Toen zag ik in de verte twee fietsers die gelukkig vlot op mijn gezwaai en geroep reageerden. Met hun mobiele telefoon kon ik 112 bellen...of was het 221....dat is wat paniek met je doet. 'Waar bent u?' vroeg een vrouwenstem aan de andere kant.
-'In het Beatrixpark. Mijn hond ligt in de vijver ...
'Ze is in de vijver' riep mijn zoon opeens vanuit de verte. 'Maak je geen grapje,' riep ik terug, want het was niet haar gewoonte om zonder het voorafgaand ceremonieel van vele aanmoedigingen het water in te springen en voor het ijs had ze nooit belangstelling getoond. En je weet maar nooit wat ...
Maar dertig seconden afwezigheid waren genoeg om een eind aan de tot dan toe gemoedelijk verlopende nieuwjaarsdag te maken.
Ik zat in het park met mijn zoon naar het water van de vijver te turen, op zoek naar late of vroege tekenen van leven. Die waren er niet. Het was te laat voor kikkervisjes en ...