Onbedwingbare levenskracht

Amygdala; jaagt de vlucht- of vecht-reactie aan.

Boosheid is emotie en agressie is gedrag.


Dit is een beschouwing betreffende twee vechters die terecht boos zijn, maar daarentegen geenszins agressief.
De eerste in mijn beschouwing die de strijd is aangegaan, betreft Svetlana Tichanovskaja en de andere is 'De pianist van Yarmouk' uit/naar het boek van Aeham Ahmad. Beiden leveren, weliswaar op geheel verschillende wijze, strijd voor hun land/stad dat/die zij verloren zien gaan door foute regimes en daaruit voortvloeiende kwalijke (oorlog)situaties. De een in Belarus, ofwel Wit-Rusland en de ander in Syrië. De één noem ik in het vervolg van deze beschouwing bij haar voornaam, dus Svetlana, terwijl ik de ander de Pianist zal noemen.

Tijdens de nucleaire fall-out, ofwel de kernramp in Tsjernobyl in 1986, op moment van schrijven inmiddels alweer 34 jaar geleden, was Svetlana een 12-jarig meisje. Opgeleid tot zowel lerares Duits als Engels en bovendien vertaalster vormt zij inmiddels samen met echtgenotes van twee andere kandidaten een front tegen de Wit-Russische min of meer alleenheerser/dictator Loekasjenko. Zij doet dit terecht daar de fraudemachine van deze L., 80% van de stemmen van de Wit-Russen naar deze Loekasjenko liet gaan, gerealiseerd zoals geschreven, terwijl Svetlana volgens diezelfde fraudemachine slechts 10% van eveneens diezelfde stemmen mocht ontvangen.... Haar man, een populaire Wit-Russische blog'-er, had kandidaat moeten staan, maar hij werd eind mei gevangengezet in verband met een (vermeende) aanval op een politieagent tijdens een demonstratie. Door de omstandigheden genoopt, neemt Svetlana zelf dus het protestheft in handen.

*******

Tsjernobyl 1986; de nucleaire fall-out.

Geboren te Mikasjevitsji in Zuid-Wit-Rusland, niet ver van de Oekraïense grens, zijn er veel zieke kinderen met later gehoor- en gezichtsproblemen. Als 12-jarige belandt Svetlana halverwege de jaren '90 in het Ierse dorp Roscrea. Hier leert zij vlot behoorlijk goed Engels en deze kennis betreffende de wereldtaal gebruikt zij als vertaalster tussen Wit-Russische landgenootjes en de Ierse kinderen. Vervolgens ontwikkelt zij zich tot vertaler namens organisaties die zich voor slachtoffers van de kernramp inzetten. Haar bewogen leven continueert zich...!

'Muziek als troost' en tegelijkertijd hoofdrolspeler in 'De pianist van Yarmouk' van Aeham Ahmad loopt als een rode draad van hoop en verzet door dit mooie boek van deze auteur, 'een symbool van hoop en verzet', aldus THE NEW YORK TIMES. Alleen het idee al, wie bedenkt zoiets vredelievend-geniaals? Piano-uitvoeringen tussen de puinhopen van de verwoeste Syrische stad Yarmouk. 'Je moet Duitsland dankbaar zijn vanwege de vluchtelingen. Er zijn veel landen die veel dichter bij Syrië liggen dan Duitsland. Maar ze geven allemaal minder om de Syrische vluchtelingen dan Duitsland. Dit alles is buitengewoon ongebruikelijk. En het is geweldig! De Duitsers hebben mij ook gered; als ze niet hadden gedaan wat zij deden, zou ik in Yarmouk zijn gestorven - alsof mijn piano daar werd verbrand'.

Aeham Ahmad, van 1988, is de auteur van 'De pianist van Yarmouk' of 'Pianist of Yarmoukh'. De foto achterop het boek is een iconische foto. Yarmouk is een voorstad van Damascus; de foto staat symbool voor de enorme destructie in Syrië en tegelijkertijd de onbedwingbare levenskracht van mensen in weerwil van die verwoesting...!


Zal tijd ons ooit leren...?

Schrijver: Annejan Kuperus
10 september 2020

ajkuperushotmail.com

Symbolen van Verzet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 204