In herinnering aan Rik Mayall

Maandsluiting 1986: De jongste van de twee Jansens tekent met rode lippenstift vier sterren op mijn voorhoofd. Hij knipt een rood stuk plastic tot neusring. Er heeft salmiak ingezeten. Gekocht bij de melkboer waar we vaak snoep haalden. De ring zou een koe niet misstaan maar we hebben niets beters. Het hindert niet. Ik ben Vyvyan!

Zelf hoeft hij slechts een grote koptelefoon op om Cliff Richard te zijn. Zijn tweelingbroer draagt een spijkerjack vol buttons, een rode baret en een flinke ketting aan zijn broek. Exact zoals Rick in de clip. Nelis heeft de vieze overall van zijn vader meegekregen naar school. Hij zet tevens een flinke pruik op met een dikke wollen muts. Hij heeft het bloedheet maar hij lijkt sprekend op Neil. Christian draagt een grote donkere zonnebril en gaat zeer sjiek gekleed. Hij is Mike. Samen zijn we: Cliff Richard en The Young Ones!

We zijn gezond gespannen. En dat blijven we. We mogen pas als laatsten 'op' deze middag. In mijn herinnering hebben we maar één keer geoefend. De single begint te draaien. Rick playbackt enthousiast zijn begintekst waarop Cliff begint te zingen. We dansen wat ongemakkelijk heen en weer. Om beurten mogen we onze teksten doen. Het is een vrolijke bende. We hebben het grootste plezier.

Tegen het einde pak ik de hamer van het podium en sla ik langzaam iedereen tegen de grond. Terwijl ik pissig 'ata, ata, ata' schreeuw, sla ik uiteindelijk ook mezelf knock-out. En daar liggen we dan allemaal, languit op het podium. Het is hilarisch. Het publiek is uitzinnig.
Ik praat alweer een hele tijd met Nelis totdat ik doorkrijg dat we gewonnen hebben. Het is geweldig!

9 juni 2014: Ik hoor dat Rik Mayall veel te jong is overleden, er gaat een grote shock door me heen. De man die ik als laatste neersloeg, is niet meer. Ik ben weer twaalf.

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 116