De eenzame zelfdoding van een afgewezen schrijfster

(voor Dorothy Arnold (1885 - 1910?))

Jij bent geboren als Dorothy Harriet Camille Arnold op 1 juli 1885 in NYC. Jouw vader was de parfumimporteur/miljonair Francis Rose Arnold en jouw moeder was Mary Martha Parks Samuels. Jij was de tweede van vier kinderen. Jouw broers waren John, geboren in december 1884, en Dan Hinkley, geboren in februari 1888. Jouw zus was Marjorie Brewster, geboren in augustus 1891. Jij ging naar de Veltin School for Girls in NYC, op 175 West 73rd Street en vanaf 1892 op 160-192 West 74th Street, opgericht in 1886 door Louise Veltin. De kunstenares Katharine Nash Rhoades Malvina Hoffman, geboren op 30 november 1885, ging ook naar deze school, net als de beeldhouwster Malvina Hoffman, geboren op 15 juni 1885. Vervolgens studeerde jij literatuur aan het Bryn Mawr College, opgericht in 1885. De schrijfster Hilda Doolittle, geboren op 10 september 1885, studeerde daar ook. Tijdens jouw studietijd ontmoette jij de ingenieur George Stewart Griscom Jn., die net als jou uit een rijke familie kwam. In 1905 ben jij afgestudeerd. Jij bleef bij jouw ouders wonen, op 108 East 79th Street, waar jij als schrijfster aan de slag ging.

In het voorjaar van 1910 stuurde jij een kort verhaal naar 'McClure's Magazine', wat werd afgewezen en waarna jouw familieleden en vrienden jou daarmee plaagden. Het grote gevaar van pesten. Jij was op zich al zo diep gekwetst en verdrietig. Jij had een liefdesrelatie met George Stewart Griscom Jr., geboren op 8 april 1870 en dus 15 jaar ouder. Op zijn 40-ste woonde hij nog steeds bij zijn ouders in het Kenmawr Hotel in Pittsburgh. Zijn moeder kocht nog altijd zijn overhemden en stropdassen. Jij zat een week met George in Hotel Lenox in Boston, terwijl jij jouw ouders vertelde, dat jij bij jouw vriendin en voormalige klasgenote Theodora Bates op bezoek ging, in Cambridge. Jij had voor 500 dollar aan juwelen verpand, waardoor jouw ouders de rendez-vous met George ontdekten. Zij verboden jou om nog langer met hem om te gaan. Jij bleef hem schrijven. In oktober 1910 vroeg jij aan jouw vader of jij een appartement in Greenwich Village mocht nemen om er te schrijven, wat hij jou verbood, omdat hij vond, dat een goede schrijfster overal kan schrijven. Was hij maar niet zo stuurs en koppig geweest. Begin november 1910 zag jij George voor het laatst, want hij ging met zijn ouders op vakantie in Florence. In november 1910 stuurde jij opnieuw een kort verhaal naar 'McClure's Magazine', 'The Poinsettia and the Flame' of 'Lotus Leaves', wat ook werd afgewezen. Jij raakte ernstig depressief en beschaamd.

Op 12 december 1910 verliet jij rond 11.00 uur jouw ouderlijke huis om een jurk te gaan kopen, die jij bij het debutantenbal van jouw zus Marjorie wilde dragen. Het aanbod van jouw moeder om mee te gaan, sloeg jij af. Jij had ongeveer 30 dollar (nu 833 dollar) bij je en je ging eerst naar de Park & Tilford winkel. Je kocht een half pond bonbons, die je in jouw zwarte vossenmuff stopte. Verder droeg je een lange, donkerblauwe jas over een blauwe jurk, een zwarte, fluwelen hoed met een bijpassende lapis lazuli hoedenpin en oorbellen. Je liep naar de Brentano's boekhandel op 27th Street en Fifth Avenue, waar jij 'Engaged Girl Sketches' uit 1910 van Emily Calvin Blake (geboren in 1882 te Manchester) kocht. Deze humoristische essays waren uitgegeven bij Forbes & Company in Chicago. Jij was hoffelijk tegen de verkopers. Buiten de boekhandel sprak jij met jouw vriendin Gladys King over het debutantenfeest van Marjorie. Gladys kon niet lang praten, want zij had een lunchafspraak met haar moeder in het Waldorf-Astoria hotel aan Fifth Avenue.

Het Waldorf-Astoria hotel was gebouwd door William Waldorf Astor en zijn tante Caroline Schermerhorn Astor, die ruzie met elkaar maakten. In 1928 werden het hotel en het dubbele megaherenhuis op 840 en 841 Fifth Avenue van Caroline en haar zoon John Jacob IV afgebroken en kwamen het Empire State Building en de Temple Emanu-El ervoor in de plaats. John Jacob IV Astor zat samen met zijn zwangere vrouw Madeleine Force op de Titanic. Hij is op 15 april 1912 op zijn 47-ste verdronken en Madeleine heeft het overleefd. Met zijn eerste vrouw Ava Lowie Willing kreeg hij zijn kinderen William Vincent en Alice Muriel. Madeleine beviel vier maanden na de scheepsramp van John Jacob VI.

