Erminia Fuà Fusinato, piacere di conoscerti!

(voor Erminia Fuà Fusinato (1834 - 1876))

Jij bent geboren op 23 oktober 1834 in Rovigo, in een welgestelde, Joodse familie. Jouw ouders waren Marco en Geltrude Bianchi. Jouw vader was een arts. Jij was heel jong, toen jullie naar Padua verhuisden. Daar werden jouw zussen Elvira en Luisa en jouw broers Eugenio en Enrico geboren. Eén van jouw broers overleed op zijn 13-de door longtuberculose. Jouw oom, de spoorwegingenieur Benedetto Fuà, heeft voor jouw opvoeding gezorgd. Hij baseerde zich daarbij op de methode van de pedagoog/filosoof Johann Heinrich Pestalozzi. Hij liet jou met de studie van de Ars Poetica van Horatius kennis maken, gebaseerd op het Aristotelisme. In 1852 heeft de wederzijdse passie voor de poëzie de ontmoeting tussen de dichter Arnaldo Fusinato en jou bevorderd. Arnaldo was al een gevestigde dichter in het Koninkrijk Lombardije-Venetië. Hij is geboren op 25 november 1817 in Milaan. Zijn eerste vrouw was gravin Anna Coletti Colonna, die in 1852 door longtuberculose overleed. Daarna verhuisde hij met zijn schoonmoeder naar Castelfranco.

Jij bent op 6 augustus 1856 in de Chiesa di san Salvador in Venetië met Arnaldo Fusinato getrouwd. Jouw familie en vooral jouw vader waren tegen het huwelijk, vanwege het leeftijdsverschil en de verschillende, religieuze overtuigingen, Joods en rooms. In 1856 verhuisde jij naar Venetië, naar het huis van een broer van jouw vader. Nadat jij tot het roomse geloof was bekeerd, ben jij met Arnaldo getrouwd. Vervolgens gingen jullie in het paleis van gravin Teresa Coletti Colonna in Castelfranco Veneto wonen. In de herfst van 1856 gingen jullie op huwelijksreis naar Friuli-Venezia Giulia, waar jullie bij Arnaldo's vriend, de schrijver/militair/patriot Ippolito Nievo verbleven. In 1867 verscheen Nievo's roman 'Le confessioni d'un italiano'. Hij had een affaire met de edelvrouw Beatrice (Bice) Melzi d'Eril, de vrouw van zijn neef Carlo Gobio. Ippolito overleed in de nacht van 4 op 5 maart 1861 bij de schipbreuk van de stoomboot 'Ercole', die van Palermo naar Napels voer. Hij werd 29 jaar. Beatrice werd zwaar depressief en dat bleef zo, ook na de geboorte van haar zoon Francesco Cesare. Zij had al haar zoon Bimbo gekregen, die kort na zijn geboorte overleed, en haar dochter Maria Carolina. Zij droeg altijd een rouwjurk en zij overleed in 1865 in Milaan door tuberculose. Zij werd 32 of 33 jaar en haar overblijfselen zijn naast haar zus Caterina begraven, bij de Villa Curti in Gravedonna.

Arnaldo's eerste dichtbundel 'Il sale ed il tabacco, cicalata' verscheen in 1841 in Udine. Hij publiceerde in het tijdschrift 'Caffè Pedrocci', vernoemd naar Caffè Pedrocci op Via VIII Febbraio 15 in Padua, met zijn stijlvolle Rode Kamer. In 1857 werd jullie zoon Gino geboren, terwijl jij inmiddels aan tuberculose leed. Op 15 februari 1860 werd jullie zoon Guido Fusinato in het paleis van gravin Teresa te Castelfranco Veneto geboren. Op 22 september 1914 pleegde hij zelfdoding in Milaan, uit wanhoop om Italië in een lange oorlog te zien storten, wat rampzalig voor hem was. Hij was politicus en staatssecretaris van Buitenlandse Zaken. Hij is in de Cimitero del Verano in Rome begraven. In 1863 werd jullie dochter Teresita geboren. Zij trouwde in 1884 met een kassier van de Nationale Bank. Arnaldo werd door de politie verdacht van politieke samenzwering, waardoor hij met jullie in augustus 1864 naar Florence vluchtte. Daar bezocht hij o.a. de schrijver/taalkundige Niccolo Tommaseo. In Florence was jij bevriend met het echtpaar Peruzzi. De eeuwenoude, rijke familie Peruzzi deed aan bankieren en handel. Ubaldino Perussi de' Medici was de burgemeester van Florence (1869-1878) en getrouwd met de patriot Emilia Toscanelli, die in hun palazzo op de Borgo dei Greci 10-12-14 'Il salotto rosso leidde. Jij had ook contact met Tommaseo en Lambruschini. Raffaello Lambruschini (1788 - 1873) was een politicus en pedagoog.

Net als Arnaldo was jij tegen de buitenlandse onderdrukking door Oostenrijk. In 1850 schilderde Francesco Hayez het allegorische schilderij 'De Meditatie', in 1851 vervolgd door de versie 'Meditatie over de geschiedenis van Italië', zonder een kruis (de roomse kerk). Jij praktiseerde het roomse geloof nooit. Jij publiceerde eerst de gedichten 'Versi e fiori' en 'Musica a porsia' in de vrouwenbladen 'La Ricamatrice' en 'Ore casalinghe'. In Florence werkte jij voor diverse vrouwenbladen, zoals 'La Donna' van G.A. Beccari. In 1871 verhuisde jij alleen naar Rome. Jij werd schoolinspectrice in Rome en Napels. Deze baan kreeg jij van de minister van Onderwijs Cesare Correnti. Jij onderhield jouw gezin met jouw werk. In 1872 doceerde jij Italiaanse literatuur aan de Scuola Normale. In 1873 werd jij directrice van het Hoger Instituut voor Vrouwen op de bovenste verdieping van het Aldobrandini-gebouw in de Via della Palombella. In 1873 waren Arnaldo en Teresita bij jou en en dat jaar verscheen jouw 'Educatieve geschriften'. In 1874 kwamen Gino en Guido ook naar Rome. Arnaldo werkte voor de Senaat van het Koninkrijk Italié, mede dankzij de politicus/dichter Giovanni Prati. In 1874 verscheen jouw 'Verzen', over jouw liefde voor jouw familie en land.

Van 1870 tot 1876 had jij diverse openbare en officiële functies als hoofd van meisjesscholen en als directrice van de middelbare meisjesschool (Scuola femminile) van Palombella in Rome. Jouw passie voor plantkunde is door jouw vader doorgegeven. Jij was non-conformistisch, mondig en matig feministisch. 'In Erminia's productie is poëzie verweven met het pedagogische gebaar van leunen en buigen over de kindertijd van de mens en de wereld.', zegt Angela Arsena heel scherp. Jij overleed op 30 september 1876 in Rome door tuberculose. Jij werd 41 jaar en jouw ontzielde lichaam is in de Cimitero del Verano in Rome begraven. Arnaldo volgde Teresita naar Udine en Verona. Hij overleed op 28 december 1888 in Verona en zijn ontzielde lichaam is naast jou begraven.

Erminia Fuà Fusinato

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61