PRIETPRAAT (4)

Mien, ik ben je bloedeigen man, dus je weet dat ik niet graag kanker. Maar nou moet ik toch 's voor één keer stoom afblazen. Die chef van mij hè, die ellendeling. Stel je voor, kom ik vanmorgen tien minuten te laat op de zaak, roept ie me bij zich en zegt ie dat het nou 's uit moet zijn met dat te laat komen. Dat ik nou maar 's moet kiezen of delen: óf op tijd komen óf m'n biezen pakken.

Dat zal je toch gezegd worden. Zo'n dienstklopper! Ik zeg nog tegen 'em: nou ja, maar u weet best dat het meer dan eens voorkomt dat ik maar vijf minuten te laat kom. Maar denk maar niet dat ie voor reden vatbaar was, de uitzuiger. Tien minuten over tijd; nou én? Lamenielache. Heb je ooit zo'n krentenweger gezien? Hij kan voor mijn part de . . . enfin, zand erover. We gaan eten!

Wat zeg je? Is die jongen nou nóg niet thuis? Wel hier en gunter en ik heb hem nog zó gewaarschuwd. Wat is dat hier voor een huishouden? Ongeorganiseerde bende! We eten kwart over zes. Kwart over zes precies! Dat weet-ie en daar heeft-ie zich aan te houden.

O, daar heb je 'm eindelijk. Lummel, weet je wel hoe laat het is? Dit is nou de laatste keer dat ik je waarschuw. Je zorgt dat je op tijd bent of je kunt weer vertrekken. Laat het je gezegd zijn. En als het je niet aanstaat, zoek je maar een ander kosthuis. Snotneus!

prietpraat

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113