Gratis naar de film

Daar zit ik dan. Moe maar voldaan. Op het rode pluche. Koffie in de hand. Het grote witte doek voor me. Ik heb gekozen voor een prijswinnaar. Gouden Palm, filmfestival Cannes. De Turkse film heet voor ons Nederlanders: 'Winter Sleep.' Even daarvoor heb ik gezeuld met zeventien kilo platgetrapte lege blikjes. Netjes in zakken verdeeld: blik en aluminium. En zeventien kilo, dat zijn aardig wat zakken. De oud-ijzerhandelaar gaf me er negen euro voor. Graag wil ik met deze column iedereen hartelijk bedanken die niet de kracht had een leeggedronken blikje te dragen naar een prullenbak. Dankzij jullie ligt het geld letterlijk op straat.

Ik stoor me niet meer aan zwerfvuil. Ik ruim het op. Alleen ben ik een maand of wat geleden begonnen de blikjes mee naar huis te nemen. Buren zullen zich vast afgevraagd hebben wat ik toch steeds in mijn schuur aan het doen was.

De film begint met indrukwekkende beelden van Cappadocië. Ik zucht diep en denk terug aan de nacht dat ik de laatste trein miste. Ik kwam met bijna twee kilo blik thuis, gevonden langs het spoor. Ik liep er toch. Onder het licht van de straatlantaarns zag ik gemaaid gras. Het aluminium van de rode stier, haar goedkopere varianten en plastic flesjes waren gewoon meegemaaid. Zouden huisdieren dit hooi later te eten krijgen?

Of die keer dat mijn groenteboer me vroeg wat ik toch in hemelsnaam bij die sloot aan het doen was? Ik heb hem maar niet verteld van die puntzak Red Band waar een muis in was verdronken. De doorzichtige fuik des doods. Op de A12 uit een auto gemieterd. Ik weet zeker dat die wagen van binnen brandschoon is.

De film duurt drie uur en een kwartier. Ik krijg echt waar voor jullie geld. Schitterende sneeuwlandschappen schieten voorbij. Ik denk aan al die keren dat er nog net een naaktslak uit een blik kwam gekropen. Hun levens zijn gered. Al moeten ze nu wel met ADHD door het leven door die gigantische cafeïne boost. Ook een naaktslak krijgt vleugels. Degenen die bier troffen, kruipen nu vast steeds hetzelfde rondje door de Korsakov.

Ik sla mezelf op de borst. Nederland is weer een stukje mooier. Wat dieren zijn bevrijd. Google meldt dat aluminium recyclen 95% minder energie kost dan nieuw aluminium aanboren. En toch, iedere keer als ik me buk, schaam ik me. Zwerfies oprapen is helaas nog niet zo gewoon.


www.reneturk.nl

maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 84