Brandon Bryant

Brandon Bryant zwaait af. Vier jaar lang zit hij bij de Amerikaanse luchtmacht. Letterlijk. Vanuit een comfortabele bureaustoel tuurt hij urenlang naar een groot scherm. Een eigen zetel in een stinkend donker hok in de woestijn van Nevada. Als op een zolderkamertje. Zijn focus op mogelijk gevaar. Op terroristen. Met een joystick in zijn hand vliegt hij boven Afghanistan of Irak. Zijn duim op de schietknop. Naast hem zijn maatje. Die ook in zijn eigen wereld zit. Die het onbemande vliegtuigje, de drone, bestuurt. Brandon hoeft slechts te vuren. Ze spreken nauwelijks met elkaar. Om hen heen een walm van zweet en sigarettenrook. Twee eenzame wolven die ook nog eens verguisd worden door de soldaten die wel het daglicht zien.
Brandon ruikt aan een gekleurde bos bloemen en opent zijn envelop. Hij breekt. Tranen vallen op het papier. Het getuigschrift verhaalt dat hij samen met zijn collega’s 1626 vijanden vernietigd heeft. De luchtmacht is trots op hem.

Hoe het met Erik is? Mijn zoon? Hij is alweer 13. Op deze school gaat het geloof ik wel goed. Nee, hij komt vast niet naar beneden. Dat is de leeftijd natuurlijk. Ik ben allang blij dat we geen last van hem hebben. Wij zijn toch gewoon een stel ouwe bejaarden? De buurjongen zit naast hem. Wat hij later wil worden? Hij heeft nog geen flauw idee. Wat ze doen? Ze spelen computerspelletjes. Veel schieten enzo. Maar daar begrijpen wij toch niets van.

Bron: AD.nl - Brandon doodde met een joystick 1626 mensen

actualiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 803