Project Buiten Om (3)

Het is ruim een maand geleden dat coördinerend wethouder wijkontwikkeling Helmond West mij op de hoogte bracht van voorgenomen plannen om het ontbrekende stuk van de stedelijke binnenring door onze straat en huis te laten lopen. Het nieuws deed mijn hoofd en hart behoorlijk op hol slaan. De enige zorg die onmiddellijk bovendreef was, hoe kom ik aan informatie en waar haal ik advies?

Slapeloze nachten deden mij het internet afstruinen naar nieuws op webpagina’s van gemeente en media. Ik verdiepte mij in de historie en actualiteit van de voorgenomen plannen en kwam tot verrassende ontdekkingen. Wat mij vooral verbaasde was de louter positieve berichtgeving in de diverse media rondom de wijkontwikkelingsplannen.

De plannen, gepresenteerd aan de buurtbewoners tijdens inloopdagen op 14 en 20 juli, zouden met groot enthousiasme ontvangen zijn. Ik was er zelf bij. Ik moet toegeven, prachtig gedocumenteerd en gekieteld door een overdaad aan hapjes en drankjes, werden de plannen door gemeente en woningbouwvereniging woCom aan ons gepresenteerd. Het meeste aandacht kregen de met gemeentelijke logo versierde bonbons die op een gum leken. Ik bedacht meteen welke plannen ik ermee uit zou willen gummen.

De euforie van de inloopdagen werd zeer zeker niet gedeeld door degenen gedupeerd door de voorgenomen plannen. Integendeel. Mijn lieve buurvrouw, al meer dan 50 jaar trouwe bewoonster van een huurhuis, kreeg plompverloren, de volgende informatie van een woordvoerster van de woCom: “Mevrouw, uw huis staat bovenaan de lijst om gesloopt te worden, kijk maar, eind 2010 begin 2011; u krijgt eenmalig circa 5000 euro inrichtingskosten voor uw nieuwe huurhuis. Dit bedrag is inclusief de kosten die u maakt voor het inrichten van een eventuele tijdelijke tussenwoning.”

De schrik sloeg haar om het hart. Wat nu? Deze boodschap werd voorbarig en onbeschoft gebracht. Zeker gezien het feit dat de raadscommissie Ruimtelijk Fysiek, die normaliter waakt over wijkontwikkelingsplannen, nog niet eens volledig op de hoogte was gesteld van de plannen. Die zouden pas veel later, op 25 augustus, aan de commissie gepresenteerd worden. De besluitvorming door het college van Burgemeester en Wethouders zou zelfs pas in december plaats vinden. Ach, een gewaarschuwd mens telt voor twee, nietwaar?

Het noodzakelijke leed van gedupeerden wordt klein gehouden. Door minimale, late of zelfs geen enkele kennisgeving aan belanghebbenden. Eigenaren en huurders van de Dahlia-, de Speel- en de Volkstuin en ook de eigenaar en huurders van bedrijfspanden en garageboxen zijn pas vijf voor twaalf ingelicht over de op handen zijnde plannen. Ze zijn op het allerlaatste moment uitgenodigd voor een informatieavond. Verdere berichtgeving en communicatie, hoe om te gaan met gedupeerden, laat op zich wachten. Nog steeds. Een verantwoordelijke en noodzakelijk taak voor de gemeente zou je zo denken.

De berichtgeving over de wijkontwikkelingsplannen is eenzijdig en gekleurd. Cijfers worden door gemeente en diverse media, incompleet weergegeven of vergeten. Er zou sprake zijn van enkele relatief goede huizen die moeten wijken voor de stedelijke binnenring. De huishoudens die straks een drukke verkeersweg voor hun deur krijgen worden niet eens vernoemd. Kortom, er is slecht huiswerk gedaan. Ik besloot zelf de maat te nemen door simpelweg huisnummers te tellen. En wat schetste mijn verbazing?

Het voorgenomen “Tracé Buiten Om” treft niet slechts enkele maar vele huizen en daarnaast ook bedrijven. Maar liefst 92 huishoudens zijn de pineut. Hiervan moeten er 64 hun huis verlaten wegens sloop. De gemeente ziet 80 garageboxen, inclusief huurders met bedrijfsvoering, en zes bedrijfspanden over het hoofd, allen gehuisvest binnen het nieuwe geplande tracé. De gemeente gaat helaas wederom buiten alles en iedereen om. Gelukkig spreken feiten en cijfers altijd voor zichzelf.
Mogelijk is het oorspronkelijk gekozen Cortenbachtracé toch een beter alternatief.

onteigening communic communicatie gemeente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 229