Excuses na ingrijpend leed ongepast

Bij gruwelijkheden als slavernij, akelige oorlogsgedragingen, burgers in het Toeslagenschandaal, lange rijen van Groningers voor een subsidieloket, grove bejegening van meisjes en vrouwen, of misbruik door geestelijken. Politici, ambtsdragers en andere machthebbers lijken de laatste jaren gemakkelijk te strooien met excuses. Plechtig uitgesproken is het doel om troost te bieden aan meestal door fors leed getroffen groepen. Uiteraard met goede bedoelingen en vast gemeend beleden.

Maar ik vind al lang, dat het begrip ‘excuses’ totaal niet past bij ingrijpend veroorzaakt leed. En ik lees er weinig over, hetgeen bij mij leidt tot de conclusie dat ik mogelijk spijkers op laag water zoek. Excuus maken, dat doen mensen toch doorgaans bij te laat komen, na een foute opmerking, bij een verbrande cake of overgekookte melk, kortom iets vervelends. Ik noem maar wat. Veel vaker verbind ik diep leed bij groepen of een individu aan berouw en schaamte bij veroorzakers. Ook in politiek Den Haag rollen de excuses als goedbedoelde salvo’s uit de monden van politici. Soms in een tussenzin, soms in een terzijde, soms als hoofdboodschap. Ik blijf dit vreemd vinden.

misbruik intimiteit leed schandalen geweld. onrecht wetteloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 293