Onder het toeziend oog van Christus de Verlosser

(voor Ana Cristina Cesar (1952 - 1983))

Jij bent geboren op 2 juni 1952 in Rio de Janeiro. Jouw ouders waren de theoloog/socioloog/journalist/schrijver Waldo Aranha Lenz Cesar (1922 - 2007) en de lerares Maria Luiza Cruz. Waldo was een presbyteriaanse theoloog en mede-oprichter/directeur van het tijdschrift 'Paz e Terra' en de gelijknamige uitgeverij. Hij was presbyteriaan en ouderling van de Lutherse parochie van de Barmhartige Samaritaan in Rio de Janeiro. Zijn vader en opa waren predikanten. Hij is op 3 juni 2007 in Resende overleden door kanker. Hij werd 84 jaar en hij is in de begraafplaats São João Batista in Rio de Janeiro begraven, net als de schrijver José Martiniano de Alencar. Jouw broers waren de journalisten Flávio en Luis Filipe. Flávio was met de prostituee/activiste Gabriela Silva Leite getrouwd. Zij heeft het modemerk voor prostituees Daspu opgericht.

Op jouw 6-de dicteerde jij al gedichten van jouw moeder. In 1969 reisde jij voor een schooluitwisseling naar Engeland. Op jouw 19-de ging jij naar de Faculteit der Letteren van de Pauselijke Katholieke Universiteit van Rio de Janeiro (PUC-Rio) op de Rua Marqués de São Vicente 225 in Gávea. Jij bent aan de PUC-Rio door professor Clara Alvin ontdekt. Clara en jij schreven zeer belangrijke brieven met elkaar. Jouw lerares, de schrijfster Heloísa Buarque de Hollanda, heeft jou in 1975 in de bloemlezing '26 dichters vandaag' opgenomen. Ook met de dichter Torquato Neto, die op 10 november 1972 zelfdoding pleegde en 28 jaar werd. Heloísa overleed op 28 maart 2025 in Rio de Janeiro en zij werd 85 jaar. Jouw beste vriend was de dichter Armando Martins de Freitas Filho (1940 - 2024), die na jouw overlijden voor jouw publicaties zorgde.

In 1979 was jij via de Rotary Foundation een tijd in Londen en ontdekte jij de Engelstalige literatuur. Jij nam de boeken van Sylvia Plath, Emily Dickinson en Katherine Mansfield mee naar Brazilië. Jij ging schrijven en vertalen. In de jaren 1970 publiceerde jij gedichten en poëtische prozateksten in bundels, tijdschriften en alternatieve kranten. In 1979 debuteerde jij met de dichtbundel 'April scènes' en in datzelfde jaar verscheen de dichtbundel 'Volledige correspondentie'. Jij deed literair onderzoek en een master in communicatie aan de Federale Universiteit van Rio de Janeiro, aan de School voor Communicatie op de Praia Vermelha-campus in de wijk Urca, met de Suikerbroodheuvel. De poëzie van Sylvia Plath heeft jou duidelijk beïnvloed en dat is alleen maar mooi.

In 1980 behaalde jij een master in literaire vertaling aan de Universiteit van Essex in het Wivenhoepark in Colchester. Jij hebt in Engeland 'Leren handschoenen' geschreven, wat in 1980 in Brazilië verscheen. In jouw werk is het fictieve nauw met het autobiografische verweven. Verder publiceerde jij journalistieke recensies in Braziliaanse en internationale tijdschriften en kranten. In 1982 verscheen jouw laatste dichtbundel 'Aan jouw voeten' bij uitgeverij Brasiliense in São Paulo. Op 29 oktober 1983 pleegde jij zelfdoding in Rio de Janeiro. Jij sprong uit het raam van het appartement van jouw ouders op de 7-de verdieping van een gebouw aan de Toneleros-straat in Copacabana, waar jij onder de hoede van een verpleegster stond. Jij leed aan een zware depressie door een gefrustreerde, lesbische liefde. Jij werd 31 jaar.


Encyclopedie

Hacate of Hecata, in Gr. Hekáté. Mit. Gr.
Maan- en zeegodheid, van drievoudige vorm
(vaak met drie hoofden en drie lichamen).
Ze was een orfische godin. blijkbaar
oorspronkelijk afkomstig uit Thracië.
Zij stuurde de nachtmerries, de geesten
en de spoken naar de mensen. De Romeinen
vereerden haar als godin van helse magie.


Psychografie

Ik ga ook bij verstek uit en ik zoek
naar een synthese in de vertragingen
Ik zorg voor obsessies met koud humeur
en ik zeg vanuit het hart: Ik wist het
niet en ik zeg uit het woord: Ik zeg niet
(ik kan nog niet geloven in het leven)
en ik verwerp het vers als iemand die
zwaait en ik leef als iemand die de woede
van het hebben van te hebben verwerpt.


Kwartetten

Ik minacht je stappen
Droevige retoriek:
ik glimlach in de ziel
Van jou is er niets

Ik sterf en ik sterf
In het leven dat voorbijgaat
hoor ik je voetstappen
Helse kompas

Ik ben geboren voor het leven,
van de dood, ik leefde,
maar alles zwijgt
Ik stierf


Samba-cabção

: Zoveel gedichten die ik kwijt ben.
Zoveel waar ik gratis naar luisterde
aan de telefoon - oké.
ik deed alles voor je om leuk te vinden,
ik was een vulgaire vrouw,
een half-heks, een half-beest,
een modernistische lach
die in mijn keel krabde, een deugniet,
een flikker,
een flikker, een vandaal, misschien machiavellistisch,

en op een dag werd ik dom,
ik werd gedoseerd (Ik was een handel, gierig,
hoewel een beetje dom,
omdat intelligent me onmiddellijk rood maakte,
of integendeel, een bleek gezicht
dat zijn eigen roze niet kent

en ik heb er zoveel gemaakt, misschien
willende glorie, de andere scène
in het licht van vlekken,
misschien alleen jouw genegenheid,

maar zoveel, zo veel heb ik gedaan...


Vonk

Ik opende nieuwsgierig de hemel.
Zo worden de gordijnen iets weggeschoven.

Ik wilde binnengaan, hart voor hart,
heel of op zijn minst een beetje bewegen,
met die spaarzaamheid die de onrust kenmerkte
die me riep

Ik wilde zelfs weten hoe ik moest zien.
en in een ronde beweging
zoals de golven die me omringden,
onzichtbaar.
om met mijn netvlies
elk klein stukje levende materie te omarmen.

Ik wilde
(alleen)
het onglimpswaardige
waarnemen in het licht dat overvloog.


Sonnet

Ik vraag hier of ik gek ben
Wie wil weten hoe ik moet zeggen
Ik vraag meer, of ik gezond ben
En nog meer, of ik het ben

Dat ik vooroordelen gebruik om lief te hebben
En doe alsof ik doe alsof ik liefheb
Te doen alsof ik nep ben

Ik vraag hier mijn heren
wie het blonde meisje is
dat Ana Cristina heet

En wie zegt dat zij iemand is:
Is het een groot fenomeen,
of is het een subtiele vergissing?

Ana Cristina Cesar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19