Delete de oude vormen en gedachten
Hebben de Trotskisten dan toch gelijk? Zal elke revolutie – ook die van de informatietechnologie – teloor gaan aan een alles overheersende dominantie van 'oude vormen en gedachten'?
Ik kan niet volhouden dat ik een voorloper ben als het gaat om technologische ontwikkelingen. Ik volg het wel enthousiast en ben vaak gecharmeerd van de mogelijkheden die het biedt. Ik kan heel enthousiast luisteren naar vrienden die de allernieuwste digitale snufjes promoten. Ik onthoud al die informatie ook en bedenk hoe ik het kan gebruiken om mijn leven te vereenvoudigen of juist te verrijken.
Maar tegen de tijd dat ik daadwerkelijk op Facebook ga is het bedrijf al beursgenoteerd en als ik films wil gaan downloaden blijkt de rechter het doorgeven van Piratebay al verboden te hebben. Of als ik eindelijk mijn scanner voor echt interessante toepassingen wil gaan gebruiken blijkt mijn besturingssysteem geen driver voor mijn apparaat meer te ondersteunen. Ik verlies veel tijd en energie door achter de feiten aan te lopen. Ik neem mijzelf dat vaak kwalijk.
Een vriend van me wil juist graag vooraan lopen met dit soort dingen. Hij haalde al torrents binnen toen Piratebay nog niet bestond en hij had op zijn telefoon al internet en een digitale camera toen ik trots liet zien dat ik er nu ook tekstberichten mee kan versturen.
Gelukkig ben ik nu eindelijk weer redelijk 'bij'. Ik heb thuis een digitaal multimedia-netwerk opgesteld en geïnstalleerd. Alles zit aan elkaar gekoppeld. Computer, scanner, mp3-speler, streaming-server, mediaplayer, HD-TV-ontvanger, 5.1 audio-systeem, HD scherm, interactieve webradio, enz. Ik heb alles geïntegreerd, zelfs mijn telefoon mag een steentje bijdragen als universele afstandsbediening. Dat hebben jullie waarschijnlijk al lang, ik ben er nu heel blij mee. Maar daar gaat het hier niet om.
Heel trots dat ik eindelijk weer op de hedendaagse wereld thuis hoor ga ik op bezoek bij die hippe vriend van me. Want die heeft na jarenlang torrents downloaden natuurlijk een heleboel films die ik van hem kan kopiëren. Natuurlijk mag dat, hij loopt naar zijn werkkamer en komt met een spindle met gebrande cd's en dvd's aanzetten. “Daar ben je voor nu wel even zoet mee toch? Ik heb nog veel meer voor als je die gezien hebt hoor”.
Ik staar hem onbegrijpend aan. Probeert hij mij te vertellen dat hij al die films op breekbare spiegelende plaatjes gebrand heeft? Op cd-schijfjes? Ik probeer hem uit te leggen dat ik nu ook een interactief media-systeem heb, ik heb een drie Terabyte externe schijf bij me, ik wil graag een kopietje trekken van zijn media-server.
Dan breekt mijn klomp. Hij heeft dus geen media-server. Hij stopt gebrande schijfjes in zijn dvd-speler om de films te kijken. Zo heeft hij dat van begin af aan gedaan en dat is hij blijven doen, dan heeft hij het toch mooi allemaal bij elkaar?
Nog teleurgesteld vertelde ik hem vervolgens dat ik bij het scannen van mijn oude foto's nog wat oude kinderfoto's van hem vond. Ik mocht hem die wel mailen, dat scheelt mij inkt. Inkt? Het blijkt dat hij ook zijn foto's allemaal nog uitprint omdat de oude foto's immers ook al op papier staan, dan heeft hij ook de foto's mooi allemaal bij elkaar toch?
Ik mag dan misschien niet voorop lopen in de informatie-revolutie, maar ik word tenminste niet belemmerd door verouderde gewoonten.
Ik ga oude foto's scannen om ze bij mijn nieuwe collectie te voegen, hij gaat nieuwe foto's uitprinten om ze bij zijn oude collectie te voegen. Is het gewoon de wet van de remmende voorsprong of is het een gebrek aan progressiviteit in zijn levenshouding?
Ik mag een wat trage revolutionair zijn, maar ik omarm de nieuwe vormen en gedachten in ieder geval consequent en met terugwerkende kracht. Hij omarmt de nieuwe gedachten, maar vergeet de oude vormen te verwerpen.
De informatie-revolutie zal – ondanks zijn plaats in de voorhoede – onder zijn bewind niet zegevieren.
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
informatietechnologi
719
Geef je reactie op deze inzending: