Barbara Weldens - L'Organique Vibration

(voor Barbara Weldens (1982 - 2017))

Je was afkomstig uit het departement Hérault in Zuid-Frankrijk. Je groeide op in een circus, waar aan jongleren, acrobatiek en trapeze deed, geleerd van jouw ouders. als kind schreef je al gedichten. Je studeerde piano aan het Conservatorium in Sète. In 2004 behaalde je een diploma in de muziekkunde aan de Paul Valéry Universiteit in Montpellier, opgericht in 1289 door een pauselijke bul van de Franciscaanse Paus Nicolaas IV, de eerste (Girolamo Masci). Je had eerst een eigen circus-show. Eind 2011 had je met enkele vrienden een theater in Fouzilhon. In 2015 won je de Guitare Tremplin Découverte Chanson. In 2016 won je de Pic d'Or de la Chanson in Tarbes, de jonge talent prijs op het festival voor Jacques Brel en de prix révélation scène van de Académie Charles-Cros in Chézy-sur-Marne.

Je was geïnspireerd door Jacques Brel en je was een zangeres in de traditie van het chanson réaliste, net als o.a. Édith Piaf en de alcoholistische, drugsverslaafde Fréhel (Marguerite Boule'h), die ook een actrice was, Eugénie Buffet, de lesbische Marie-Louise Damien, Marie Dubas en Lys-Gauty (Alice Bonnefoux Gauthier). Je trad vaak op met de pianiste Barbara Hammadi en de violiste Marion Diaques. Naast Brel was je ook door Monique Andrée Serf (Barbara) geïnspireerd, op 9 juni 1930 in Parijs geboren en op 24 november 1997 in Neuilly-sur-Seine overleden.

Op 3 februari 2017 verscheen jouw debuutalbum 'Le grand H de l'homme' bij het label Association Printival/ Les Éditions Estive. Met 12 chansons. Met naast de titelsong 'L'Organique Vibration', 'À Mes Flancs', 'Je Ne Veux Pas De Ton Amour', 'Violence', 'Viens', 'Où Sont Mes Nichons', 'Belle', 'Purple Room', 'Femme', Ému Mais Digne' en 'Du Pain Pour Les Reveille-matin'. Met de celliste Marion Picot, de cellist/gitarist Christophe Boucher, de gitarist/saxofonist Cédric Riche, de drummer Jean-Brice Vietri, de trompettist Sébastien Pages en de pianiste/achtergrondzangeres Barbara Hammadi, geboren in Montpellier, waar ze nog steeds woont.

Een recensent omschreef het als 'een coherent, diepgaand en krachtig geheel'. Een andere recensent benoemde het evenwicht en de precisie van jouw teksten. Je werd een nationale beroemdheid en men prees de zachtheid van de melodieën en de perfecte harmonie tussen vrouwelijkheid en mannelijkheid (het androgyn-zijn) in jouw werk. Jouw manager was Dany Lapointe, ook de directeur van het muziekfestival Printival Boby Lapointe.

Je was op tournee in Zuidwest Frankrijk. Op 18 juli 2017 deed je een concert in een kerk in het stadje Gourdon, in de Église Notre-Dame des Cordeliers. Je was daar voor het festival aangaande de beroemde chansonnier Léo Ferré. Na middernacht, op 19 juli 2017, kreeg je op het podium een hartstilstand. Je werd geëlektrocuteerd. Zoals altijd was je blootsvoets aan het zingen en blijkbaar stapte je op een defect stuk van de elektrische apparatuur. Je kon niet meer gereanimeerd worden. Je zou meerdere concerten in Frankrijk en België gaan geven. Je werd 35 jaar. Het festival werd verder afgelast.

Marie-Odile Delcamp, de burgemeester van Gourdon, zei: 'Iedereen in het dorp is geschokt!'. Je bent op 29 juli 2017 op het kerkhof in Fouzilhon begraven. Het dorpje Fouzilhon had in 1999 146 inwoners. Je had veel liefde en passie voor jouw roeping als zangeres en voor de mensen om jou heen. Je geloofde in jouw toekomst en je barstte van de plannen om jouw dromen waar te maken.