Wie legitimeert wie ?
Het zal u deze gedenkwaardige week ontgaan, zeker weten. Alsof we niet al rijkelijk de buik vol hebben van wat ons deze woensdag met een rood potlood te doen staat, attenderen de Frank & Mirella van het NTTB-hoofdkantoor er op dat er bij hen ook verkiezingen voor de deur staan. Tot overmaat van ramp ververst hun pingpongparlement de olie. Een abjecte verzameling tandeloze ja-knikkers vervangt haar beleidsspecialisten. Daar zaten we op te wachten, op twee comfortabel genestelde bestuurlijke vernieuwers die heel democratisch de nieuwe mandaten willen bemannen en bevrouwen. Onder het mom van: kijk ons eens tolerant en transparant bezig zijn...
Amerikaanse sociologen zouden dit een goed voorbeeld van positieve discriminatie noemen.
Voor het eerst sinds eind 2008 zal de geleide pingpongdemocratie van de tactische stuurlieden Antoinette de Jong en Frank Berteling weer eens op de proef worden gesteld. Dat klinkt nogal straf en formele bewoordingen klinken als welkomstmuziek in hun oren, maar het zal heet opgediende en lauw te consumeren soep blijken te zijn. Niettemin, spannende tijden voor het pappende en nathoudende integriteitsduo (ten westen van de lijn Amsterdam-Utrecht-Vught tussen de schuifdeuren en in het schnabbelcircuit tevens bekend onder het artiesten-alias Frank en Antoinette), want het zijn en het blijven openbare verkiezingen. Belangrijk voor de schokdempende noten op hun zang, die toegang verschaft tot de vervolgfase van de gemene deler van "hun" Bestuurlijke Vernieuwing, een buitenechtelijke spruit die als allesreinigend NTTB-wasmiddel tegen iedere vuile wind ingezet kan worden.
Bestuurlijke vernieuwing, de balletje-balletje-vondst van de eeuw, want mensen willen bedrogen worden.
Het knoppendraaiersduo Frank & Mirella vindt het voor hun alledaagse doofpottenwerk van belang dat Functiezetelsverkiezing 2012 geheel volgens de regels der kunst verloopt. Allicht, want zo'n verkiezing is nu eenmaal onderdeel van de schone schijn van "De Tafeltennisbond Als Pinokkio-Spektakel". En het scheelt een hoop gekrakeel, zo'n bufferzone die in de praktijk niets voorstelt. De beleidsspecialist verwijst naar de professionele consultant en de consultant verwijst naar de projecthouder, of zo.
Het is bovendien, bedenk ik net, een adequate ondertitel voor mijn volgende boek, Tafeltennisschavuiten & Ander Tuig. Ik hoop dat het de goedkeuring van de tekstredactie wegdraagt: hoe twee geluidsdempers als laatsten het licht doofden. Ik begrijp het wel, voor mevrouw Antoinette de Jong te Leimuiden (ruim twintig jaar factotum, NTTB-vertrouweling annex doping-bobo) en meneer Frank Berteling staan integriteit, legitimering en geloofwaardigheid op het spel en daarom zijn ze op onaangenaamheden voorbereid, zoals de kans dat electoraal ongerief naar buiten glipt. Dus moet ondergetekende NAS-toezichthouder, in zijn hoedanigheid van werknemer bij de Nationale Autoriteit Sportorganisaties, toch maar weer een rondje langs de verkiezingsvelden maken? Sowieso heb ik wel eens de indruk dat ik mij ongewild laat gebruiken om NTTB-ers te legitimeren (die ik eigenlijk helemaal niet wil legitimeren...).
Toen de beleidsspecialisten Van Heerden, Van Selling, etc., vier jaar geleden enige tijd in functie waren, meende ik dat het correct was om voorzichtig bij de heren (en een dame) te informeren naar de frequentie waarmee ik met hen in contact zou blijven. Na omzichtige oriëntaties lichtte bij mij de driewerf- conclusie in neonletters op: wassen neus, wassen neus, de NTTB-functiezetel als wassen neus.
De mandaten zijn geruisloos verstreken. De periode 2008-2012 is sneller van de kalenders gescheurd dan gedacht en thans moet de regie de openbaarheid van de genomineerden even voor lief nemen. Ik bereid me voor op kennismaking, maar heb eigenlijk geen zin om het spelletje opnieuw mee te spelen. Is het nog steeds zo dat kieslijsten een getrouwe afspiegeling vormen van wat een organisatie aan intermediaire potentie te bieden heeft? Integendeel, heb ik de indruk, want wie doet nog moeite om het pinokkio-alibi te verhullen? Ik schrok zelfs niet toen ik de 32 namen ergens op een moeilijk leesbare dubbelprint ontwaarde. Bijna allemaal personen met enige sportkoepelachtergrond, met hulp van NOC-NSF bijeen geharkt omdat niemand staat te dringen om deze schaduw-carnavalsprinsen voor te dragen. Zelfs een last-minute verkiezing voor een officieel aan te stellen bondstoezichthouder (stel je voor, een opvolger voor ondergetekende...), kwam procedureel niet van de grond: pronken met transparante repressie is mooi, maar¸er zijn grenzen aan het wie-legitimeert-wie?-rad van fortuin.
Antoinette's dopingbewakers hebben de hele zomer gretig gewed dat de kandidatenlijsten voor de Functiezetelverkiezingen 2012 dit keer niet voortijdig zouden uitlekken. Pardon? Een hackende Chinese asielzoeker had er via zijn business-man een lucratief Bosnisch klusje aan en was met zijn honorarium een paar dagen de koning te rijk, eenzaam verstopt in een gehucht in Oost-Moldavië.
Er moeten dus wat schokbrekers in de NTTB-machinekamer vervangen worden. Maar het is, helaas, een beschamende schijnvertoning. De zogenoemde functiezetels dragen niets bij aan bestuurlijke vernieuwing. De verchroomde uitlaat zal helpen wat druk van de ketel te halen en is een lapmiddel om een bondsdirecteur en zijn rechterhand en alle bell-boys in de Dream On-sprookjes der facilitering te laten blijven geloven
(wordt vervolgd)
Geplaatst in de categorie: sport
Column
126
Geef je reactie op deze inzending: