HET BEEST

Twaalf uur, ik eet mijn boterhammen en net voor het nieuws zenden ze weer die ellendige beelden uit van
vluchtelingenkampen en andere rampen en van mensen met ogen vol paniek in oorlogsgebied.
Nog aangrijpender vind ik de beelden van die nog kleine kinderen die zijn verlaten en overgeleverd aan allerlei kwalijke zaken. Vreselijk allemaal, maar toch eet ik gewoon door.
Maar tot mijn grote schaamte, moet ik eerlijk bekennen, als er beelden langs komen van een beer waarvan de tanden uit z’n bek zijn geslagen en de klauwen verwijderd om hem hanteerbaar te maken of die krakkemikkige ezels die op het punt staan in te storten of die sterk vermagerde tijger die langzaam gek wordt in een veel te kleine kooi, of om hun slagtanden gedode olifanten en neushoorns, dan weet ik niet hoe snel ik bij de afstandsbediening moet komen om de tv uit te zetten.
Dit zijn voor mij de ergste beelden. Beelden die ik eigenlijk niet aan kan. Ze raken mij. En na lang nadenken besef ik hoe dat kan: een dier, een beest kan er niets tegen doen wat hem wordt aangedaan door de mens, hij heeft geen mogelijkheden om het te voorkomen.

Dat overgeleverd zijn en die weer– en machteloosheid van een dier ten opzichte van de mens, wekt in mij
het beest.

dier schaamte beest schaamte beest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 100