WIN-WIN-SITUATIE
Elk terrein van de geïndividualiseerde samenleving kent zo haar eigen onnavolgbare taalmisbruik. “Kanker” lijkt in menig creatieve vorm hoog favoriet. Ziekmakend! Supporters van Feyenoord tegen alles wat zich in of rond de Arena ophoudt: “Kankerjood!” Landgenoten van mediterrane afkomst, zeg maar Turks/ Marokkaans, tegen je vriendin of zus: “Kankerhoer!” Jijzelf hyperventilerend richting buurman: “Kankerlijer!” Standaard taalgebruik binnen de groep schept duidelijkheid. Is fijn overzichtelijk. Geeft weinig ruimte voor misverstanden. Iedereen blij!
Ook de zorgbranche, onderwijssector en het bedrijfsleven hebben zo hun eigen ‘woordenboek’. Pandemische optiecontracten, competentie gericht leren en outsourcen zijn daar handzaam in gebruik. Betekenis? Volslagen onbekend! De gebruikers van deze letterpotpourri kennen zelf niet eens de inhoud maar als je alle essentiële morele menselijke eigenschappen ontbeert kom je er toch prettig mee voor de dag. Kwestie van jezelf neerzetten. Voor even want morgen hanteren collegae weer een geheel ander taalpretpakket. Wanneer je als buitenstaander de vele belegde plenaire vergaderingen zou bezoeken (aanwezigheidscultuur) is het op de voet volgen van die kretologie onbegonnen werk. Eén grote Babylonische spraakverwarring!
Voor de outsider sorteren bilateraaltjes meer effect. Handen aan het bed was ooit fraai gangbaar. Ingeruild voor budgettering door indicatiestelling. Onbegrijpelijke vocabulaire rotzooi! Nu kan dat jubeljargon niet verhullen dat elke branche of sector doodziek is. Zorgwekkend. De knip is leeg na de zoveelste bezuinigingsronde of het laatste verliesgevende boekjaar. De amorele zakkenvullers uit de bancaire hoek stortten de wereld in een recessie. Orderportefeuilles van productiebedrijven hebben anno nu de dikte van kopieerpapier. Oplossing: in retraite of de hei op.
Onder leiding van een managementgoeroe gericht navelstaren. Met lage gevoelstemperaturen dé oplossing. Degenen met het zwakste DNA-profiel leggen het eerst het loodje. Misschien een sabbatical als opfrisser. Op eigen kosten er eens even helemaal tussenuit. Om bij terugkomst als koude douche te ontdekken dat je functie overbodig is verklaard. Geen action learning voor trieste krabbelaars. Deze samenleving schreeuwt om sterke leiders die van bonussen verzamelen hun dagtaak hebben gemaakt. Crisismanager Ad Interim, geschoold in benchmarken, krijgt als opdracht: “Ga jij je ding eens doen. Zoom in op onze toko met als uiteindelijk doel downsizing van de business. Niet te transparant, breng het als een win-win-situatie!”
Voor honderden euro per uur wil Ad de organisatie best eens monitoren, een tikkeltje draagvlak creëren en als crisisboer een waar bloederig slagveld aanrichten. Kortom, focussen en na wat levelling een en ander handen en voeten geven. Kwestie van doorcommuniceren. Naar boven uiteraard! Een hired gun: het gaat om een interim-manager die is ingehuurd voor afslanking zonder buikgevoel. Slecht nieuwsgesprekjes voeren en als bliksemafleider fungeren. “Onze inzichten over de te volgen strategie lopen niet parallel!”. Corporate values zijn hem onbekend. Exhibitionistische zelfverrijking vormt nóóit een duivels dilemma. Na gedane arbeid de zondvloed. Waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders. Massaontslag als ultieme vorm van outsourcing.
De stakehoulders zien de mislukte sales-pitches met tranen in de ogen aan. “Verdomme, mijn rendement, we blijven niet aftikken. Cliënt retention. Out of the box denken please!” Het definitieve eindconcept is kraakhelder. Er moeten koppen rollen. De kaasschaafmethode ter afroming van het overtollige vet eist zijn tol. De mensen in het veld moeten met een vertrek-grijpstuiver dicht bij zichzelf blijven en finetunen vóóral finetunen. Vanuit een pro-actieve opstelling simpelweg een nieuw feestje binnen harken vol employability. Organisatieadviseurs blijven vet aan de vreterij en rijden verantwoord Saab. Total quality management…
www.clabamsk.blogspot.nl
gmail.comGeplaatst in de categorie: humor
bonus
529
Geef je reactie op deze inzending: