Inloggen
voeg je column toe

Columns

Zo de wind waait, waait haar rokje

Terwijl op televisie de virologen al geruime tijd waarschuwen voor een zomergolf en meer mogelijke ellende in het najaar, zendt de bewindsman van het vakdepartement een lange termijnplan om eventuele akelige virusvarianten nationaal goed aan te pakken. Met daarin uiteraard de ervaringen verwerkt van de afgelopen barre jaren. Of toch niet helemaal? Of blijkt dat kwetsbaren het zelf mogen uitzoeken en de diverse sectoren eigen plannen moeten maken om slim de samenleving te laten doorgaan? Bijna alle media concluderen in koor voorlopig dat de plannen van de zorgminister eigenlijk andere boodschappen vertolken, namelijk: ‘U ziet maar, wij zien wel, en graag eigen verantwoordelijkheid.' Ofwel: 'zo de wind waait, waait haar rokje.'

Zo vroeg ook de Tweede kamer zich recent in vele toonaarden af of de rijksoverheid nu weer achter feiten gaat strompelen bij preventie, prikbeleid en het beschermen van kwetsbaren. Dat zijn overigens vaak zestig plussers met ‘onderliggend lijden’ zoals gezonde wetenschappers omfloerst weten te formuleren bij camera en microfoon. De beste stuurlui staan aan wal, dat is echt zo. En thans een politieke functie vervullen vraagt enige moed en idealen. In die zin kan ik gemakkelijk kletsen en chagrijnige stukjes noteren. Maar zegt u nu zelf, bijna alle media schetsen al geruime tijd een beeld van een rijksoverheid, die het begrip preventie en slim voorbereiden bij mogelijke nationale problemen aan de laars lapt.

Of evenzo goed doordachte adviezen, rapporten, waarschuwingen en grondige analyses in een gestikte deken pakken en op stoffige zolders in een hoek lijken te kwakken. Niet alleen de vele mislukte dossiers van de vorige kabinetten moeten opgelost worden, maar ook de nieuwe tegenvallers als inflatie, krimpende gasvoorraad, en de gevolgen van de oorlog in Oekraïne drukken zwaar op de totale som aan forse tegenslagen. In het licht van de nu al felle protesten tegen de aangekondigde stikstof maatregelen is beleid voeren en werkelijke knopen doorhakken allesbehalve een eitje.

Resteert de knellende vraag waarom weldenkende politici en andere beleidsmakers zoveel waarschuwingen en signalen genegeerd hebben of er te gemakkelijk overheen babbelden in de media. Begrijpen doe ik het niet. Uiteraard ben ik immers slechts een amateur in het koor van beleidsmakers en wetenschappers. Toch gaat het falen van ingrijpende dossiers ook mij persoonlijk raken, als ik niet goed oplet. Alle signalen en analyses ten spijt, lijkt het er inderdaad op dat het voor een nieuwe coronagolf ieder voor zich en God voor ons allen wordt. Hoewel dit laatste mogelijk geen echte garantie betekent tegen pech door de nonchalance van de over de schuttingen gooiende Rijksoverheid.

Schrijver: Karel Jong
19 juni 2022


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.4 met 19 stemmen 350



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
20 juni 2022
Mag ik er nog aan toevoegen, dat Wim de Wijs wel een punt heeft dat het in de praktijk van beleid maken in de ogen van ons als beste stuurlui ook nooit goed is. Het deugt niet, of het is niet goed. Helaas voeg ik daar inderdaad mijn chagrijn aan toe. Toch vind ik het aantal dossiers waarin is gefaald, of gefaald wordt dusdanig lang, dat een teleurgestelde kanttekening wel op zijn plaats is.
Naam:
Karel Jong
Datum:
20 juni 2022
De overheid, zo hoorde ik vaak ook van ambtenaren, is per definitie onbetrouwbaar. Misschien een te krasse benadering. Te veel vertrouwen op de overheid is in ieder geval in deze dagen helemaal niet aan de orde. Neen, alles verwachten van de overheid kan ook niet. Wel kiezen wij volksvertegenwoordigers die de Regering kritisch moeten volgen en samen met een Kabinet goede wetten maken. Te veel bouwen op de boven ons gestelden dus niet. Maar dat met name in het afgelopen decennium zo beroerd is gekeken naar waarschuwingen (toeslagen, discriminatie bij Belastingen, vergrijzing, werkdruk, salarissen onderwijs en zorg, capaciteit asiel opvang, defensie, klimaat, woningbouw, ja, dat lijkt mij wel erg veel falen. Columnisten weten het niet beter. Die zijn echt ongeschikt als minister. Alleen Ronald Plasterk deed een poging. Dus lijkt het mij helemaal niet jammer dat columnisten niet ministeriabel zijn. De oppositie hoort bij een democratie. Indien zij zelf aan het bewind komen moeten ook zij compromissen sluiten. Tot die tijd gaan zij inderdaad soms vol op het orgel. Maar dit alles weet jij wel, Wim. Anders zou je geen De Wijs heten, of je althans hier zo noemen.
Naam:
Wim de Wijs
Datum:
19 juni 2022
Vertrouwen wij niet te veel op 'de overheid'? Verwachten wij niet te veel van de 'overheid'? Neemt de overheid te veel het initiatief (b.v. het uitkopen van sterk vervuilende boeren), dan is het niet goed, laat ze het initiatief vooral bij de burgers (coronabestrijding anno 2022) dan is het ook weer niet goed.
Oppositiepartijen (plusminus 15 in de Tweede Kamer) en columnisten lijken het allemaal beter te weten. Jammer dat ze bijna nooit ministeriabel zijn...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)