Messcherpe troost in oudejaarsconference Peter Pannekoek

Lang geleden spoorden mijn ouders mij aan om troost en wijsheid te zoeken in de protestantse kerk, waar ik min of meer gewoontegetrouw kinderlijk geloofde in de aanwezigheid van troost en veiligheid door goede werken en gebed. Een mensenleven later ervaar ik de oudejaarsconference 2021 van Peter Pannekoek via de televisie als troost en bemoediging in de warrige tijd waarin wij nu leven. Geen dominee, priester of meditatiegoeroe kan mij thans bieden hetgeen een harde, maar invoelende conference als die van Pannekoek over mij verbaal uitstort. Dat komt omdat verbijstering, verbazing en bezorgdheid tegenwoordig op bijna ieders lip liggen.

Regelmatig borrelt ook bij mij de vraag op of iemand wel voldoende in staat is dit tijdsgewricht scherp voor ons te duiden. De persconferenties van de bewindslieden sowieso niet en de vele talkshows evenmin. Ook de dominees en priesters blijven toch steken in beloften en verwijzingen naar de Almachtige. En daar merk ik in de rauwe dagelijkse praktijk nu eenmaal minder van. Of de blijde en troostend bedoelde boodschap komt niet meer door mijn cynische filter. Een zeef welke zich opbouwde door talloze berichten over falen, wantrouwen en elkaar de maat nemen onder druk van besmettingen.

Met mij zijn daardoor velen die scherpe en invoelende humor en kritiek op rariteiten gulzig tot zich nemen. Ook Lubach voorziet in die forse behoefte. Ook Niels van der Laan en Jeroen Woe in Even Tot Hier zijn vaak opluchtend scherp en durven vingers op gevoelige plekken te leggen. Ook Pannekoek begeeft zich volgens mij tussen het gestrekte been en het meevoelen met ons gestuntel. Even Tot Hier brengt altijd een zeer menselijk item in de uitzending. Een biljarter wordt gehuldigd. Een kind in isolement krijgt een show aangeboden. Zo ontstaat voor ons een mix van scherpte, kritiek en mededogen, welke aanspreekt.

Pannekoek fileert, irriteert en krijst soms. Deze opgewonden toon herken ik wel, omdat ik deze vind passen bij de vele alom aanwezige verwarring en gekte van tegenwoordig. Zo schreeuw ook ik dagelijks in stilte vragen, oproepen en kritische tirades over veel wat op ons afkomt aan pech, Covid, en beleid van overheden. Met dit verschil: ik ben niet echt grappig en ergernis voltrekt zich bij mij in stilte. Pannekoek heeft - wat je er ook van vindt - echter wel het lef en het talent om zijn waarnemingen luidkeels te ventileren. De dominees en priesters vind ik op dat punt vaak te zalvend. Afijn, Pannekoek besloot toch met een beroep op het gevoel. Niettemin kan troost ook bikkelhard zijn. Daar toonde hij zich voor mij een meester in.

troost priesters dominees cabaret oudejaar 2021

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 11 stemmen 473