Boer zoekt

Ja ja, ik beken, ik heb ook gekeken naar ‘Boer zoekt vrouw’ en natuurlijk schaam ik me er een beetje voor. Alhoewel, slechts een heel klein beetje maar.
Elk jaar toch weer nieuwsgierig wat voor figuren zich beschikbaar stellen en wie er op reageren. De verdere ontwikkelingen interesseren me niet zoveel. Even kijken wie dit keer de mooie jongen of meid mag uithangen. Verassend, het is dit keer een mooie meid – een champignonteler. Nog een of twee afleveringen half bekijken – wie ze uit de gegadigden kiezen en dan geloof ik het wel weer.
Die Yvonne wordt soms geprezen omdat ze het zo goed doet. Soms vraag ik me af wat bedoelen ze daarmee. Als zo´n boer meedoet, die het overlijden van z’n vrouw duidelijk niet heeft verwerkt, denk ik dat je dat bij de intake gesprekken toch ook had gemerkt. Dan weet je, dat die man bij het vertellen van zijn verhaal bijna in tranen uit kan barsten – zo iemand neem je toch in bescherming, lijkt me. Het goeie van Yvonne zal zijn dat zij juist zo iemand wel selecteert en als hij inderdaad bijna in beeld gaat janken – hem dan extra lang in beeld nemen met Yvonne die hem hierbij quasi begrijpend, onderzoekend aankijkt – allemaal net even te pijnlijk te lang.
Het vervelende van het programma is dat ze slechts die kant van het ‘boerenbedrijf’ laten zien. Ik zie gelijk altijd weer die misstanden. Die oudere vrouw, die vast wel door zal gaan, die van de geitjes. Wat ik zie is dat Yvonne braaf meehelpt met de geitjes, maar ze zich blijkbaar niet afvraagt waarom die beestjes gelijk bij de moeder worden weggehaald en in een kartonnen doos worden gestopt. Mogen ze de melk en de koestering van de moedergeit niet ontvangen? Kost dat geld? Of worden ze opgemest voor de slacht, over enige dagen of weken. Die enge dominante boer met z’n dikbilkoe, vertelt niet dat die dieren bijna niet meer normaal kunnen bevallen, het gebeurt meestal met een keizersnee – kortom een lijdensweg.
Destijds vertelde mijn buurman, die Belgische trekpaarden fokte dat die ook bijna niet meer normaal konden bevallen. Hij had hierdoor meerder veulens verspeeld. Soms importeerde hij eentje uit België, want daar mochten de staarten nog gecoupeerd worden.
Dat hoort volgens hem zo,en dat ze dan geen mogelijkheid meer hebben om met hun lange staart vliegen weg te slaan doet er toe.
Ja, om soms ‘boer’ te kunnen zijn moet je net als hun paarden, zo af en toe oogkleppen dragen.
Maar goed voor de duidelijkheid, ik heb niks tegen boeren, want uiteindelijk dragen we allemaal misschien wel oogkleppen. Maar om nou sympathie voor ze op te brengen is wel iets te veel gevraagd. Mijn opa van oorsprong een Groninger, wist het op z´n charmante botte manier te duiden. T´is nu eenmaal zo mien jong:
Boer´n en hoer´n heb je eenmaal nodig om het leben een beetje smeuïg te hol´n. Natuurlijk had de man gelijk, want ook een beul doet z’n werk en zal toch nooit een populaire jongen worden.
En trouwens het is gewoon toch meer bedoeld als een soort dating programma, waar het tegenwoordig ook van stikt op tv. Men geniet ervan. Zag laatst zo eentje op NPO 3, waar mensen elkaar via een ´blind date leren kennen´. Natuurlijk zitten er weer enkele vreemde vogels bij – een travestiet, die een andere man of vrouw of iets er tussenin ontmoet, en wat nog goed klikt ook. Soms een tenenkrommend tafereeltje waarbij de deelnemers elkaar niets maar dan ook niets hebben te vertellen. Een marteling voor hun en de kijker.
Temptation Island is bijna het toppunt op dat gebied. Stellen worden bij elkaar gebracht bij mooie vrijgezelle jongens of meiden. Hoe het helemaal precies gaat, weet ik niet, want ik heb het nooit uitgezien, maar de bedoeling is duidelijk – het zien en genieten van hoe een relatie kapot wordt gemaakt. Want laten we eerlijk wezen, je kijkt niet om te zien hoe een relatie in stand blijft. Nee, het gaat erom te ervaren hoe een van de twee of allebei schandelijk worden beduveld. En dan met name door de programmamakers.
Het allerergste wat ik zag – ik geloofde het eigenlijk eerst niet, maar later drong het pas weldegelijk door, dat het echt was – is een programma waar ik de naam niet eens van weet. Dat gaat ongeveer als volgt. Er staat een rij vrouwen, waarvan eerst een deel van het lichaam – de borstpartij – wordt getoond. Een man mag dan kiezen welke van de dames afvalt. Daarna wordt het onderste gedeelte, de hof van Eden – ook bloot – in volle glorie tentoongesteld. De man kiest weer een afvaller, die dan achter het scherm wegkomt en zich keurig voorstelt. Nee echt het is geen grap. Een vrouwelijk variant is er ook en zij kiest steeds na eerst op grond van de brede of smalle schouderpartij en daarna welk klokkenspel haar mogelijk het mooist in de oren zal kunnen gaan klinken. Belachelijk natuurlijk.
Ik weet het klinkt te gek om waar te zijn, echt zelfs ik had zoiets idioots niet kunnen bedenken.
Hoe zitten de mensen daar nu eigenlijk naar te kijken, vraag ik dan af.
Zak chips en glaasje wijn bij de hand – nee toch?

Snapt u nu waarom ik me slechts een beetje schaam als ik naar ‘Boer zoekt vrouw’ kijk. Dat is toch amateuristisch c.q. kinderspel vergelijken bij de rest.
Let wel die laatste programma´s worden waarschijnlijk goed bekeken anders zenden die commerciële omroepen het natuurlijk niet uit.
Ja ja, we zijn goed bezig onze morele toekomst veilig te stellen door onze jeugd bij te brengen wat schijnbaar normaal is.

O ja, die drammerige Yvonne komt straks met een tv programma ‘Op de Boerderij’ of zoiets - met achtergronden van het boerenbedrijf. Dat zal wel een echt eerlijk beeld geven toch? Het wordt ook door de KRO uitgezonden en dat is toch de omroep met immers de meest fatsoenlijke achterban of wou u soms beweren van niet. Pas op hè!

boer yvonne yvonne

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 211