De veilige vesting van woorden ineengestort

(voor André Frédérique (1915 - 1957))

Je bent geboren op 27 februari 1915 in Nanterre, net als Sainte Geneviève. Jij was de enige zoon van de politiecommissaris in het 13-de arrondissement van Parijs Émile Louis Frédérique en Anna Lallement. Jullie woonden op 50, Boulevard de l'Hospital bij het treinstation Parijs-Austerlitz en het ziekenhuis van de Pitié-Salpêtrière op 47-83. Jij haatte jouw vader, zo schreef jij steeds weer over een gruwelijk autoritaire vaderfiguur. Tot 1934 studeerde jij aan het Lycée Louis-le-Grand op 123, rue Saint-Jacques. Daarna ging jij naar de universiteit aan de Boulevard Saint-Germain, waar jij in 1935 jouw bachelordiploma behaalde. Daar ontmoette je jouw beste vriend Géo X. L'Hoir, die ook voor apotheker had gestudeerd. Pharmacien Géo leerde jou het vak in zijn apotheek. Als bohemien had je contact met de acteurs Jean Carmet en De Branguignols en de componist Pierre Barbaud. Je verloor jouw wilde haren en je werkte als apotheker.

In juni 1939 trouwde jij met de dochter van een bestekverkoper op de chique Rue de Rivoli, die jouw apothekersstudente was. Op 2 september moest jij het leger in en ging jij samen met Géo naar Rouen, waar jij een hulpapotheker was. Later kwam jij in Limoges terecht, met La Gare de Limoges-Bénédictins uit 1856 en een paleisachtig stadhuis, waar burgemeester Léon Betoulle zetelde, die heulde met Philippe Pétain en in 1941 werd afgezet. En er is de Kathedraal van Saint-Étienne met schitterende waterspuwers/gargoilles. In 1940 werd jullie dochter Sylvie geboren en in 1941 begon jij een apotheek in La Garenne Colombes, Nanterre. Je was nauwelijks aanwezig in jouw apotheek, want je zat liever met jouw vrienden in de apotheek van Géo aan de Rue des Trois-Frères 23 te kletsen.

Jouw vrienden waren de schrijver Jean Tardieu, de schrijver/producent Jean Chouquet, de acteur Honoré Bostel, de acteur/regisseur Jean-Marc Thibault. Je was ook bevriend of bekend met de dichter/schrijver Raymond Queneau, die bij Gallimard werkte. Zijn gedicht 'Si tu t'imagines' werd op verzoek van Jean-Paul Sartre op muziek gezet en de indrukwekkende, Piaf-gelijke, hartstochtelijke zangeres Juliette Gréco had er veel succes mee. Je was bevriend met Boris Vian, die op 23 juni 1959, na het zien van de verfilming van zijn misdaadroman 'J'irai cracher sur vos tombes' opstond en zijn ongenoegen uitschreeuwde, waarna hij een hartaanval kreeg en 39 jaar werd. Andere vrienden waren de kunstenaar/schilder Jean Dannet, de schrijver Alexandre Vialatte, die in het psychiatrische ziekenhuis van Saint-Ylie in Dole zat, waar hij in 1941 na een poging tot zelfdoding vertrok, beschreven in zijn roman 'De trouwe herder'.

1943 zijn jouw vrouw en jij gescheiden en jouw apotheek ging failliet. Met Boris Vian organiseerde jij feesten in Saint-Germain-des-Près. In de kelder van de apotheek van Géo organiseerde jij de obsessie van jouw bestaan via zwarte grappenmakerij. Jij schreef columns/roddels voor Paris-Match en jij werkte voor de Radio Test Club. In december 1945 verscheen jouw boek 'Histoires blanches' bij Gallimard. Dit werd opgemerkt door Raymond Queneau. Je was bevriend met de dichter Philippe Soupault, tot 1945 getrouwd met de schrijfster/fotografe/filmmaakster Meta Erna Niemeyer, die dik bevriend met Erich Maria Remarque was. Philippe was bevriend met André Breton en Louis Aragon. Voorts was je bevriend met de toneelschrijver Raymond Castans en dik bevriend met de cartoonist/komiek Yvan Francis Le Louarn. Yvan's vrouw pleegde in mei 1967 zelfdoding, nadat Yvan haar zijn ontrouw van vele jaren had bekend. Op 22 januari 1968 heeft Yvan zichzelf vergast. Op de deur stond 'Avertissement, danger de explosion!'. Hij werd 52 jaar.

In 1947 verscheen 'Aigremorts' bij Guy Lévis Mano. Tot 1948 was je smoorverliefd op de onbereikbare flamencodanseres Salas Imperio. Je reisde naar Scandinavië, waar je ook woonde. In 1954 begon je een apotheek aan de Rue Montorgueil, die binnen drie jaar failliet was, waarna je ook die hebt verkocht. In 1955 overleed jouw moeder en in 1956 overleed jouw vader. Je belandde in een diepe depressie. Terwijl jouw nieuwste dichtbundel 'Poésie sournoise' bij de uitgever Pierre Seghers lag, pleegde jij op 17 mei 1957 zelfdoding. In jouw huis leegde jij een mengsel van alcohol en barbituraten. Jij werd 42 jaar en jij bent begraven in de Westelijke Begraafplaats in Boulogne-Billancourt. 'Poésie sournoise' is postuum verschenen, evenals jouw onvoltooide roman 'La grande fugue', wat in 1995 verscheen.

André Frédérique Boris Vian

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43