Alle inzendingen van Fred

Bevestigen van vooroordelen. Ja, Wilders heeft het vaak bij het rechte eind. Ja, links is een zacht ei. Ja, heeroom vroeg om melkflescapsules en er is godverdegodver niets bereikt in het zwarte werelddeel. Ja, een minaret is een opgestoken religieuze middelvinger richting het eens zo vrije Westen. Toren van Babel, ik heb het niet over de voetballer…

Op 31 juli van dit jaar liep mijn contract bij de zorginstelling af. Een maand daarvoor liet ik, via een e-mail, mijn bezorgheid blijken. Waar was ik aan toe, maar vooral, waar waren mijn klanten aan toe. Immense stilte werd mijn deel, vier keer heb ik hun inbox gerappelleerd, domweg is er nooit gereageerd. Is dat de marktwerking die de politiek voorstaat…

Het jaarcontract liep af, een maand daarvoor liet ik ongerust weten waar mijn klanten rekening mee moesten houden. Geen reactie, marktwerkend lieten zorginstellingen de zwakke medemens in de stront zakken. Hulpbehoevenden weten niet waar ze het zoeken moeten, ik ben een baan kwijt en zij hebben mij niet meer. Op de PC wordt verkeerd geparkeerd, de…

Misschien is het u ontgaan, maar ik heb wel de Nobelprijs voor beweringen gewonnen. Sneu vind ik dat de redactie daar geen aandacht aan geeft, is toch een prijs aan verbonden en een hoop poeha. De bewering waar het om gaat is de bewering dat, wat men hier ook beweert, een ons honderd gram is. Niet meer, niet minder. Waarvan acte.…

Hoe lang het geleden is, weet ik niet meer. Opening van 'Het Paard' in Den Haag, de vader van Candy trad daar op, een alpenhoorn aan de lippen, het was zo alternatief. Vloeistofdia's, pretsigaret van hand tot hand, een flesje bier kostte 1 vijftig. Grote zaal, vette P.A., rook en licht ondersteunen de band, mijn zoon zingt en bespeelt het publiek…

Ik denk dat ik dat heb, weet het nog niet zeker, het moet nog groeien, uitzaaien, een plekje vinden in mijn longen of darmen. Het zou zo maar kunnen dat mijn ballen naar de kloten gaan, of misschien de zon die een carcinoom brandt op mijn rug, woekerend warm. Ik heb, tot nu toe, genoten van dit ondermaanse, maar ik besef ook dat dit mij gegeven is…

Criminelen, politiek en vastgoed knechten de horigen.…

De jaargetijden doen gekke dingen met ons mensen, de herfst blaast bladeren en stormt takken, een leven naar de knoppen. Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances groen, onderbroken door felgele narcissen, de temperatuur…

Eigenlijk vreemd, wij belandden op de dansvloer terwijl ik jou daarvoor niet eens zag zitten. De vloer lichtte op in kleurrijke patronen, wederzijds omarmd bestegen we de 'Stairway to heaven', ik verdronk in jouw haar. Bedwelmend, geurige uitnodiging, zacht stralend blond, ik werd er bang van. Let wel, ik was er niet op voorbereid, het overkwam…

Den Balk heeft een splinter in zijn oog, knipperlichtend stelt hij het pluche veilig, de coalitie heeft daar belang bij. Dit kabinet wil niet vallen, christenhuichelaars bestelen de PvdA, de linkse kerk valt om en de devoten kijken grimassend toe. Linksom of rechtsom, amechtig wordt vastgehouden aan dorpse politiek, zondagskleding en gepoetste schoenen…

Zij is echt heel erg lief, ik heb haar leren kennen vanuit het werk dat ik deed, thuiszorg. En dan kom je daar voor de eerste keer langs, een gezette madam opent de voordeur en je denkt, 'dat kan je zelf toch wel'. Maar neen, heeft te maken met een klier die het niet doet maar soms ook wel, heeft ze geen vat op. Desalniettemin staat de koffie steeds…

Ik stop op mijn dieptepunt. Drie en dertig punt zes, dat kan echt niet meer op de vijf kilometer..... Glad ijs, ik waag mij daar niet meer op.…

Ik zag je, je zat in de rookruimte van de kroeg, je kreeg van mij waar je om vroeg, een vuurtje. Rokend kwamen wij aan de praat, bij mij zat er al een stevige borrel in en jij voelde je thuis bij de huiswijn. Ik dacht, meisje mijn, ik wil je niet misbruiken, laten we gewoon roken en drinken en vooral plezier beleven omdat het moment daar is. Haar…

