De tragédienne glimlacht

(voor Adrienne Lecouvreur (1692 - 1730))

Jij bent geboren op 5 april 1692 in Damery. Jouw vader Robert Couvreur was een hoedenmaker en een gewelddadige, alcoholistische kerel. Jouw moeder Marie was een wasvrouw. Jouw vader ging met jullie nabij de Comédie-Française in Parijs wonen, in de hoop op meer werksucces. Na het overlijden van jouw moeder zat jouw vader geregeld in de kroegen en moesten jouw zus Marie Marguerite en jij voor jullie zelf zorgen. Jij keek naar de repetities in de Comédie-Française en jij deed mee aan de repetities van een jong, clandestien theatergezelschap in een voorraadschuur van een kruidenierswinkel aan de Rue Férou. Hun première was in het huis van Madame de Gue, de vrouw van een president van het Parlement. Jullie speelden 'Polyeucte' van Pierre Corneille en jij speelde Pauline. De acteur/toneelschrijver Marc-Antoine Legrand, nestor van de Comédie-Française, was er ook en hij was onder de indruk van jouw vaardigheden. Jij werd zijn leerlinge en hij adviseerde jou om 'Le' aan jouw achternaam toe te voegen. Hij was verliefd op jou en hij gaf jou dictielessen.

Op jouw 14-de ging jij al op tournee. Jouw eerste, publieke optredens als een professionele actrice waren in Lille, waar de theaterdirectrice Mademoiselle Fonpré door jouw mogelijkheden was verrast. Kort daarna speelde jij tragische koninginnen en prinsessen. na Lille speelde jij in Lunéville en tijdens die periode werd jouw dochter Élisabeth-Adrienne geboren, die op 3 september 1710 is gedoopt. De vader was Philippe Le Roy, een officier in dienst van Leopold, Hertog van Lorraine en Bar. Jij was ook verloofd met ene 'Baron D.', maar die overleed door een ongeluk. Kort daarna verliet jij Lunéville en ging jij naar het theater van Strasbourg, waar jij een contact voor getekend had, onder de bescherming van de Hertog van Lorraine. Jij had er grote successen en jij ontmoette de jonge graaf François de Klinglin, de zoon van de hoofdmagistraat van Strasbourg. Na enkele maanden zijn François en jij verloofd. Een jaar later was jij zwanger van hem, van jullie dochter Françoise Catherine Ursule. De vader van François vond dit een schande voor het huwelijk en hij dreigde François te onterven. François deed wat zijn vader wilde, hij verbrak de verloving met jou en hij trouwde met een vrouw, die zijn familie voor hem geregeld had.

In 1716, op jouw 24-ste, ging jij naar Parijs terug. Jij speelde in 'Electre' van Prosper Jolyot de Crébillon en Angélique in 'George Dandin' van Molière. In 1717 speelde jij in werken van Corneille en Jean Racine, zoals Pulchérie in 'Heracles', en Zenobia in het stuk van Crébillon. Op 14 maart 1717 speelde jij met het gezelschap van de Comédie-Française in 'Mithridate' van Jean Racine. Jij wilde Célimène in de komedie 'Le Misantrope' van Molière spelen, maar het publiek wilde jou niet in een komische rol zien, omdat jij zo fantastisch een tragische rol speelde. Jij moest Célimène loslaten. Jouw declamaties waren 'eenvoudig, nobel en natuurlijk'. In 1718 speelde jij Aristie in 'Sertorius' van Corneille en Atalide in 'Bajazet' van Racine. In dat seizoen gaf jij jouw record van 139 voorstellingen. In 1720 had jij een liefdesaffaire met de 23-jarige maarschalk/graaf Maurits van Saksen, die nog met Johanna-Victoria van Löben getrouwd was. In 1721 scheidde hij van haar. Jouw affaire met Maurits leverde jou ook meteen een vreselijk jaloerse rivale op, Louise-Henriette-Françoise de Lorraine, geboren in 1707 en op 21 maart 1725 met Emmanuel-Théodose de La Tour d'Avergne getrouwd, waardoor zij gravin van Évreux en hertogin van Bouillon werd. Hun dochter was Marie Charlotte de La Tour d'Avergne, die met prins Charles-Juste de Beauvau-Craon trouwde, met wie zij de dochter Anne-Louise-Marie kreeg. Marie Charlotte (1729 - 1763) overleed in Lunéville door de pokken. Jij had ook een liefdesaffaire met Voltaire, met de zanger Denis-François Tribou en met anderen.

In 1730 werd jouw gezondheid slechteren viel jij flauw tijdens een optreden. Jij speelde met moeite in 'Oedipus' van Voltaire en kort daarna ben jij op 20 maart 1730 in Parijs overleden. Jij werd 37 jaar. Het gerucht ging, dat jij vergiftigd bent en dat die vergiftiging werd opgehitst door Louise de Lorraine, hertogin van Bouillon. Voltaire liet een autopsie doen, maar er werd geen gif gevonden. De acteurs werden geëxcommuniceerd en de kerk weigerde jouw ontzielde lichaam een christelijke begrafenis te geven. Jouw lichaam werd in een opwelling door de vrienden van Maurits van Saksen en Voltaire in het moeras van Grenouillère begraven. Dat is nu de Champ-de-Mars. Voltaire was geschokt en in zijn gedicht 'De dood van Mademoiselle Lecouvreur' uitte hij zijn verontwaardiging: 'En in een profaan veld worden de onsterfelijke overblijfselen van dit gekoesterde lichaam op avontuur geworpen! Goden! Waarom is mijn land niet langer het thuisland van glorie en talent?'. Hertogin Louise de Lorraine overleed op 31 maart 1737 in het Grand Hôtel de Bouillon op 17, quai Malaquais in Parijs. Over het gerucht dat zij jou zou hebben laten vergiftigen, zei ze, dat ze onschuldig was. Zij werd 29 of 30 jaar.

Rond 1725 ben jij door een anonieme schilder geportretteerd en in 1721-1724 door Charles-Antoine Coypel als Cornelia in 'La Mort de Pompée' van Corneille. Een dochter van jou trouwde met de musicus/componist/violist François Francoeur. In 1750 maakte Auger Lucas een vermoedelijk portret van François Francoeur. De vrouw op dat schilderij zal dan wel vermoedelijk jouw dochter zijn. In 1903 verscheen de eerste film over jou 'Adrienne Lecouvreur' van Paul Henri Lapierre en Louis Mercanton, waarin Sarah Bernhardt jou speelde. In latere films werd jij door Rina Calabria, Joan Crawford, Yvonne Printemps, Valentina Cortese, Nicole Garcia en Christa Theret gespeeld. In de opera 'Adriana Lecouvreur' van Francesco Cilea ben jij door de sopraan Angelica Pandolfini gespeeld/gezongen, bij de première op 6 november 1902 in het Teatro Lirico in Milaan. Dit is gebaseerd op het toneelstuk uit 1849 van Eugène Scribe.

Adrienne Lecouvreur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48