Inloggen
voeg je column toe

Columns

Noten kraken

Er is een klarinet aan huis gekomen. En die had mijn dochter bij zich. Een prachtig instrument is het: donker hout en glimmende metalen dingen erop waar Silke haar vingers op moet leggen. Het maakt mooie, diepe, warme geluiden, af en toe onderbroken door een knerpend gefluit. Maar dat is een kwestie van elkaar beter leren kennen. Broer brengt pas volgende week zijn nieuwe koperen huisgenoot mee. Om het pijnlijke ongeduld te milderen, speelt hij af en toe op de mondharmonica die ik deze zomer bij het leegmaken van een schuif gevonden heb. Het instrument dat ik zelf vanavond voor het eerst in lesverband ga bespelen heb ik al een leven lang: mijn stembanden.

Dit voorjaar was er een voorstelling van de verschillende instrumenten in de muziekschool waar mijn zoon het eerste jaar notenleer volgde. Zijn zus en ik gingen er naartoe. Wat jammer dat ik al te oud ben om nog met muziekschool te starten, zei ze na afloop. Te oud? Te oud, zoals in teveel jaren tellend? Voor een meisje dat nog veertien moest worden? Ututut, repliceerde ik, je kunt gerust nog starten als je wil. Ja maar, wierp ze op, ik ga voor school ook meer werk hebben, misschien lukt het niet. Ututut, herhaalde ik (want ik ben een fervent liefhebber van het utututten), je hoeft op het einde van het jaar niet op het ereschavotje geroepen te worden als primus van de klas. Net voldoende om het te begrijpen, om je instrument te kunnen bespelen en om over te kunnen gaan, is meer dan genoeg. Ik had voor mezelf beslist om in september te starten met notenleer en zang. Ik kan ervoor zorgen dat we voor notenleer samen in de klas zitten, voegde ik eraan toe. Als argument kan dat tellen! Welke puber wil niét samen met moeder in één klas zitten, in één bank zelfs als het kan!

Het was beslist. Ze moest enkel nog een instrument kiezen. Na enig twijfelen tussen saxofoon en klarinet, werd voor het laatste gekozen. En nu vormen ze een koppel. De liefde is nog pril. Af en toe is er een misverstandje, maar dat wordt met liefhebbende vingers en goed geplaatste lippen weer gladgestreken.

Ik ben benieuwd hoe het mij vanavond zal vergaan, in mijn eerste zangles. Wat de lessen notenleer betreft, hoop ik dat mijn slimme dochter tijdens het schriftelijk examen groot genoeg schrijft zodat ik op haar blad een fa van een la kan onderscheiden. Ik ben misschien zelf ook niet té oud om nog met muziekles te starten, maar mijn ogen zijn toch niet meer van de besten...


Zie ook: http://www.bloggen.be/veradebrauwer/

Schrijver: Vera De Brauwer, 17 september 2010


Geplaatst in de categorie: muziek

5.0 met 1 stemmen 716



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)