Inloggen
voeg je column toe

Columns

De gevolgen van het pesten

Je staat er niet zo snel bij stil, of moet ik zeggen, ík stond er niet bij stil, tot vanmorgen. Ik las een stukje in de krant van vandaag. Op de voorpagina stond al aangegeven dat er een onderwerp op pagina 12 stond, dus ik blader naar de bewuste pagina.

Het aantal zelfmoorden onder jongeren werd toegelicht: foto's maakten het plaatje compleet. Een paar mensen, ook ouders van de inmiddels dode kinderen, kwamen aan het woord en ik beken: heftig, heel heftig als je als ouder geconfronteerd wordt met een van de daders die betrokken is geweest bij de pest-acties die ervoor zorgden, dat een kind als enige oplossing de dood verkoos.

Zelfs wonen ouders dusdanig in de buurt van die daders, dat ze bewust een rondje lopen om de confrontatie niet aan te hoeven gaan. In een kleine gemeenschap, waar kinderen elkaar het leven zuur maken, zo zuur dat het slachtoffer het leven niet meer aankan, is dit te erg voor woorden.

Wanneer je dan ineens bedenkt dat het leven van die pesters gewoon doorgaat, ze gewoon een baantje hebben, er eentje zelfs achter een kassa zit en jij daar als ouder van een omgekomen kind langs moet, beseffend dat het leven van de pester doorgaat en dat jouw kind dat allemaal niet mee zult maken, dan is dat hard, dat is snoeihard, mensonterend.

Het zijn dit soort dingen die mensen aan het denken moeten zetten, hersens aan het werk moeten laten, pesters zullen er altijd zijn, maar je kunt te ver gaan, en dat is gevaarlijk, dat is met vuur spelen, levensgevaarlijk dus.

Die ene meneer, vader van een omgekomen kind door zelfdoding, besloot een andere weg in te slaan, maar wordt hoe dan ook elke keer weer geconfronteerd met: jij leeft nog en mijn kind is....

Schrijver: An Terlouw, 7 februari 2017


Geplaatst in de categorie: pesten

3.8 met 4 stemmen 140



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
7 februari 2017
Raak, An!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
7 februari 2017
Pesten is een gewiekste, smerige en achterlijke manier van discriminatie. Meestal worden de zwaksten, de opvallend anders-zijnden en de merkwaardige buitenbeentjes gepest. Ik ken het klappen van de zweep maar al te goed. Ik was als kind al te soft en te wijsgerig, vonden de aangepaste massa-robotten. Mijn originele denken werd weird gevonden. Men herkende de oppervlakkige doorsnee mens niet in mij. Dat is nog steeds zo. Ik voel me dan ook nog steeds wreed buitengesloten. Maar ik heb niet voor de definitieve capitulatie gekozen, integendeel, ik strijd nog iedere dag tegen al die harteloze, oppervlakkige pestkoppen, die denken dat zij met hun dombo-verstand in wezen waardevollere medemensen van deze planeet mogen stoten. Waardevoller, omdat ze dieper kijken dan de gemiddelde burger en vaak veel rijkdom aan artisticiteit en wijsheid in zich dragen. In zekere zin is de nieuwbakken premier Trump ook een enorme pestkop en zijn we gezegend door de wijze mensen, die zijn mesjokke decreten weten te weerleggen.
Het zijn de pestkoppen, die tot inzicht moeten komen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)