Het vrouwelijke geslachtsdeel

Jinek, 18 februari 2019.

Het is een week of drie voordat we op 8 maart 2019 Internationale Vrouwendag vieren. Een dag waarvan sommigen denken dat het niet echt meer nodig zou zijn. We zijn immers een kleine twintig jaren verder sinds we in een rijk en vooruitstrevend westers land de eenentwintigste eeuw zijn binnengewandeld. Je verwacht dat er veel bereikt mag zijn op het gebied van de emancipatie van de helft van de menselijke bevolking, te weten zij die met vagina, vulva en clitoris door het leven gaan.

Er zitten drie vrouwen aan tafel, seksuologe Ellen Laan, journaliste Emma Curvers en onderneemster Mariah Mansvelt Beck, die Nederland vol verve vertellen wat vele mannen en ook vrouwen blijkbaar nog niet weten over de vrouwelijke seksualiteit.

Aan tafel ook twee mannen, beide dominant te noemen in karakter en optreden. Over andere onderwerpen ook meestal het hoogste woord.

Jort Kelder, die ons vorig jaar in het kader van de #metoo discussie meende te moeten meedelen dat vele vrouwen hem smeken om door hem verkracht te mogen worden, was vanavond opvallend stil. Ongemakkelijk kon hij er nog even uitkrijgen dat hij zich afvroeg waarom hij op dat moment daar aan tafel zat. Om te leren, Jort. Om te luisteren en te leren.

Herman Brusselmans liet wat meer geluid horen, in een poging ons duidelijk te maken dat hij zich echt goed verdiept had in het vrouwelijke geslachtsdeel. Hij wist ons uit ervaring te vertellen dat het voor een vrouw heel fijn is om tegelijk clitoraal en vaginaal klaar te komen.

Ik ben altijd stomverbaasd als ik een man hoor zeggen dat hij zo goed weet wat vrouwen fijn vinden.
Hoe dan.

De mevrouw, hoogleraar in de seksuologie, die naast hem zit, weet hem kort en duidelijk te vertellen dat alleen mannen vaginale orgasmes hebben. Namelijk als ze in de vagina van een vrouw klaarkomen. Daar is ook onze Belgische schrijver even stil van.

Ter tafel komt nog een stukje geschiedenis over de misogyne middeleeuwen.

Als een vrouw een paar eeuwen geleden een opgewonden clitoris had, werd dat als bewijs gezien dat ze een heks was. Heksen hadden volgens de Heksenhamer (het handboek voor de heksenjacht) seks met de duivel. De clitoris werd als een duivels instrument gezien, en werd als zodanig ook wel ‘De speen van de duivel’ genoemd. Daar werd Brusselmans even goed wakker van, want hij zocht nog een leuke titel voor zijn nieuwe boek.

Voor wie denkt dat dit allemaal ver in het verleden ligt: de clitoris wordt in vele landen bij vrouwen nog steeds weggesneden, omdat een opgewonden vrouw in deze culturen nog steeds als een groot kwaad gezien wordt.

De lezer die denkt dat het de ver van zijn bed show is: ook in onze cultuur, bij uw buren, uw vrienden, uw familie, en nee natuurlijk niet in uw bed, worden de clitoris en de overige seksuele wensen van vrouwen nog steeds stelselmatig genegeerd. Subtiel doch messcherp. Maar niet in uw bed, nee natuurlijk niet.

Vroeger was je een heks als je een opgewonden clitoris had.
Tegenwoordig ben je in veel kringen nog steeds een slet.

Vroeger werd je op de brandstapel gegooid als je als vrouw seksueel opgewonden was.
Tegenwoordig word je als vrouw misbruikt (‘dat vindt ze lekker’) of, in het meer ‘gunstige’ geval, nog veel te vaak genegeerd.

Seksualiteit.

Er is nog een wereld te winnen.

--- --- ---

Illustratie: Hilde Atalanta – The Vulva Gallery – Diversity Collection