Pingpong-preses
Geruime tijd heerste de overtuiging dat „Ronald-Dirk Kramer“ een mystificatie voorstelde die zich verschool in de kruipruimten van pingpong-scherm-squash-activiteit. Bestond deze heer in werkelijkheid of trok de komeet Maatwerk langs het pingpongfirmament? Een Kramer-imitatie, zo werd gezegd, zou zich tijdens een sessie van de NTTB-bondsraad voorbarig hebben laten toejuichen als De Ultieme Verlosser, als de wederopstanding van De Leider Waarop Zolang Werd Gewacht, als degene die Hoop, Vertroosting & Zegen zal bieden aan de meest hulpeloze aller sportbonden.
De achterban speculeerde over de personificatie van ene Kramer die ooit een functie bekleedde op een departement. Alleen Julius Steiner had herinneringen aan een student (met Haags-Voorburgse tongval) die onwennig door de binnenstad van Amsterdam dwaalde en in de tafelverhuurkrochten van Passeerders- en Keizersgracht eenzame cola's dronk en geen broer was van Henk Kramer.
Als ambtenaar gedroeg Ronald Johannes Petrus Kramer zich, volgens ex-collega's, reeds als een koddig kruidje-roer-me-niet : een lichtgeraakt iemand, opvliegend en beklemd in het keurslijf van welzijn, volksgezondheid, sport.
Eenmaal afgestudeerd aan het sportdiplomatenklasje van NOC-NSF bleek hij zomaar op afroep beschikbaar om de zoveelste binnenbrand bij de tafeltenniscrisisbond te blussen. De kennismakers vielen evenwel van hun stoel van verbazing, want de kandidaat toonde een happige bereidheid om de hamer te hanteren, op voorwaarde dat zijn verkiezing met een grootse bloemenhulde omlijst zou worden en dat iedereen hem vanaf de inhuldiging gedwee zou aanspreken.... als preses.
En zo geschiedde, waarna de rust rond zijn persoon terstond terugkeerde. De preses-vorm werpt immers een barrière met verplichte egards op. De enige preses die ik heb gekend, had het gezag in zijn genen. Op de slotdag van het wereldkampioenschap daalde preses Kramer op aarde neer, om zich te richten tot zijn bat- & bal-onderdanen: „Dit is de springplank naar De Toekomst!!!“. De preses gaf meteen hoog op van de economische spin-off van „zijn“ WK. Helaas heeft preses Kramer deze maand geen andere keus dan toegeven dat Rotterdam geen spoor van een economische impuls heeft geregistreerd. Iemand bleef in gebreke met het verzamelen van de benodigde gegevens, ondanks beloften en toezeggingen aan subsidieverstrekkers.
Meet men niets, dan weet men niets, ondanks ronkende Kramer-taal.
De enige die een prettig economisch plusje inboekte was woordvoerder Hanemaaijer. Hem werd de NTTB-grond te heet onder de voeten. Daags na het WK koos hij het hazenpad, spoorslags richting Stedin, distributeur van gas te Rotterdam.
De erespeld van The City Of Sports zit er voor de pingpongpreses nog niet in.
Ronald speelt nu een andere troefkaart, the best is yet to come. Samen met zijn sprekende pop en luchtbukscoryfee uit Waddinxveen, zit hij gespannen klaar met een KLM-strippenkaart: kan er straks, in Londen, Olympisch goud, zilver of brons bejubeld worden ? Want Knabbel & Babbel weten dat de kans op slijtage, blessures en ongerief bij de Nederlandse dames groot is
(wordt vervolgd)
Geplaatst in de categorie: sport
Column
161
Geef je reactie op deze inzending: