Inloggen
voeg je column toe

Columns

Het is een schande

Van die mensen die weten hoe een ander leven moet. Zij hebben de wijsheid in pacht. Het woord burgerlijk is door hun uitgevonden en het is hun levensovertuiging. Als je niet burgerlijk leeft, dan ben je fout in hun ogen. Alles moet in hokjes passen, anders raken zij in de war. Hun stoeptegels vegen ze dagelijks schoon en tussen de stenen wordt chloor gegooid, want stel je voor dat er een grassprietje groeit. Moeder Natuur kennen ze niet, hun tuin ziet er volledig gecultiveerd uit, geen klavertje vier mag er groeien of bloeien. Wie dat wel laat groeien in zijn tuin, noemen zij onaangepast, asociaal, een schande voor de buurt. Zo'n tuin heet in hun ogen een verloederde tuin. Ze moeten op een trap staan om die tuin van Moeder Natuur te kunnen zien, of boven uit het raam hangen om alles te bekijken wat zij niet kennen. Maar dat doen ze al te graag, want dan kunnen ze vertellen aan iedereen die het horen wilt hoe ernstig het gesteld is met die tuin waar zomaar 'onkruid' groeit. Mooie bloemen en planten met geneeskrachtige werking, maar zij noemen het onkruid, onplanten, onbloemen. Een schande is het dat zij leven moeten in een straat waar iemand zulke gewassen van Moeder Natuur laat bloeien. Het is dezelfde tuin waar de vlinders graag komen, met zwermen tegelijk, een wondermooi schouwspel dat Moeder Natuur ons biedt als je haar de ruimte geeft. Slakken met hun huisje op hun rug reizen rustig van de ene naar de andere kant, hier worden ze niet dood gemaakt. In hun tuin wel. Stel je voor, er kan toch zeker geen slak over hun gazon kruipen. Nee, Moeder Natuur moet je niet haar gang laten gaan. Moeder Natuur moet je bedwingen, naar je hand zetten, domineren, uitbuiten, kapot maken, snoeien, maaien, en gif er tegenaan gooien om alles te doden wat niet in je kleinzielige calvinistische bekrompen visie 'mooi' is.

Nou mag van mij iedereen zijn eigen smaak hebben en ze mogen met hun tuin van mij doen wat ze willen. Als zij iedere dag een urenlang gevecht met Moeder Natuur willen leveren om alles wat onze seizoenen ons brengt om zeep te helpen, dan moeten ze dat maar doen. Maar waarom ze verwachten dat andere mensen dat ook zullen doen, is mij een raadsel. Zij leven zo, dus vinden ze blijkbaar dat iedereen zo moet leven. Iedereen die goudsbloem of guldenroede laat groeien in zijn tuin is in hun ogen het niet waard een tuin te hebben. Ze gruwelen helemaal van paardenbloemen en brandnetels. Ze hebben er geen idee van dat dit allemaal geneeskrachtige planten en bloemen zijn die niet voor niets bij mensen in de tuin komen groeien. Moeder Natuur brengt je wat je nodig hebt. Moet je loslaten, dan zal guldenroede naar je toekomen. Paardenbloemen en brandnetels helpen je ontgiften, en goudsbloem is een bijzonder geneeskrachtig kruid dat alles losmaakt wat niet in je lijf en leven hoort. Maar zij zullen het niet plukken om er thee van te zetten. Het moet weg, onkruid is het, een schande voor de buurt. Ze denken serieus dat hun huis minder waard wordt als er prachtige klaver in het gras of tussen de stenen groeit. Of zelfs als er prachtige klaver in het gras of tussen de stenen van de buren groeit. Laat ik nu een van die buren zijn. Eentje die Moeder Natuur graag haar gang laat gaan in de tuin en daar met volle teugen van geniet. De guldenroede is alweer aardig gegroeid en ik weet dat als ze straks in bloei staan, ik de mooiste vlindertuin van de straat heb. De buren zullen jaloers boven uit het raam hangen om een glimp op te vangen van de mooie vlindervallei waar ik zomaar middenin woon. Ook dat nog, zij heeft vlinders en wij niet. Maar dat zullen ze niet tegen vrienden en familie zeggen die op bezoek komen. Nee nee, een schande voor de buurt is het, die heks met haar tuin van Moeder Natuur.

Schrijver: Gabriëla Mommers, 15 juni 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 7 stemmen 213



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 juni 2014
Prachtige omschrijving van je wezen, uitgebeeld via je schitterende, wijze, authentieke heksentuin.
Laat die aangepaste, fantasieloze, kleurloze egoburgertjes maar.
Moest denken aan 'Je hoeft me niet te zeggen hoe ik leven moet' van Benny Neyman.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)