Sabine, wat een schatteke

Dinsdagavond keek ik met genoegen en met goesting naar een portret van VRT-weervrouw Sabine Hagedoren. Ze bezocht de Napier-wijngaarden, prachtig gesitueerd tegen de heuvelflanken bij Wellington in Zuid-Afrika. De favoriete wijnsoort van Sabine’s man kwam er vandaan. Ze waren jarenlang van plan geweest om er een kijkje te nemen, maar het was helaas te laat. In juli 2016 overleed haar echtgenoot aan een ernstige ziekte.

Toen ik mij afvroeg welke stemmige muziek zou passen bij het Casablanca-achtige slotfragment (als Sabine in haar uppie op de afrit loopt) viel het me op dat sentiment & stilte elkaar niet bijten. De weduwe bleek ‘n keep-smiler die toegeeft dat ze haar kop in het zand steekt. Als heimelijk bewonderaar kijk ik al lang naar Het Weer op VRT1, beurtelings met Frank of Sabine. De redacteuren toonden haar beelden van haar tv-debuut, in 1993, met een geelzwart pakje en een pony-kapsel. Zelden zag ik een vrouw zo lang en zo extatisch schaterlachen om zichzelf...

Toen de gastheer vroeg naar haar ontvallen man, kwamen er tranen en confidenties los: ‘ik vond alle 31 decemberdagen ver-schrik-ke-lijk. Iedereen werd blijer, maar ik niet!’.
U begrijpt, ik ben verkikkerd op de charmante, dappere, sterke VRT-weervrouw. Tref ik haar collega Frank, dan verlang ik al naar de daaropvolgende uitzending, als La Hagedoren dienst heeft. Haar glimlach en haar dag-gebaar, in de laatste seconde, herinneren een hele geboortegolfgeneratie aan Freudiaanse Tante Hannie-syndromen. Wat ‘een schatteke’!

Mevrouw Sabine, u zijt veel te schoon om alleen te blijven.

Sabine schatteke Hag schatteke Hagedoren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 4 stemmen 160