Nederland oh Nederland we zijn….
Nederland beslaat achtduizendste procent van het wereld oppervlak. Je kunt ook zeggen dat het aardoppervlak ruim twaalfduizend keer zo groot is als het oppervlak van Nederland.
Van het oppervlak van de EU-landen beslaat Nederland minder dan 1 procent.
Tot zover deze berekening betreffende de verhoudingen om u een idee te geven over onze “grootsheid”.
Het vreemde feit doet zich echter voor dat de Nederlanders zich vaak als het middelpunt van de aarde beschouwen en denken dat Nederland minstens een kwart van de wereldbol bedekt. Een totale overschatting van hun mondiale rol en vooral de betekenis die we voor het klimaat kunnen betekenen is een duister gegeven.
Ik help ze graag uit de droom. Het doet er geen zak toe wat Nederland in zijn EU isolement allemaal bedenkt om het klimaat, lees de wereld, te redden. Alle regelgeving betreffende de CO2, de stikstof, de vlinders en de bijtjes heeft alleen maar een zwak symbolische politieke waarde. Voor het klimaat op deze wereld is de “inbreng” van Nederland nog veel minder als die bekende druppel op de gloeiende plaat. Met andere woorden: Het zet geen ene zode aan de werelddijk en het maakt niets uit wat we op deze stip op aarde op klimaatgeneuzel bedenken en uitvreten.
Nederland heeft sinds 1850 al geen natuur meer. Het is een aangeharkt park. Natuur die er niet is kan je ook niet herstellen. Het is een uithoekje van Europa waar nu eenmaal veel bedrijvigheid heerst. Beschouw het dan ook als zodanig en zie het ook zo in Brussel. Bovendien wat verstaat de minister van stikstof, hoe bedenk je zo´n functie, eigenlijk onder natuur. In inhoudsloze kretologie zijn de politici, en niet alleen politici, in Nederland zeer bedreven.
Allemaal één in Europa maar verschillen moeten er blijven blijkbaar. De landsgrenzen worden nog steeds scherp getrokken. Aan grensoverschrijdend gedrag wordt nauwelijks gedaan.
Tientallen miljarden, zo niet honderden, worden op deze wijze over de balk gesmeten. Miljarden die beter besteed kunnen worden aan…..ach dat weet uzelf waarschijnlijk wel.
“De wereld gaat aan vlijt ten onder” waarschuwde de Nederlandse dichter en prozaschrijver Max Dendermonde in 1954 al. En Nederland loopt voorop.
22 juni 2022
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Klimaat
183
Geef je reactie op deze inzending:
Natuurlijk valt er veel te zeggen over onze consumptiedrang. Daar heb je een punt. Helaas zie ik mensen niet vaak keuzes maken om het consumptiegedrag aan te passen. Moeten we wellicht constateren dat men met de mond heel ongerust is maar dat daden uitblijven. Pas als het water ze aan de lippen staat, trapt men op de rem. Veel te lastig allemaal. We willen ons luxeleventje maar wat te graag behouden.
De mens rommelt maar wat aan. Totdat de wal het schip keert maar dan is het voor het menselijk welbevinden misschien al te laat. En dan de “ontwikkelingslanden". Die staan net, en niet eens alle, aan het begin van misschien een wat prettiger leven. Moeten we zeggen: nee dat mag niet! Consumptie, met alle negatieve gevolgen van dien, zal alleen maar toenemen. Qua gedrag zijn we met te veel mensen op deze planeet om het aangenaam te houden vermoed ik.
Ik ontken klimaatverandering niet. Waarom zou ik. De vraag voor mij is wel hoe erg die veranderingen wel niet zijn. Rampenscenario´s zijn snel neergepend. De mensheid is inventief in probleemoplossingen als het springtij is. Voor de planeet als geheel is het sowieso geen ramp dat de boel eens opgeschud wordt. Ik wanhoop niet en zeker niet wat het klimaat aangaat. Dat is een opvatting die wellicht niet velen delen en daar wordt uiteraard heel verschillend over gedacht.
Prima column voor de discussie hier, die overigens maar zeer mondjesmaat gevoerd wordt op deze site.