Nothing but the blues 2
Waar staat ie in ?
Wessel buigt zich naar zijn welvoorziene trommel met mondharmonica's. Hij heeft er een voor elke toonsoort, een voor elke tussen toon en daar dan meestal weer twee van. Wessel is de echte bluesman met jarenlange ervaring in bandjes en jamsessies. Hij kan lachen, strelen en janken met zijn instrumenten. We doen 'Kansas city', het volgende nieuwe nummer waarvan ik geacht word de grepen te kennen.
Hoewel we pas een paar repetities achter de rug hebben gaan we meteen maar optreden. Volgende week tijdens een sponsorloop voor KIKA. Meteen ja gezegd en nu moet er dan ook repertoire komen.
Een paar weken daarvoor word ik aangesproken door Ralf, een kwieke zestiger die heeft gezien dat er in onze zomerresidentie een gitaar voor het raam staat. Vroeger gedrumd in bandjes en sinds kort in het bezit van een Cajon, een houten drumkist. Of we eens..Natuurlijk! Wessel en ik 'rommelden' samen weleens wat, zoals dat in bluestermen heet, en percussie erbij..leuk!
En hier zitten we dan in de bloedhitte met een ventilator op de hoogste stand en bier, want het is blues tenslotte en in Alabama USA vielen de mussen indertijd ook altijd dood van het dak.
We oefenen vooral op gelijk beginnen en met een ferme slag synchroon eindigen, want dat is al het halve werk, volgens Wessel. Tussendoor mag er best wat fout gaan dat hoort niemand.
Sitting in the rain, Sugar mama, Ramblin on my mind, we moeten een half uurtje kunnen vullen.
Alles in A of E, 5 grepen. Eigenlijk ben ik van de Jazz.
Of ik ook een paar bossa nova nummers..De mannen zwijgen, ik snap de hint.
Ralf ontpopt zich als de drijvende kracht achter de band.
Hij zingt, zorgt voor de teksten, komt met nieuwe nummers op de laptop slaat op zijn cajon en bedient met zijn voeten tamboerijn en highhat.
De dag voor het optreden excuseert hij zich voor zijn stem. Hij kan de diepte niet vinden. Ralf heeft net zijn laatste chemo gehad en dan heb je voortdurend een droge strot.
Morgen gaat het beter, verzekert hij ons. Als de emotie er maar is, zegt Wessel en anders doen we wel een instrumentaaltje.
Na elk nummer barst het volle plein uit in klaterend applaus.
De munten voor KIKA vallen rinkelend in mijn gitaarkist.
Laatste nummer, we doen er nog een schepje bovenop.
'I'm a king bee', de stem van Ralf scheurt door de zwoele juli avond.
'Nothin' but the blues'.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
Blues
54
Geef je reactie op deze inzending: