Columns

Wat terreur teweeg brengt

Niemand naar buiten, ramen en deuren gesloten houden meldde de omroepwagen in de straat, geluid kwam nader en nader. Houd alles dicht: er loopt iemand door de buurt, die gevaarlijk is. Stijf van schrik doet niemand iets, het blijft stil als de wagen de straat uitrijdt. Politiewagens rijden geluidloos langs, spiedend of ze niets zien. Niemand weet wat er aan de hand is. Maar ze moet de schuur nog op slot doen, zou ze hem snel even....

Spiedend van links naar rechts, niks te zien, trekt ze zachtjes de achterdeur open en spurt naar de schuurdeur, op het moment dat de de klink in haar handen heeft, voelt ze de beweging eerder dan dat ze hem ziet, ze schrikt kijkt, slaakt een gil en zet het op een lopen! Ze kent die vent, ze heeft hem eerder gezien, maar kan hem niet 1,2,3 plaatsen. De straat uit, de hoek om en je zult net zien, geen politieauto te bekennen. In de verte hoort ze nog de omroepauto, hartslag klopt in keel en hoofd. Zware voetstappen klinken achter haar.

Als ze verder holt, ziet ze ineens een aantal mensen op straat liggen, neergeschoten gadver, oh ze kent ze, het zijn buren en, o hollen nou, hij komt dichterbij, oh verroest daar ligt een hoofd, waar is de rest? Rennen, rennen voor je leven,dat heeft die hufter gedaan!
Waarom zit ie achter mij aan, wat moet ie, mijn hoofd, mijn leven? God help me, rennen, ren voor je leven, weer een kapotgeschoten lijf, ach lieve god zo iemand is toch knettergek, steken in mijn zij, dit hou ik niet lang denkt ze.

Bonk bonk de hufter houdt het vol, waarom redt niemand me! Help, komt het nog schor uit mijn keel, dan voel ik dat ie me vastpakt en wordt het zwart voor mijn ogen, tot mijn geliefde zegt: wakker worden meis, je hebt een nachtmerrie!

Schrijver: An Terlouw, 6 oktober 2014