Jij vertelde Gladys dat jij via het Central Park naar huis zou lopen. Jij zag Gladys voor het laatst om 14.00 uur op 27th Street, kort, om nogmaals afscheid te nemen. Dat was voor de Knickerbocker Trust Company op 234 Fifth Avenue en op de hoek van 27th Street. Er is geen bewijs gevonden, dat jij daadwerkelijk een jurk hebt gekocht. Jij kwam niet bij het avondeten opdagen en jij was onvindbaar. Kort na middernacht op 13 december 1910 belde jouw vriendin Elsie Henry met jouw moeder, die tegen Elsie loog, dat jij thuis was gekomen en met hoofdpijn naar bed was gegaan. Jouw familie deed wekenlang geen aangifte bij de politie, uit angst voor ongewenste media-aandacht. De familievriend/advocaat John S. Keith werd ingeschakeld om op onderzoek te gaan en hij bezocht gevangenissen, ziekenhuizen en mortuaria in NYC, Philadelphia, Washington, D.C. en Boston. Daarna adviseerde hij om de Pinkerton-detectives in te huren. De Pinkertons dachten dat jij met een man naar Europa was gegaan, omdat Keith folders over transatlantische oceaanreizen op jouw bureau had gevonden en persoonlijke brieven met buitenlandse postzegels in jouw bureau. Jij werd niet gevonden en de NYC Police Department adviseerde jouw vader om een persconferentie te houden, wat op 25 januari 1911 gebeurde. Met een beloning van 1000 dollar (nu zo'n 28000 dollar) voor de informatie, die tot jouw verblijfplaats leidde.

Inmiddels vierde George zijn vakantie in Florence, samen met zijn ouders George Stewart Griscom Senior en Mary Elizabeth Schwartz. Jouw moeder en jouw broer John reisden naar Florence en op 16 januari 1911 bezochten zij George in het Anglo-American Hotel. Hij wist niets over jouw verdwijning te melden en jouw brieven had hij verbrand. De hotelmedewerkers hadden George geagiteerd met een gesluierde vrouw zien praten. Dat was niet jij, maar jouw moeder. John heeft George nog ergens in Florence naar de grond geslagen. In februari 1911 was George terug in Amerika en liet hij advertenties in de kranten zetten, of jij maar thuis wilde komen. Jouw vader dacht dat jij ontvoerd en vermoord was. De politie vond jouw lichaam niet in het Central Park Reservoir. De politie stopte met zoeken en geloofde dat jij was overleden. George dacht dat jij zelfdoding had gepleegd, omdat jij moedeloos was over jouw mislukte schrijverscarrière. Jij had hem na de tweede afwijzing van 'McClure's Magazine' geschreven en met verdekte woorden over zelfdoding geschreven. Iets over een lange weg zonder bochten en dat jouw moeder aan een ongeluk zou denken. Sommige familieleden en vrienden van jou geloofden ook, dat jij zelfdoding hebt gepleegd, maar dan omwille van jouw moeizame en tegengewerkte relatie met George. Zo was Andrew Griscom, een neef van George, van een oceaanstomer gesprongen en verdronken, omdat hij niet met een Engelse gouvernante mocht trouwen.

Sommigen dachten dat jij jouw verdwijning in scène had gezet om een nieuw leven te beginnen. Dat zou mooi geweest zijn, maar dat was een valse hoop. Er was ook het gerucht, dat jij zwanger was van George en dat jij bij een illegale abortus was overleden aan de complicaties. Dat zou dan bij ene Dr. C.C. Meredith in Bellevue gebeurd zijn en jij zou daar dan ook gecremeerd zijn. Bij die Meredith, die is gearresteerd, gebeurden wel enge dingen, maar jij bent daar nooit geweest. Dat jij overdag ontvoerd zou zijn, is natuurlijk erg onwaarschijnlijk, ook omdat jij een opvallende verschijning was. Jouw vader overleed op 6 april 1922 en jouw moeder op 29 december 1928. Jouw moeder bleef hopen dat jij nog leefde. Familievriend John Keith geloofde ook dat jij zelfdoding hebt gepleegd vanwege jouw mislukte schrijverscarrière. Om 17.00 uur vertrok iedere dag de Fall River side-wheeler, een makkelijk toegankelijke nachtboot, die geen persoonsgegevens eiste. Waarschijnlijk ging jij aan boord van één van deze stoomboten: de 'Priscilla' uit 1901, voor 1500 passagiers, de 'Providence' uit 1905 en de 'Commonwealth' uit 1908, met 425 hutten. Jij hebt zelfdoding gepleegd door in de Long Island Sound te springen en te verdrinken. Jij werd 25 jaar en jouw lichaam is nooit tevoorschijn gekomen. George overleed op 11 maart 1938. Hij werd 67 jaar en hij is in de Grange Cemetery in West Kirby begraven.