Plasterk

De baas van onze Algemene Inlichtingen en Veiligheids Dienst kwam de afgelopen week opdraven in de Tweede Kamer vanwege de algemeen heersende onduidelijkheid omtrent de hoogte en besteding van de toegewezen budgetten voor het bewaken van onze binnenlandse veiligheid. Zijn naam is Ronald Plasterk. Over hem even het volgende:

Minister Plasterk is natuurlijk een goedbedoelende man. Hij weet ook niet beter dan wat hij heeft geleerd en wat er in het geborneerde en geïndoctrineerde wereldbeeld tussen zijn beide flaporen ligt te gisten en hangt te wapperen. Hij heeft ook niet kunnen voorzien dat het landsbestuur hem zou presenteren met een onweerstaanbaar aanzuigend vacuüm in de sector Binnenlandse Zaken waaraan hij geen weerstand kon bieden. Zelf opgeleid in het vak van bioloog, en behept of behekst of gehandicapt met het hem achtervolgende predicaat ‘briljant’ vanwege een ooit toevallig goed ingevulde intelligentietest (wat ons allemaal wel eens overkomt), en een daaraan gekoppeld getal in de orde van de 140 (wat we niemand kwalijk kunnen nemen), struikelde hij een tiental jaren geleden over een hem vleiende politicus (zo zijn ze nu eenmaal, tegen wil en dank) op een borrel van de Universiteit, die even daarvoor quasi achteloos had laten vallen dat we te weinig briljante geesten in de politiek hebben (zichzelf daarbij includerend in het minderheidskamp)…. Kortom, toen Ronald weer opstond zat dat post-it stickertje al op z’n das en voelde hij zich geladen met een Hoger Doel, te weten HET VADERLAND DIENEN en daar intussen zoveel mogelijk plezier en populariteit uit te extraheren als maar enigszins toelaatbaar is of kies of ongevaarlijk in het Haagse mijnenveld van licht ontplofbare Nijenroodse egootjes, op scherp staande carrièretijgertjes in mantelpakjes en rondkrioelende gifslangetjes van de listig sissende fluitketeltjes der landelijke media.

Eerst kwam hij op Cultuur (Onderwijs en Wetenschap) terecht en daar ontwaakte en kwam tot floreren de heimelijk sluimerende ambitie van zijn onderdrukte hersenhelft om ook tot de Bohemiens gerekend te willen worden. Met flamboyante uitdossingen door het kunstenmakersmilieu paraderend, leefde hij zich uit in de jongensdroom van de overal gevierde en in de champagne van het leven ondergedompelde held in zijn eigen avonturenroman. Hij was de uitvinder van de celebrity-selfie door zich te laten portretteren met elke bezoeker van enige importantie (of vage belofte daarvan) die hij uit hoofde van zijn functie ontving en de wanden van zijn werkkamer te beplakken met deze honderden kiekjes.
LEUK was het sleutelwoord.
Cultuur is LEUK. Ja leuk. Het leven is leuk.

Nu staat de organisatie van en de zorg voor de veiligheid binnen de grenzen van ons land onder zijn hoeden. We zijn benieuwd....

satire

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 106