Blablabla...
Vanmiddag had ik het weer. Jaren geleden had ik dat ook vaak. Dan vroeg ik mij altijd of waar andere mensen het toch over hadden. Zou het interessant zijn waar zij het over hadden, had ik er wat aan? Was dat waar ik het met mijn eigen soortgenoten over had zeg maar niet interessant en was dat van anderen, het wat meer gestudeerde volk interessanter? Ik kwam er niet uit.
In die tijd werkte ik met mensen van divers pluimage qua opleiding. Bij gelegenheid ging ik altijd dicht bij die personen staan of zitten waarvan ik dacht dat die wel interessante zaken te melden hadden. Als ik een gesprek opving of èh afluisterde... ging het net over...blablabla. Deden ze dat omdat ik te dicht bij kwam en niet mocht weten waar het overging?
Ik had een vreselijke honger naar kennis, wilde meer, breder georiënteerd raken en vooral niet blijven steken. Later schoof ik aan bij de groep beter opgeleiden. Een groep die dus anders was dan die waar ik uit kwam. Doch na verloop van tijd kwam ik er achter dat het toch wel mee viel of moet ik zeggen tegen viel om in die kringen te verkeren. Ze hadden dan wel gestudeerd en waren goed in hun specialisme, maar verder had ik niet de indruk dat ik niet met ze mee kon komen. Natuurlijk kreeg ik een bredere woordenschat, dat was dan wel weer prettig. Maar met de andere kant van hun bestaan maakte ik ook kennis, zoals de echtscheidingen, buitenechtelijke relaties, strijd, afgunst, puinhoop, schulden, dikdoenerij en... nou ja. Dat werd dan allemaal zoals wij dat dan noemden, deftig opgelost. De rotzooi onder tafel ofwel achter de voordeur houden, doorgaan en net doen of je neus bloed. Gelukkig bleef ik altijd trouw aan mijn eigen gewone normale nooit verloochende soortgenoten. Dat is goed, maar ik kan het er niet altijd mee doen, met alle respect, ik kan me niet altijd in alles aan hen optrekken.
En nu zit ik weer in zo'n fase en vraag ik mijzelf af: moet ik het niet weer wat hogerop zoeken? Want ik wil meer, wijzer, niet blijven steken. Wordt het niet eens tijd dat er weer van die intelligente en goocheme rakkers zoals we die in het verleden hadden opstaan? We hebben nu dan wel van die lijpe maffe geldwolven die misschien denken dat ze slim zijn maar tot mijn spijt...
Ook vraag ik mij af of ik zelf niet al aan het plafond zit. Maar eh, waar komt dan dat gevoel van gevoed willen worden en honger naar meer weer vandaan?
Iemand die ik tegenwoordig graag volg met zijn wekelijkse column is: http://pauldeblot.nl/
home.nlGeplaatst in de categorie: psychologie
psychologie
138
Geef je reactie op deze inzending: