Onbehaaglijk geluk

Voelen de samengevoegde schermers, squashers en pingpongers zich zo machteloos dat het opmeten van hun ontevredenheid nu al nodig wordt geacht? Het figureerde bijna een jaar heimelijk in de planning en gistermorgen besloot het ontbijtoverleg om het nu echt snel te implementeren. De nuchtere methodologie van succes en voldoening, daar gaat SCH-SQU-PIN voor.

Geen land ter wereld waar tevredenheidsonderzoek zo welig tiert. Alles wijst er op dat wij de tegenstrijdige combinatie van overvloed en onbehagen in deze lage landen persoonlijk hebben uitgevonden. Tevredenheidsonderzoek als tactiek, als crisisbestrijder, als afleidingsmanoeuvre, als zoethouder, als tijdwinst, als suggestieve oppepper voor reeds plenty aanwezige satisfactie en motivatie. You name it. Legioenen sport- en productontwikkelaars hebben er tegenwoordig de bezoldigde handen vol aan.

De kleutertje luister-contactpersonen die in de kennisbunker van SCH-SQU-PIN hun feelgood-vraagjes bedenken ("hoop jij ook zo dat we binnenkort in Nederland weer van een groot evenement zullen kunnen genieten?") inventariseren de parameters van de sluimerende onvrede. Ik sluit niet uit dat het, wegens bezuiniging, hun taak wordt om Het Vragen Naar De Bekende Weg definitief methodologisch vorm te geven. Dat zou een ramp zijn. Hun professionele positivisme diskwalificeert hen per definitie voor een dergelijke opdracht, maar we hebben wel vaker kolderieke Silverdome-situaties geslikt. Anderzijds is de spoeling dun. Hopelijk verdienen TwoBasics of Motivaction er niet andermaal een makkelijke grijpstuiver aan. Ruben & Ziggy ontwikkelen zich tot de Nick en Simon der oud-Hollandse gezelschapsbordspelletjes en denken met deze plagiaat-varianten hun gebrek aan originaliteit te verhullen en de internationale Marnixkaders adapteren, vanachter hun glazen overmaat aan kantoorruimte, de studieboeken van de Amerikaanse theoretische sociologie.

Er wordt uiteraard met de respons geknoeid en ieder bevindingenrapport lijdt onder de kleuring die respondenten parten speelt: met mij gaat alles goed, maar andere mensen schijnen het moeilijk te hebben. Al die poespas, uitsluitend om bij het NOC*NSF-afstemmingsoverleg een woordje mee te spreken en in het gevlij te komen? De directeuren van al onze sportbonden gedragen zich als jaloerse kleuters en bekvechten om iedere toewijzing van Michelin-sterren. Kom je opdraven met glanzende kwaliteitsresearch, dan vergaar je een bonus-punt, mag je plaats nemen op de SCH-SQU-PIN-zetel en zelfs inbreng hebben. Als dat motief de reden is om onbehaaglijk geluk van de achterban herbevestigd te zien, dan wordt het tijd om bij een andere instelling je directeursheil te zoeken.

Wat ligt dan meer voor de hand dan Frank, Marcel en Teun stuivertje te laten wisselen en Een Stoelendans voor Bondsdirecteuren te beleggen. Spannend, voor een keer, maar het kunstmatig samenvoegen van sportbonden (zoals SCH-SQU-PIN) is vragen om moeilijkheden, terwijl het werkelijk tot de achterban doordringen van Grote Verwarringen nog ergens in een ver verschiet ligt. Ondertussen dalen de ledentallen en blijven de illusies van "wij vormen een nationaal centrum voor sportmarkt- en sportbeleidsonderzoek" doorsijpelen.

Ocharm, ocharm, het aantonen van tevredenheid lijkt op het bestormen van een onneembare vesting

(wordt vervolgd)

Column Sport Tafelte Sport Tafeltennis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 230