige studie betekende, invoegen, de eigen wil opgeven en leven volgens de traditionele normen en die zoveel mogelijk uitdragen.

Ik ben ook een domineeszoon. Mijn vader was een gereformeerde predikant en ik heb als kind volop ervaren, wat het betekent om een domineeszoon te zijn. Het is net zoiets als van de Oranjes te moeten zijn, je staat continu onder sociale controle en iedere misstap wordt duizendmaal uitvergroot. Ik moest vaak twee keer per zondag naar de kerk en ik voelde me al opgelaten, voordat ik de kerk inging. Eenmaal voor het zicht van die bomvolle kerkgangers sloeg ik als vanzelf mijn ogen neer en volgde ik gedwee mijn moeder naar de uitgekozen kerkbank. Ik was me ervan bewust dat iedere beweging van mijn lichaam door talloze aasgierogen werd geregistreerd en dat ik me bovenmate moest gedragen als een gelovige braverik zonder zondige gedachten. Dat laatste viel me nog het zwaarst, want als bronstige puber loerde ik obsessief naar iedere ronding van de in korsetten gesnoerde, psalmen jubelende, quasi-vrome nepengelen.

Ik hecht niet voor niets zo'n waarde aan non-conformisme en vrijheidsdrang. Ik ben door het opgelegde zonde-besef en de hamerende tien geboden iedere week dieper in de hel geheipaald. Zelfs seksueel genot werd duivels gevonden. Een bron van schizofrenie en Freud kokhalst.
Als gereformeerde rebel werd ik rooms-katholiek en als benedictijns monnikje werd ik een New Age-freak. Ik zocht het allemaal zover mogelijk van die satanische, gereformeerde geloofsleer vandaan en ik vond inderdaad mijn verlichting, buiten iedere vorm van kerkisme, wat bij velen inmiddels is gebeurd, Godzijdank!, want God wil geen enkel mens knechten en kleingeestig houden.
Mijn dierbare vader is al jaren geen overtuigd dominee meer en is zo gemangeld en door collega-predikanten geschoffeld, dat hij tenslotte zijn menselijke bevrijding heeft gevonden in ongeorganiseerde religie en paranormale waarheden, die boven al dat dwaze kerkgedoe staan.

Soms zat ik 's avonds in mijn zondagse kleren in de kerk, overspoeld door de psalmen en gezangen, die overdreven een verre, zéér verre God loofden, high gemaakt door de orgeldreunen van de Chaplin-organist, wiens vrouw ik begeerde (ze droeg het hengsel van haar tas heel sexy tussen haar Galiameloensappige borstenpaar!) en dat haar op een dronken avond bekende, waardoor ze mij een zielenpiet noemde, waardoor ik later het suïcidale gedicht 'Zielepietdood' schreef, opgenomen in mijn dichtbundel 'Hemelzucht', gedrukt door een uitgever in ademnood, met imposante ringen en die de bokssport verheerlijkte.
Ik was verliefd op een intrigerende jonge deerne, wier tante de beroemde dichteres Wilma Vermaat was en die eindigde in de psychiatrische inrichting te Ermelo. Haar broer was een dichtersvriend van mij en best net zo begaafd als Gerrit Achterberg.
Ik loerde tijdens 'Wat de toekomst brengen moge' naar de prille heuvels van Wilma en door alle negatieve indoctrinatie verbrandde mijn gezicht bijna door valse schaamte. Later rukte ik mijzelf in het volstrekt duister ongestoord door benepen projecties af. Vaak na een halve fles jenever.
Gejat uit de keldervoorraad van mijn vader.

Men zegt dat een moeilijke jeugd een schat aan literatuur oplevert en dat is waar. Daarom alleen al ben ik niet rouwig om mijn jeugd als domineeskind, integendeel, hoe tergend benauwender de jeugd, hoe weergalmend bevrijdender de rest van het expressieve leven. Die wisselwerking beaam ik als uiterst voedzaam, maar de gereformeerde jaren op zich hebben mijn sensitieve, creatieve, spirituele ziel walgelijk misvormd en getraumatiseerd.
En zeker de ziel van mijn vader, die er nog dieper in vastgeketend zat dan ik, maar die er met veel pijn en moeite van wist los te komen. Ik ben tot op het diepst van mijn ziel apetrots op mijn vader, dat hij zichzelf wist los te krijgen van die mensonterende, anders-zijnden veroordelende, zelfs plaatsvervangend als God Zelf bepaalde mensen tot de verdoemenis veroordelend, en vrouwen tot gebruiksonvriendelijke deurmatten denigrerend, vaak seksueel martelend.

'The only one, who could ever love me, was the son of a preacherman!', schalde er uit de radio en ik dacht meteen terug aan de onweerstaanbare organistvrouwe en de nicht van Wilma Vermaat, die ooit met mij op fietste en zichzelf vreselijk naïef noemde, het lekkere ding. Ze liggen beiden bij mij in bed vannacht. Een zoetere wraak ken ik even niet!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 april 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 1 stemmen 282



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Eelt
Datum:
4 mei 2014
Email:
a.renselaarsimpc.nl
beste Rutgers, Je bent een geweldige schrijver, maar je begaat dezelfde fout als ik nl.: Schrijven over een zieltogende godsdienst. Alleen een restant zonderlingen. De moeite niet waard.
Bovendien hebben ze veel erger dingen gedaan dan jouw jeugd verpesten en mij tot een spotvogel maken.
Wat denk je over alle mensen die zij vermoord hebben voor de God van Liefde. Een zielige God, die zichzelf niet verdedigen kan.Dagelijks vallen er nog slachtoffers voor die onzin. Wat denk je van ouders die hun kinderen niet laten vaccineren, omdat God niet gehinderd mag worden bij zijn kindermoorden. Je kunt ook zeggen dat God de mensen heeft geholpen door al die vaccins uit te laten vinden.
De hel bestaat, maar dan gewoon op aarde voordat je dood bent.
Epicurus zei: 'Dood wat heb ik met u van doen ? Waar gij bent, ben ik niet en waar ik ben zijt gij niet.'
Je zult wel een puntig antwoord hebben, maar ik blijf je bewonderen. Eelt
Naam:
Petra Hermans
Datum:
3 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
'Joanan Rutgers schrijft over Joanan Rutgers.
Eindelijk.'
Naam:
Hilly
Datum:
30 april 2014
Even vraagje tussen je openbaringen door als het mag. Heb jij wel gymnasium, Joanan?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)