Je kunt beter een paraplu bij de hand hebben als je de bui ziet hangen.…

Waar is de eenvoud gebleven, de man met een knots, een vrouw aan de haren naar het hol gesleept. Hij overstelpt haar met schelpen en schitterende keien, verwarmt haar met een zojuist ontdekt vuur. En op dat moment heeft zij hoofdpijn.…

Ik heb ook een muziektip, het origineel is van Johan Verminnen, Clouseau kweelt machtig prachtig de tweede stem. Laat me nu toch niet alleen, meer vraag ik niet.…

Het Zuiderpark in Den Haag heeft botanische tuinen, maar er is werkelijk niemand die daar weet van heeft. Vandaag wist ik weer eens niet wat te doen, dan maar wandelen in het park, misschien was er iets te zwammen. Opvallend hoe groen het nog is, de bladeren vallen steeds later, maar de herfst kleurt onmiskenbaar. Aan de rand van de vijver, de Olifantenvijver…

De laatste tijd vaak in het nieuws, 's ochtends op BNR en 's avonds bij 1Vandaag/NOVA/P&W. De pakken staan op hun strepen, smaakvol grijs, gestropt met gesteven boorden, uitgestreken gelaat. De pakken pakken wat ze pakken kunnen, ongeacht het leed dat ze veroorzaken, als zij er maar beter van worden. Ze stonden iets eerder op dan jij en ik, achter…

Mijn twee oudste zussen in de voorzijkamer, de jongste bij mijn ouders in bed, de vier jongens in de achterzijkamer. De tijd van Paul van Vlaanderen, een hoorspel op de radio, we mochten een uurtje later dan gewoonlijk onder de dekens. De vrouw van Paul, Ina, was immer bevreesd voor wat komen ging en zijn assistent, naam even ontschoten, zei altijd…

Ik sta aan de rand van het graf, hier liggen mijn vader en moeder, en ik vraag me af waarom zij mij hebben gemaakt. Ze hadden immers al vijf kinderen, waarom moest ik daar nog bij ? Na mij kwam er nog een kleine, niet levensvatbaar en door de kerk opgehaald, de volgende borelinge kreeg alle liefde die mij werd onthouden. Dat voel ik zo, alsof ik niet…

En daar sta je dan, ooit viel een kabouter met beide beentjes in de lucht. Beperkt door de berk heb je nooit de vlucht kunnen nemen die je wilde, geen strepen waarop je kon staan want je had slechts stippen. Om de bast van de boom sta jij in kleine kring, als uit een sprookjesboek weggelopen, maar je komt niet verder. Giftig, ik begrijp dat wel…

Door je kwetsbaar op te stellen word je aangevallen.…

Zij wist niet wat te doen, een moeder tot stof vergaan, zij dacht een verleden te begraven. Maar al dat haar restte was niet meer dan een keramiek vol gruis. Verstrooid zocht zij naar een plek waar zij de herinnering kon vast houden, het park, daar heeft ze haar hart uitgestort. En daar ligt mams, links en rechts en iets verder uitgewaaid, onbetrouwbare…

Eigenlijk is het wel grappig dat ik niet aan de bak kom.…

Macht werkt corrumperend.…

Dat kan ik dus niet, ellebogend onderuit trappend naar hogere regionen. Noem mij maar gerust een slappeling op het gebied van solliciteren, netwerken, omhoog slijmen en de baas neuken. Ik ben een kneus in het vervullen van vacatures, het echelon ziet mij derhalve niet zitten. Maar eenmaal bezig ga ik wel tot op de rand, in hoeken en gaten en veeg…

Ik heb er een maand voor gewerkt, bollen pellen in de buurt van Lisse. Veertien was ik, voor elke mand correct gepelde bollen kreeg ik een gulden, op goede dagen kreeg ik er vijf gevuld. Om vijf uur op, om zes uur op het werk, in de pauze even naar buiten, een boterham met tevredenheid naar binnen gewerkt. En dan krijg je loon naar werken, een bruin…

Van de Partij van de Arbeid mag je werkwoorden verwachten, geen voltooid deelwoord als hier boven verwoord. Ik zag een en ander gebeuren op een voor diverse correcte figuren foute site, en dat was geen stijl. Tsja, je moet ergens je informatie halen. Verbeet heeft zich verbeten, voelde zich waarschijnlijk in de tang genomen. Ik heb vandaag Den Haag…

Zwammen in het bos, een kabouter gaat los. En dat noemen we literatuur. Een dwerg met een leerstoel.....…

ik wou dat ik gluupje of muziekman was, dan was ik een gevierd mens.....…